Selahattin Demirtaş’tan Mektup: “Erdoğan Bize Neden Düşman?”

‘Erdoğan’ın “Selo”ya daha doğrusu Hdp’ye ve Kürtlere bu kadar kindar, öfkeli, düşmanca davranmasının, beni nefret nesnesine dönüştürme gayretiyle oy toplamak istemesinde bir tuhaflık yok mu sizce de?

Benim hakikaten “terörist”, “katil” olduğumu mu düşünüyor? Hayır, elbette bunun yanlışsız olmadığını kendisi de biliyor.

Aslında Erdoğan’ın gerçek katillerle hiçbir sorunu yok. Mesela İdlib’de 34 Türk askerini katleden Putin’in ayağına gidip kapısında dakikalarca ayakta beklemekten gocunmamıştır. “Terör devleti” dediği İsrail hükümetiyle, Cemal Kaşıkçı’nın katili Suudi prensiyle ve daha kaç katillerle el sıkışıp sarmaş dolaş olmaktan, onlara “dostum” diye hitap etmekten zerrece utanmamıştır.

Peki sıra “Kürt Selo”ya gelince niçin hem iftira atıp hem de düşmanca davranarak kitlesini kışkırtıyor?

Anlatmaya çalışayım.

2014 yılının ortaları olmalı, Tahlil Süreci devam ederken heyet olarak bir İmralı ziyaretimizde, Abdullah Öcalan ile görüşeceğimiz odaya götürülmeyi beklerken Cezaevi Müdürü bizi alıp cezaevinin içinde diğer bir yere götürdü. “Görüşme yeri değişti herhalde” diye düşündük. Bizi evvel, Öcalan’ın uzun yıllar tutulduğu daracık hücreye götürdü. Öcalan hücrede değildi. Beş dakika kadar hücreyi inceledik. Müdür “Öcalan artık burada kalmayacak” dedi ve çabucak yan taraftaki öteki bir yere götürdü.

Normal apartman dairelerinin ahşap görünümlü çelik kapısı üzere bir kapıyı açtı ve “Yeni yeri burası” dedi. Yan yana üç hücre birleştirilmiş ve kendilerince üç odalı lüks bir daire (!) yapılmıştı.

İlk odada olağan ahşap bir karyola ve yatak, 1.003 tane kitabın olduğu bir kitaplık (tüm kitaplar numaralıydı ve sırayla dizilmişti), büyük ekran bir led televizyon ile plastik masa ve sandalye vardı.

İkinci odada altı kişilik bir toplantı masası, bir bilgisayar masası ve küçük ekran bir led televizyon vardı.

Üçüncü oda ise yerden tavana fayanslı, ayaklı lavabosu ve duşakabiniyle geniş bir banyoydu. Müdür, banyoya bir küvet de koyacaklarını söyledi. Koydular mı bilemiyorum.

Biz İmralı Cezaevinin içinde yapılan bu konutu (!) dolaşırken Öcalan’ı da getirdiler. Kendisi de orayı birinci sefer görüyordu. Birinci reaksiyonu “Aylardır çıkan gürültünün nedeni bu muydu?” oldu. Müdür gülerek “Evet, artık burada kalacaksın” dedi. Öcalan şöyle üstünkörü etrafa bakıp “Beni stadyum kadar geniş bir yere de koysanız, hücrede de tutsanız benim için fark etmez, bu türlü şeylere gerek yok. Şayet göz boyamak için yapıyorsanız yanlış işler yapmayın. Değerli olan tahlile, barışa ve demokratikleşmeye odaklanmaktır” dedi. Müdür, Öcalan’ın bu haline şaşırdı ve onca emeğin boşa gitmesine de biraz üzüldü. Öcalan orada kaldı mı yoksa Tahlil Süreci Erdoğan tarafından bitirilince tekrar hücreye mi alındı, bunu da bilmiyoruz.

Cezaevinin üst katında da büyük bir toplantı odası yapıldı, çay kahve makinası üzere gereçler konuldu.

Orada da Öcalan, akil beşerler heyetiyle görüşme yapacaktı. O odayı ben görmedim lakin heyetimizin öbür üyeleri sonraki ziyaretlerde gezdiler. O evrede artık akil beşerler İmralı’ya gidecek, Tahlil Süreci tüm ayrıntılarıyla kamuoyuna mal edilecek ve sonrasında süreç TBMM çatısı altında devam edecekti.’

‘Çünkü Öcalan’ın, Erdoğan ve AKP hükümetinin niyeti konusunda önemli telaşı, kuşkuları vardı ve kuşkularında haksız değildi. Kendisine cezaevi içinde ‘ev’ üzere ortam sağlanması kuşkularını daha da artırıyordu. Ve evet, bu bahiste hiçbirimiz yanılmadık maalesef.

 28 Şubat 2015’te Dolmabahçe’de açıklanan mutabakattan sonra Erdoğan tam üç kere Tahlil Sürecini bitirdiğini söyledi. Nasıl mı?

