İstanbul Büyükşehir Belediyesi’ne bağlı İstanbul Planlama Ajansı’nın (İPA) İstanbul’da unsur bağımlılığı üzerine hazırladığı rapor, dini kurum ve cemaatlerin bağımlılıkla gayret sürecine yönelik rollerini ortaya koydu. Buna nazaran, aileler tedavi için tarikat ve dini kurumlara başvuruyor.
İPA Lideri Emrah Şahan, tedavi imkânlarının herkes için erişilebilir olmasının ailelerin öncelikli talebi olduğunu belirterek “Dini cemaatlerin doldurduğu bu boşluğun uygun tahlil edilmesi gerekiyor… Küçülen toplumsal devletin bıraktığı bu büyük boşluğun biran önce fark edilerek kurumsal, kapsayıcı, erişilebilir toplumsal hizmet yapılarını oluşturmak gerekiyor” dedi.
Cumhuriyet’ten Hazal Ocak’ın haberine nazaran, unsur bağımlılığı İstanbul için kıymetli bir sorun olduğunu belirten Şahan, “Katılımcıların büyük bir kısmının ‘bu benim yaşadığım ilçenin/mahallenin de değerli bir sorunu’ dediği bir mesele” tabirini kullandı.
“Tedavi sürecine toplumsal hizmetlerin eşlik etmesi gerekiyor”
Araştırmaya katılanların yüzde 84’ü, bağımlılık yapan hususlara erişimin epey kolay olduğunu belirtirken Şahan, “Ailelerin büyük bir kısmı unsura erişimin bu kadar kolay olmasını “devletin bu işi bitirmek konusunda yetersiz kalması” olarak yorumluyor” diye konuştu. Şahan kurumların sağladığı hizmetlerin yetersizliğini şöyle ortaya koydu:
“Kurumlarla ilgili yatak sayısının azlığı, randevu alamama, sıra gelmemesi, muhakkak bir mühlet husus kullanmamış olmak üzere bağımlılar için epeyce zorlayıcı birtakım kriterlerin kural koşulması birer erişim sorunu olarak sık sık lisana getirildi. İstanbul’dan Çorlu’ya yalnızca yatılı tedavi almak için taşınan aileler var. Tedavi merkezlerinin ve yatak sayılarının artırılması, tedavi imkânlarının herkes için erişilebilir olması ailelerin en öncelikli taleplerinden. Tedavi sürecine toplumsal hizmetlerin eşlik etmesi gerekiyor. Aileler, tedaviden sonrası kritik süreçte bağımlı yakınlarına nasıl davranmaları gerektiği üzerine danışmanlık ve eğitim almak istiyor. “
“Bu büyük boşluk bir an önce fark edilmeli”
Şahan, dini kurum ve cemaatlerin tahlil arayışında bir etken olmasını da şöyle kıymetlendirdi:
“Kamunun gerekli sorumluluğu almadığı durumlarda boşluğu öbür kurum yahut oluşumların dolduracağını öngörmek çok sıkıntı değil. Ailelerin bir kısmı bağımlı yakınlarını tedavi ettirmek için farklı kentlerdeki dini kurum ve cemaatlerin dergâhlarına yahut bağımlılıkla çaba merkezlerine başvurmuş. Bir yandan bu oluşumların bağımlılık üzere sert bir alana nasıl dokunduğunu anlamaya çalışmak, ailelerin ‘utanç’ duygusu içinde itimat, yakınlık ve tanıdıklık kurduğu yapılarla ilişkilenebildiğini görmek, öbür yandan küçülen toplumsal devletin bıraktığı bu büyük boşluğun bir an önce fark edilerek kurumsal, kapsayıcı, erişilebilir toplumsal hizmet yapılarını oluşturmak gerekiyor.”
