Hürriyet gazetesi yazarı Sedat Ergin, 12 yıl birlikte çalıştığı, geçen hafta hayatını kaybeden gazeteci Nurettin Kurt’un çektiği meşhur “PKK’lı hava korsanı” fotoğrafının kıssasını yazdı.
Ergin, Kurt’un vefatının akabinde kaleme aldığı yazısında, “Ne kadar gözü kara olduğunun en çarpıcı örneği, 29 Ekim 1998 gecesi Esenboğa Havalimanı’nda piste sızarak uçak korsanı PKK’lı teröristin fotoğrafını çekmesi hadisesiydi. Bu, kanımca Türk basın tarihine geçecek bir gazetecilik olayıdır” dedi.
Ergin, şu tabirleri kullandı:
“Korsanın kaçırdığı THY uçağının indiği havalimanında karartma uygulanıyordu. Alana kimse alınmıyordu. Ofisten foto muhabiri Volkan Yıldırım ile birlikte havalimanının Çubuk tarafındaki art yolundan dolaşıp gecenin karanlığında tel örgülerin altından geçerek içeri sızmış, yerde sürünerek uçağın önüne kadar gelmiş ve flaşı patlatıp kokpitteki teröristin fotoğrafını çekebilmişti.
Dahası, kalkıp dikkatini çekmek üzere elini sallayıp teröriste seslenmişti. Uçak korsanıyla konuşmak, soru sormak istiyordu. Üzerinde el bombası bulunan PKK’lı teröristin Nurettin’in hareketlerini yanlış değerlendirip karşıt bir hareket yapması her şeyi altüst edebilir, orada büyük bir facia da yaşanabilirdi. Zira, kuledeki polisin uyguladığı bir taktikle kandırılan korsan, kaçırdığı uçağın Bulgaristan’daki bir havalimanına indiğini zannediyordu ve o sırada özel tim mensupları baskın yapmak üzere art kapıdan sessizce uçağın içine sızmakla meşguldü.
Nurettin de uçağın önünde korsanın fotoğrafını çekiyordu. Güvenlik vazifelileri flaşın patlamasıyla Nurettin’i fark edince natürel büyük bir kriz yaşanmış, olay yerine gelen bir askeri yetkili “Vatan hainleri, hepinizi gebertmek lazım” diye azarı basmıştı. Nurettin Kurt, biraz sonra havaalanı karakolunun nezarethanesinde demir parmaklıkların ardındaydı. Burada sabahladı. Fakat sakladığı sineması bir biçimde ofisten gelen bir arkadaşına aktarabilmişti.
Nezarethaneye düşse de sonraki günü uçak korsanının tek fotoğrafı Hürriyet’te çıkmıştı ve daha sonra da dünya basınında… Nurettin’in bir üstün hizmet brövesi daha olmuştu.
Bu olay aslında birebir vakitte onunla çalışmanın zorluğunu da gösteriyor. Zorluk, her seferinde onu zapt edebilmek, atılganlığının davet edeceği bela ve tehlikelerden kendisini korumak noktasında karşımıza çıkardı.
Ama Nurettin ile çalışmanın şu rahatlığı da vardı. Ona bir misyon verdiğiniz vakit işin kesinlikle yapılacağını bilmenin inancı içinde o belgeyi başınızda kapatıp öbür işlere yönelebilirdiniz.
Nurettin Kurt, kitabında Esenboğa hadisesini anlatırken ‘Gazeteciliğin ruhu bu…’ diyerek şöyle diyor:
‘Kimse bana oraya git, korsanı görüntüle, demedi. Olay yerine kendi isteğimle gittim. Ben gitmesem kimse bana niçin gitmedin diye hesap da sormazdı. İşte bu gazeteciliğin, mesleği severek yapmanın mükafatı olsa gerek.'”
Gökçer Tahincioğlu yazdı: Bir efsaneyi uğurlarken
TIKLAYIN- Hayatını kaybeden Nurettin Kurt “Kovuldum” demişti, Hürriyet haberinde “Emekli oldu” dedi
