Türkiye’de minimum fiyatlı oranı giderek artarken, 2023 ikinci yarısı için asgari fiyata bu hafta açıklanması beklenen artırım oranıyla alım gücünün yükseltilmesi hedefleniyor. Lakin bu artırımların tesirlerinin enflasyonla çabadaki metotlarla çakışması, tam olarak istenilen alım gücü efektini yaratmazken, ülkede ortalama maaşın yerini almaya hazırlanan bir yakınsama yaratıyor. Bu da eğitimli bölümün ve uzmanlık gerektiren mesleklerin reaksiyonlarına yol açıyor. Emek piyasası uzmanları da bunun ana nedenini Türkiye’de sendikalaşmanın olmaması ya da çok düşük olmasına bağlıyor. Bakalım o denli mi?
Türkiye’de resmi datalara nazaran (eski Çalışma Bakanı Vedat Alim’in Meclis konuşmasında belirtmişti) yüzde 37 oranında olurken, gayri resmi datalara nazaran de yüzde 60’a yakın oranda görülüyor.
Öğretmen, hekim, personel ve kamu maaşlarında yapılan karşılaştırmalar, sendikalaşmanın ya da başka bir deyişle örgütlenmenin gölgesi altında kalıyor. Lakin birçok beyaz ya da mavi yakalı çalışan bunun çok farkında olmuyor.
Özel bölüm personel kısımla kamu çalışanlarının sendikalılık oranlarındaki farklılık maaş farklılıklarını da bir nebze açıklıyor.
Türkiye iktisadında lokomotif kesimlerden olan ve riskleri de yüksek sayılan işlerin içinde geçen inşaat dalı en düşük sendikalılık oranına sahip olarak dikkat çekiyor.
Özel dalda savunma, sıhhat, finans ve güç üzere spesifik vasıflar arayan dallardaki sendikalılık oranlarının yüksek olması kıymetli görülürken, “genel işler” dışında hiçbirinde yarıdan fazla bir oran görülmüyor.
Kamuda ise çabucak hemen her bölümde sendikalılık çok yüksek görülüyor. En yüksek oran lokal idarelerde görülüyor. En düşük oran ise yüzde 69,14 ile özelde ‘”hiç”e yakın sendikalı’ olabilen eğitim oluyor.
Sizce de düşük fiyatların bir sorumlusu da “örgütlü olamamak” olabilir mi? Siz sendikalı mısınız?