HaberTürk muharriri Nagehan Alçı, “Döneli beş gün oldu. Lakin savaş ortamında yaşamaya çalışmak kapkaranlık bir tünelde görmeye çalışmak üzere. Daima kendini zorluyorsun, sıkıyorsun. Bir müddet sonra buna alışıyorsun ve normali unutmaya başlıyorsun… Ukrayna’da geçirdiğimiz sayılı günde bile o ışıksızlığa ve yaşamsızlığa kendimi alıştırdığımı fark ettim.” kanısını lisana getirdi.
Alçı yazısında, “Her an siren çalabilir. Patlama sesi gelebilir. Silah sıkılabilir. Vefata dair her şey sıradan. Yaşama dair ise her şey istisna… Dönüp sakin başla düşününce fark ettim… Ben evsiz kalmış yüzlerce Ukraynalı çocuk gördüm ancak ortalarında ağlayan bir tek çocuğa rastlamadım. Binlerce Ukraynalı ile karşılaştım, hepsi meskenlerini, hayatlarını artlarında bırakmıştı. Hudutlarda, otobüs kuyruklarında, tren garlarında… Bavulları dışında hiçbir şeyleri kalmamıştı, dağıtılan yemeklerle yaşıyorlardı lakin o tükenmişlik içinde tek bir dilenciye ya da bizden rastgele bir şey isteyen bir şahısla karşılaşmadım. Tek bir kişi şikayetçi olmadı, feryat etmedi, uzattığımız mikrofona bir damla gözyaşı göstermedi. Bir millet olarak Ukraynalılar beni çok etkiledi…” tabirini kullandı.
