Anayasa hukukçusu Murat Sevinç, Türkiye medyasının en kıdemli isimlerinden müellifimiz Aydın Engin’i yazdı.
Sevinç, Engin’in, kendi tabiriyle “siyasi göçmen” olarak bir müddet yaşadığı ve geçimini taksi sürücüsü olarak sağladığı Almanya’daki anılarını yazdığı ‘Ben Frankfurt’ta şoförken’ kitabından bir kısım paylaştı.
Sevinç’in yazısının bir kısmı şöyle:
“Bir pazar günüymüş. Pazarları çalışmıyormuş aslında, ancak o gün bir arkadaşları İsveç’ten konuk geleceği için havaalanına gitmiş. Terminalde park sorunu var, bu nedenle ticari taksisiyle çıkmış yola. Arkadaşları uçaktan inmeyince (gelişini ertelemiş), hazır taksiyle gelmişken, bir yolcu alıp hiç olmazsa yakıt masrafını çıkarmaya karar vermiş. Genç bir Hintli fark etmiş, utangaç, ürkek, öylece bekliyor. Sıra kendisine gelince Hintli’ye gideceği yeri sormuş. Münster, demiş genç Hintli. Hoş de, Almanya’da altı-yedi Münster var, ülkenin kuzeyine gitmeyeceğine nazaran herhalde yakınlardaki olmalı. Hintli taksiye binmiş, bir adres çıkarmış, latife değil, kelam ettiği Münster 335 kilometre uzaklıkta, Almanya’nın kuzeyinde ve nereden baksan 700 mark fiyat. Uçak da tren de daha ucuz! “Giyiminden, kuşamından, duruşundan, bakışından ‘Ben yoksulum’ diyor bu delikanlı.” Saf müşteri bulmuş bir taksici, üzere davranmak istememiş ve birkaç kere uyarmış delikanlıyı, öbür araçlara yönlendirmeye çalışıp değerli olacağını hatırlatmış, beyhude, fakir genç ısrarla götürmesini isteyince günah da sürücüden gitmiş! Hintli bir-iki çek çıkarmış cebinden, uygun berbat karşılayacak parası var demek ki, yola koyulmuşlar. Hindistan’ın içlerinden, küçük bir orman köyünden gelmiş, Kanada’ya ağabeyinin yanına gidecekmiş, Münster’deki uzak akrabaysa delikanlının gidişine yardım edecekmiş, fakat uçaktan inince, bir orman köyünden gelen delikanlı neye uğradığını şaşırmış, telaşlanmış, ne yapacağını bilemez duruma düşmüş kocaman havaalanında. Yoldalar. Gariban delikanlı yolu seyrediyor. Akşamüzeri Münster görünmüş, yağmur başlamış, bardaktan boşanırcasına, zar güç bulmuşlar adresi, o da ne, mesken filan yok, tek katlı bir Yunan lokantası. “Genç Hintlinin yüzünde patlayan dehşet bugün de gözümün önünde. Hiçbir şey söylemeden öylece bakıyor yüzüme. Mazlum, ürkek, çaresiz.” Yapılması gereken, “Hemşerim adres burası, bana eyvallah” demek, lakin delikanlı irileşmiş gözlerle bakıyor, nasıl eyvallah denir ki, dönmüşler yine Münster merkeze, bir telefon kulübesi bulup akrabasını aramışlar. Akraba, taksi sürücüsünü bir hoş azarlayıp getirdiği üzere geri götürmesini, Hindistan’ın bütün çıplaklarını giydiremeyeceğini, para basmadığını söyleyip çat diye kapatmış telefonu! Elde ahize, kulübede bir Hintli, sağanak yağış altında gece vakti kalakalmışlar. Hintli, taksi sürücüsünün yüzüne bakıp gülümsemese, her şey daha kolay olabilirmiş ancak gülmüş işte: “Ama güldü. İncecik güldü. Hayır, bu gülüşü tanımlamaya kalkışacak filan değilim. Lakin o incecik gülüşle koskoca Hindistan anakarası gelip çöktü yüreğime…” Benerci, Benerci’yi düşünüyor bu esnada, Nazım’ın Benerci’sini; “Benerci dostum benim, arkadaşım, ağabeyim, yol arkadaşım, benim gençliğim Benerci… Benerci benim!” Birlikte çıkıp tren istasyonuna gitmişler, kalınca bir telefon rehberi, başlamışlar ilgili makamları aramaya, Hindistan büyükelçiliği, konsolosluklar, dostluk dernekleri… Sonunda Bremen’den birileri dinlemeye razı olmuş, ilgilenmiş ve onlara bir adres vermiş. Bir daha yol görünmüş, daha da kuzeye, 200 kilometre, sonunda adrese ulaşmışlar. Meskenden çıkan Hintli, delikanlıya sarılmış, Kanada’ya sıkıntısızca yollayacağının garantisini vermiş taksi sürücüsüne. Elini sıkmış adamın, aracına yönelmişken, “Ücretinizi aldınız mı” diye sormuş Hintli mesken sahibi, taksi şoförü “Evet, fazlasıyla” demiş, biraz da şaşkınlıkla yöneltilen “Bunu neden yapıyorsunuz” sorusunu ise “…bir Hintli arkadaşım var, onun hatırı için tahminen de” diye yanıtlamış ve Frankfurt’a, meskenine gerçek yola çıkmış. “Franfurt’a geceyarısından sonra vardım. Yüreğimde, sevinç. Memnun olmanın bazen çok da güç olmadığını düşünüyorum…””
Sevinç, Engin’e “81 yıllık hoş, güçlü, dürüst, çileli, eşitlik çabasıyla geçen, çok beşere dokunmuş onurlu bir yaşam… Ve her şey bir yana, varlığıyla moral veren, düzgün kalpli, şefkatli bir insandı Aydın Engin. Allah rahmet eylesin, yeri cennet olsun” kelamlarıyla veda etti.
TIKLAYIN – Aydın Engin’i kaybettik!
TIKLAYIN – Aydın Engin’i son seyahatine uğurladık
TIKLAYIN – Aydın Engin’in akabinde: Mücadeleciliği ve daima dik duruşuyla hatırlayacağız…
TIKLAYIN – Çizgilerle Aydın Engin
