Diyarbakırlı Ermeni müellif Mıgırdiç Margosyan ömrünü yitirdi.
Karaciğerle irtibatlı sıhhat meseleleri nedeniyle bir müddettir Maltepe Üniversitesi Hastanesi’nde tedavi gören Margosyan 84 yaşındaydı.
Kurucusu olduğu Aras Yayıncılık’tan yapılan açıklamada “Büyüğümüz, kurucumuz, ustamız, Ermenice edebiyatın taşradan yükselen son seslerinden, Hagop Mıntzuri’den el alıp ömrü vefa ettiğince hakkıyla taşıdığı edebi geleneğin son halkası, çok sevgili Mıgırdiç Margosyan’ı, Baron Mıgırdiç’imizi kaybettik. Çok üzgünüz” sözleri yer aldı.
Mıgırdiç Margosyan kimdir?
Agos gazetesinden yer alan bilgiye nazaran; 23 Aralık 1938’de Diyarbakır’ın Hançepek Mahallesi’nde (Gâvur Mahallesi) doğan Margosyan, eğitimini Süleyman Nazif İlkokulu, Ziya Gökalp Ortaokulu, daha sonra İstanbul’daki Bezciyan Ortaokulu ve Getronagan Lisesi’nde sürdürdü, sonra tahsilini İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi İdeoloji Kısmı’nda tamamladı.
1966-72 yılları ortasında Üsküdar Selamsız’daki Surp Haç Tıbrevank Ermeni Lisesi’nde ideoloji, psikoloji, Ermeni lisanı ve edebiyat öğretmenliği ve okul müdürlüğü yapan Margosyan’ın Marmara gazetesinde yayımlanan Ermenice hikayelerinin bir kısmı Mer Ayt Goğmeri (Bizim Oralar) ismiyle 1984 yılında kitap haline getirildi.
Bu kitabıyla 1988 yılında Ermenice yazan müelliflere verilen Eliz Kavukçuyan Vakfı Edebiyat Mükafatını (Paris-Fransa) aldı. Gâvur Mahallesi (1992), Söyle Margos Nerelisen? (1995) ve Biletimiz İstanbul’a Kesildi (1998) isimli Türkçe kitaplarını, 1999’da ikinci Ermenice kitabı Dikrisi Aperen (Dicle Kıyılarından) izledi.
Gavur Mahallesi, Avesta Yayınları tarafindan Li Ba Me, Li Wan Deran ismiyle Kürtçe olarak yayımlandı (1999). 2010 yılında Türkçe kaleme aldığı Kürdan isimli kitabı Aras Yayıncılık tarafından yayınlandı.
Kozmik gazetesinde Kirveme Mektuplar isimli köşesinde yazılar yazdı ve bu makalelerinin bir kısmı Lis Basın-Yayın tarafından Kirveme Mektuplar ismiyle 2006’da Diyarbakır’da yayımlandı.
Tıpkı gazetede yazdığı makalelerin bir kısmı Doküman Yayınları tarafından Çengelliiğne ismiyle yayımlandı (1999).
