88 yaşında hayatını yitiren Türk edebiyatının değerli şairlerinden olan Sezai Karakoç‘un “Mona Roza” şiirini yazdığı Muazzez Akkaya, birinci defa konuştu. Akkaya, “Hay Allah üzüldüm. Evlenmemiş olmasına üzüldüm açıkçası keşke o kadar bağlı olmasaydı. Yani ben sebep olmadım İnşallah. Yazgı, kısmet mi diyelim bilmiyorum, parıltı içinde yatsın. Ben onun memnun olmasını isterdim” dedi.
Türk edebiyatını acı kaybının akabinde Sezai Karakoç’un Mona Roza şiirinde ismine akrostiş yaptığı platonik aşkı Muazzez Akkaya konuştu. Odatv’ye açıklamalarda bulunan Muazzez Akkaya çok üzgün olduğunu belirtti. Akkaya “Hay Allah üzüldüm. Evlenmemiş olmasına üzüldüm açıkçası keşke o kadar bağlı olmasaydı. Yani ben sebep olmadım İnşallah…” sözlerini kullandı.
“Onun keyifli olmasını isterdim”
Mülkiyede tanıştıklarını, tek fotoğraflarının da Mülkiye’nin klâsik İnek Bayramı’nda olduğunu söyleyen Akkaya “Uygun bir insandı, ikinci sınıftan arkadaşımdı. Yazgı, kısmet mi diyelim bilmiyorum, parıltı içinde yatsın. Ben onun keyifli olmasını isterdim” sözleriyle son defa veda etti.
“Yakınlık duymadım”
Sezai Karakoç’un akrostişler yazdığı o günleri Akkaya şöyle anlattı:
“Mono Roza şiirinden ikinci sınıfta haberdar olmuştum. Birebir sınıfı paylaştığım Altan Öymen’in eşi Aysel Öymen çok hoşlar şiirler yazan biri var demişti. Şiir gecesi olmuştu, o şiiri okumuştu. Valla yakınlık duyamadım. Çalışkan bir arkadaştı. Ancak pek düşünmüyordum tıpkı sınıftan biriyle… Cemal Süreya ile tıpkı sınıftaydık. O da cebime şiirler koyuyordu. Evlendi yuva kurdu.”
Mona Roza şiiri
Mona Roza, siyah güller, ak güller Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak Kanadı kırık kuş merhamet ister Ah, senin yüzünden kana batacak Mona Roza siyah güller, ak güller Ulur aya karşı kirli çakallar Ürkek ürkek bakar tavşanlar dağa Mona Roza, bugün bende bir hal var Yağmur iğri iğri düşer toprağa Ulur aya karşı kirli çakallar Açma pencereni perdeleri çek Mona Roza seni görmemeliyim Bir bakışın ölmem için yetecek Anla Mona Roza, ben bir meczubum Açma pencereni perdeleri çek… Zeytin ağaçları söğüt gölgesi Bende çıkar güneş aydınlığa Bir nişan yüzüğü, bir kapı sesi Seni hatırlatıyor her vakit bana Zeytin ağaçları, söğüt gölgesi Zambaklar en ıssız yerlerde açar Ve vardır her yırtıcı çiçekte gurur Bir mumun arkasında bekleyen rüzgar Işıksız ruhumu sallar da durur Zambaklar en ıssız yerlerde açar Ellerin ellerin ve parmakların; Bir nar çiçeğini eziyor üzere Ellerinden muhakkak oluyor bir bayan Denizin tabanında geziyor üzere Ellerin ellerin ve parmakların Vakit ne de çabuk geçiyor Mona Saat on ikidir söndü lambalar Uyu da turnalar girsin rüyana Bakma tuhaf tuhaf göğe bu kadar Vakit ne de çabuk geçiyor Mona Akşamları gelir incir kuşları Konar bahçenin incirlerine Kiminin rengi ak, kimisi sarı Ahhh! beni vursalar bir kuş yerine Akşamları gelir incir kuşları Ki ben Mona Roza bulurum seni İncir kuşlarının bakışlarında Hayatla doldurur bu boş yelkeni O temiz bakışlar su kenarında Ki ben Mona Roza bulurum seni Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza Şimdi dinlemedin benden türküler Benim aşkım sığmaz o denli her saza En hoş şarkıyı bir kurşun söyler Kırgın kırgın bakma yüzüme Roza Artık inan bana muhacir kızı Dinle ve kabul et itirafımı Bir soğuk, bir garip, bir mavi sızı Alev alev sardı her tarafımı Artık inan bana muhacir kızı Yağmurlardan sonra büyürmüş başak Meyvelar sabırla olgunlaşırmış Bir gün gözlerimin ta içine bak Anlarsın ölüler niye yaşarmış Yağmurlardan sonra büyürmüş başak Altın bilezikler o kokulu cilt Karşılık versin bu kanlı kuş tüyüne Bir tüy ki can verir bir gülümsesen Bir tüy ki kapalı gece ve güne Altın bilezikler o kokulu deri Mona Roza siyah güller, ak güller Geyve’nin gülleri ve beyaz yatak Kanadı kırık kuş merhamet ister Aaahhh! senin yüzünden kana batacak! Mona Roza siyah güller, ak güller
|