Karar gazetesi müellifi Mustafa Karaalioğlu, artan kira ve yurt fiyatlarıyla birlikte ekonomik açıdan zorluk yaşayan üniversite öğrencilerinin barınamama sıkıntısına değinerek, “Hem de inşaatın önder olduğu bir dönemde… İktidar için öğrencilerin yurtsuz kalması kadar makûs olan, en düzgün bildiği alanda sınıfta kalmasıdır. Meğer tam yeri değil miydi? Merkezinde inşaat olan mükemmel bir icraat fırsatı nasıl kaçtı?” fikrini lisana getirdi.
Karaalioğlu yazısında, “Binalar, binalar, tesisler, yerleşkeler dikiyor. Kontenjan üzerine kontenjan ekliyor. Herkese profesörlük; profesörlüğün hayalinde göremeyecek adamlara da rektörlük bahşediyor. Üniversite sayısıyla, öğrenci sayısıyla övünüyor. Övündükçe bir üniversite, birkaç bina daha dikiyor. Türkiye’nin dayanılmaz atılım yapan üniversite sisteminin özeti budur. Bu hoş tablo yurt sorunu üzere değersiz bir bahisle bozulmasa uygun olurdu! Sayısı 200’ü aşıp giden, öğrencisi 8 milyona varan, binaları saymakla anlatmakla hiç bitmez üniversitelerin akademik kalitesini bir yana bırakalım. Bir yana bırakalım demek, umutsuzluktandır. Deva yok zira… Bir üniversitemizin dünyada birinci 500’e girebilmesi, akademisyenlerimizin memleketler arası bilimsel makale atfında en azından İran’ı geçebilmesi yahut hangi kritere vurursanız vurun akademik kaliteye dair bir işaret bulabilmek boşa uğraş olduğundan konuşmak yararsız. Direnen birkaç okul, hala bilim yapmaya çalışan birkaç saygın bilim insanı hariç tablo böyledir. O yüzden geçtik bu faslı… Bu kadar üniversiteye bu kadar kontenjana ve bu kadar üniversite mezununa karşın hala birtakım kesimlere eleman yetiştirmeyi unutmuş olmamızı da geçtik. Bir alanda gereksinimden kat kat fazla üniversite mezunu varken öteki alanları eksik bırakan planlamaya karşı ne söylense beyhude. Bu da bir tarafa…” sözünü kullandı.
Karaalioğlu şu sözleri kullandı:
“Üniversiteyi üniversite yapan bütün pahalar ve kriterleri geçelim lakin bu kadar bina hevesi varken, popülizm de almış başını gitmişken, kredi, burs paralarının değerini bilmeyenlere beddua edilirken öğrenci yurtlarını düşünmemek neyin nesidir? Bu en kritik nokta nasıl atlandı da kimse farkında olamadı? Hem de inşaatın başkan olduğu bir dönemde… İktidar için öğrencilerin yurtsuz kalması kadar makûs olan, en düzgün bildiği alanda sınıfta kalmasıdır. Halbuki tam yeri değil miydi? Merkezinde inşaat olan şahane bir icraat fırsatı nasıl kaçtı?
Sebebi açık. 8 milyon üniversiteli için yalnızca 700 bin küsur yatak olması bu ülkede kaynak eksikliğini değil planlama, tertip ve fizibilite olmadığın gösterir. İşlerin sahipsiz olduğunu anlatır. Gayenin aslında çağdaş bir üniversite eğitimi sistemi değil, skor ve tabela olduğuna işaret eder.”