14 Mart’ta “Kürt sorunu diye bir şey yok”, [1] 15 Mart’ta “Kardeşim ne Kürt sorunu ya. Artık bu türlü bir şey yok”, [2] 17 Mart’ta ‘Türkiye’nin Kürt sorunu yoktur” [3] diyerek.

Şimdi soruyorum; olmayan bir sorun için Tahlil Süreci yürütülür mü? Erdoğan “Sorun yoksa Tahlil Süreci de yoktur” diye düşünüyor ve işte bu kelamlarıyla de Tahlil Sürecini bitirdiğini açıkça belirtiyordu.

Sonra neler olduğuna da kısaca bakalım.

20 Mart’ta Erdoğan, söz kelime bildiği ve oturma nizamına kadar müdahale ettiği o mutabakatı inkar etti “Böyle bir şeyden doğrusu benim haberim yok” dedi. [4]

Aynı konuşmasında, isim isim bildiği akil beşerler heyetini inkar etti ve haberinin olmadığını söyledi. Akil beşerler heyeti için “Bir kümenin oraya gönderilmesi neyi değiştirecek ki?” dedi. [5]

Dönemin Hükümet Sözcüsü Bülent Arınç çıkıp “Cumhurbaşkanımız her şeyi çok düzgün bilmektedir. Bu olaylardan haberdar olmaması mümkün değildir” diyecek kadar ortam gerildi. [6]

Erdoğan’ın kaygısı silahların bırakılması değil, seçim öncesinde bunun açıklanmasıydı yalnızca.

Haziran’da seçim vardı ve Erdoğan’ın tek kederi “başkan” olmaktı. Öcalan’dan “Silahları bıraktık” açıklamasını seçim öncesi alıp bunu oya dönüştürmeyi ve 400 milletvekilliği kazanarak Anayasa’yı tek başına değiştirip “başkan” olmak istiyordu. Bu olmayınca da Kürt sorunu yoktur demeye başladı, her ayrıntısını bildiği Dolmabahçe Mutabakatını inkar etti, kendisinin şahsen yer almasını istediği bireylerden de oluşan akil beşerler heyetini yok saydı.

Öcalan ise daha evvel üstünde uzlaşılan takvime nazaran hareket edilmesinde ısrarcıydı. “Seçimden evvel bu açıklama yapılmayacaksa ve seçimde benim işime yaramayacaksa ben ne yapayım bu türlü Tahlil Sürecini” diye düşünen Erdoğan, Tahlil Sürecini bitirip seçim kampanyasını başlattı.

5 Nisan’daki son görüşmenin akabinde Öcalan ile tüm görüşmeleri askıya aldı. Biz ondan evvelki üç hafta içinde tam 12 kez Erdoğan’la görüşmeye, onu ikna etmeye çalıştık. Bakanlarla, Hakan Fidan’la tekraren görüşüp onlara “Erdoğan’ı ya siz ikna edin ya da bizi görüştürün” dedik lakin Erdoğan kararını vermişti. Yılların emeğini, barış umutlarını, her şeyi “başkan” olmak için heba etmeyi göze almıştı ve oy yoksa barış da yok demişti.

İşte o günlerde “Madem o denli, biz de seni lider yaptırmayacağız” dedim. Bu sloganın bedelli Osman Kavala ile uzaktan yakından ilgisi yok. Partimizin o periyottaki resmi siyasetinin, ruhunun rafine edilmiş hali olarak bize aittir. Ve o ruhla seçimde barajı aşıp AKP’den Meclis çoğunluğunu aldık. Yani Erdoğan 400 isterken 300 vekilinin de altına düştü. Sonrası 7 Haziran 2015 ile 1 Kasım 2015 seçimleri ortasında yaşanan dehşeti ve bugüne nasıl gelindiğini daima birlikte acı biçimde yaşadık, yaşıyoruz.

Yani Erdoğan’ın saray ve saltanat oyunlarına kanmayıp planlarını bozduğumuz için bize bu kadar düşmanca davranıyor. Vatansever yahut milliyetçi olduğu için ya da barış istediği için değil.

Tüm halka bir davetle bitirmek istiyorum. Kıymetli kardeşlerim, merak etmeyin. Barışı, huzuru kesinlikle sağlayacağız, birlikte bir ortada, kardeşçe yaşayacağız. Buna bugüne kadar pürüz olan kişi Erdoğan’dır.

14 Mayıs’ta sandığa gidin ve çok zulmü yaşatan, kendi sarayı ve koltuğu için ülkeyi yangın yerine çeviren bu şahsa hak ettiği demokrasi dersini verin. Oyunuzu değişim için kullanın.

Mesele benim mahpustan çıkıp çıkmamam değil, ben halkım için 100 yıl da kalırım mahpusta lakin Erdoğan’ın sıkıntısı Selo değil, koltuk. Gereğince açık değil mi?

Selahattin Demirtaş

Edirne Cezaevi’