HaberTürk gazetesi muharriri Nihal Bengisu Karaca, “Kemal Beyefendi, % 80 cumhurbaşkanı adayı. Kalan %20’lik hissesi şunun için veriyorum: a) Seçime daha çok var. Kimi dinamikler değişirse öbür bireylerin önünü açmanın daha âlâ olacağını düşünüp çekilebilir. b) Hala tavşan kaç tazı tut stratejisi uyguluyor olabilir. Hengame eden kimlikleri barıştırma argümanında kendisine itimat duymasını çok bedelli buluyorum.” kanısını lisana getirdi.
Karaca yazısında, “Lakin bu sorunda tek belirleyici etken bir siyasi önderin barışma, helalleşme konusunda yanlışsız adımları atmasına bağlı değil. Maalesef değil. Kılıçdaroğlu cumhurbaşkanı adayı olursa seçimi kaybettiklerinde çok ağır bedeller ödeyeceğini düşünen taraf seçim sathı mailinde Kılıçdaroğlu’na kimliği üzerinde vurmayı, hatta tıpkı kimliği taşıyan kitleleri provoke edip kriminalize etmeyi dahi kendilerine mubah görecektir. Zira mevcut model kazananın her şeyi kazandığı, kaybedenin her şeyi kaybettiği bir model. Kaybetme mümkünlüğü yalnızca hükümet üzerinde değil, hükümete yakınlığı oranında palazlanan, korunan ve bugün artık düpedüz ‘kartel rejimi’ halini almış devletin başka ögelerinde da gerilim yaratıyor. Bu gerilim ve sonuçları 2023’e giden yolda 2022’ye kötücül bir damga vurulmasına yetecek kadar güçlü. İdealist tarafım, karanlık tablolar çizmek demokrasi namına ülkenin elinde kalmış az şeyden en değerlisi olan sandığın, seçimlerin pahasını tahfif eder, insanları endişeye sevk etmek özgür irade üzerine ipotek koymaktır, diyor. Potansiyel ve müstakbel tehlikelerden bahsetmenin iktisat demokrasi ve hukuk krizlerinden yılmış beşerler tarafından “Mevcut duruma razı olun, uzlaşın, taviz verin aksi takdirde daha berbatı olur” diye duyulma riski var zira ve bu türlü duyulmayı asla istemem. Kaldı ki, aslında yanlışsız olan hiçbir şey yok ki, bedeli ödenmemiş olsun” görüşünü savundu.
Karaca şu sözleri kullandı:
“Realist tarafım ise “Kontrolsüz güç güç değildir’ dendiğinde “Güç güçtür ve güç kullanmak tek deva ise kullanılır” diye yanıt verecek noktaya gelmiş, zira vakit içinde yaşanan hadiseler yüzünden kendi bedelleriyle kurduğu ilgi bozulmuş ve muhalefete bakış açısı kötü halde çarpıklaşmış, daha bir iki hafta evvel baş muharririne CHP’nin kapatılmasından sürgünlerden 150’liklerden bahsettirmiş olan bir iktidar ve rejim blokunun sağduyusuna fazla güvenildiğini söylüyor. Haydi ben son vakitlerde sufizme, mindfullnes çalışmalarına bağladım, “Mevla görelim neyler, neylerse hoş eyler” modundayım. Fakat hala Kılıçdaroğlu’nun rahatlığını, kendisine ve topluma duyduğu azami itimadı ve optimistliğini neye borçlu olduğunu çözemedim. Sebep iktisadın felakete yanlışsız gitmesi bunun da muhalefete alan açıyor olması mı? On yılı aşkın müddet içinde kazandığı deneyim mi? Yoksa yalnızca Reyhan çayı mı?”