Yeni Akit gazetesi müellifi Abdurrahman Dilipak, 12 Eylül darbesinin yıl dönümünde, “12 Eylül gelinen noktada yargılandı, mahkûm edildi, fakat darbecilerin hiçbiri artık hayatta değil. Bu sonuçta değerli ancak darbecilerin hukuk nizamındaki tesirleri ya da mali yolsuzluklarının sebep olduğu haksızlıklar, o periyotta yaşanan haksızlık ve zulümlerin hesabı sorulamadı.” görüşünü savundu.
Dilipak yazısında, “Bakalım 28 Şubat davasının sonucuna ait tartışmalar nasıl sonuçlanacak. Bir genel afla geçmişin üzerine sünger mi çekilecek. PKK, FETÖ, Ergenekon, Balyoz ve açılmayan, açılmayı bekleyen birçok dava evrakı bu halde açılmadan kapanacak mı? 12 Eylül biliyorsunuz Konya Mitingi münasebeti ile MSP’ye karşı, irticaya karşı, laikliği korumak için yapıldı. Konya Mitingi Kudüs için yapılmıştı. Dünyaya verilen ileti çok açıktı: “Biz İsrail’in varlık ve güvenliği için darbe yaptık, bizi anlayın ve bize takviye verin iletisi veriyorlardı küresel çeteye!” tabirini kullandı.
Dilipak şunları kaydetti:
“Erbakan’ın şahsında yargılanan aslında onun temsil ettiği kısımdı aslında. Darbeciler buradan yola çıktılar lakin sonra kendileri için tehdit olarak gördükleri sağdan-soldan kim varsa hepsini sanık sandalyesine oturttular. İstenen “ne sağcı, ne solcu, futbolcu” bir jenerasyondu, bunu da başardılar.
MSP’liler, MNP’nin devamı idi ve sloganları, “ne sağdayız ne solda Hak yoldayız Hak yolda” “Kör dünyanın göbeğine hak yol İslam yazacağız” diyorlardı. Darbenin gayesi aşikâr idi.
Dikkat edilirse çabucak görülecektir ki, her darbeden sonra kurulan orta rejim hükümetlerinin en büyük özelliği kabinede çoğunluğun masonlardan oluşmasıdır ve her darbede kapatılmayan tek dernek Mason localarıdır.
Güya Mustafa Kemal, Mason localarını kapattı, lakin Atatürkçülük ismine darbe yapanların tek kapatmadıkları dernek Mason Locası!?
Daima söylüyorum: Tarih övgü ya da sövgü kitabı değildir. Tarih bir toplumun ortak hafızası ve deneyimler birikimidir. Tarihi kahramanlar ve hainler üzerinden okuyanlar kendilerini kandırırlar. Tarihten ders alınmazsa tekerrür eder. Sanırım biz bu hususta yeterli noktada değiliz. Geçmişi bilmeyen toplumların sağlıklı bir gelecek inşa etmesi çok mümkün değildir.”
