AKP Genel Lideri ve Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’a yakınlığıyla bilinen Prof. Dr. Hayrettin Karaman‘ın “Bu iktidardan pek çok beklentiniz gerçekleşti, camiayı şaşkınlıkla izliyorum, bak demedi demeyin, sonra Dimyat’a pirince giderken meskendeki bulgurdan olursunuz, iktidara ziyan verecekse haksızlık ve yanlışlardan şikâyetle doğruları söylemek caizdir diyemem” kelamlarının akabinde başlayan tartışmaya Yeni Şafak müellifi Selçuk Türkyılmaz da katıldı. Türkyılmaz, kelamlarından ötürü Karaman’ı eleştiren Karar gazetesi müellifleri Taha Akyol ve Ahmet Taşgetiren’e “İhtilal yaparak mevcudu devirmek istedikleri çok açık ancak karşıdakini ahlakî açıdan yargılıyorlar” dedi.
Sömürge ve sömürgecilik kavramlarıyla koloni ve kolonileştirme kavramları ortasındaki farklılıkların örtüşen manalara nazaran çok daha fazla olduğun, iki kavramın hiçbir halde birbirini karşılamadığını yazan Türkyılmaz, Lakin Türkçe’de II. Dünyası Savaşı’ndan sonra kolonyalizmi karşılamak üzere sömürgecilik kavramı kullanılmıştır. Bu durum da belirsizliğine yol açmıştır. Hâlbuki daha evvelce müstemleke ve istismar kavramları birbirinden farklı manaları karşılamak üzere bir ortada kullanılıyordu. Mana belirsizliğine yol vermenin gereği yoktu.
Müstemleke kavramının kullanımdan düşmesiyle birlikte fikir dünyamızda bir mana daralması yaşanmıştır” dedi.
20 yüzyılda Avrupamerkezci sınıf temelli ideolojilerle kolonyalizmi ya da müstemleke problemini anlamanın neredeyse imkânsız olduğunu yazan Türkyılmaz, “Dolayısıyla tartışmalar siyasî alandan dinî alana kaydı ve orada da çok rahatsız edici bir belirsizlik ve daralma hâkimiyet kurdu. Örneğin Pir Cemalettin ve Mehmet Akif üzere niyet tarihinin en kıymetli bireyleri, görüşleri prestijiyle adeta dinî alana hapsedildi. Hâlbuki müstemlekecilik ve emperyalizmin şah devri 19. yüzyıldı ve bu şahısların fikirlerini emperyalizm zıtlığı bağlamında ele almak gerekirdi” diye yazdı.
İki asırdan fazla bir vakittir devamlılığın yaşandığını yazan Türkyılmaz, şöyle devam etti: “Bu devamlılığın somut temsilcileri geçen asırdan itibaren çok daha görünür hâle gelmişlerdi. FETÖ gibisi bağımlı yapılar, bu temsilcilerdendir.
Son periyotta isimleri, bağımlı yapılarla birlikte anılan çevreler içerideki tansiyonu tekrar dinî ve ahlakî alana sürüklüyor. Memleketler arası seviyede yaşanan büyük değişimlerin ve çatışmaların içeriye taşınırken dinî ve ahlâkî bağlamın öne çıkması epeyce kıymetlidir. Bağımlı yapıların yaklaşık on yıllık devri dinî ve ahlâkî kavramlara nazaran tanımlamaları, siyasal tabanda devam eden büyük hengameleri dinî ve ahlâkî yere çekmeleri epey değerlidir. Dimyat, pirinç, mesken ve bulgur sözleri ile oluşturulan bağlama da bu gözle bakabiliriz.
FETÖ ve gibisi yapılar siyasî alanın tam merkezindeydi. Bağımlı yapılar dinî kavramları bol ölçüde kullanmış olsalar da siyasî alanda at koşturmuşlardır. Açıkça söz etmek gerekirse sömürgecilik kavramı da emsal bir duruşa işaret etmektedir. İstismar kavramının kozmik bir olgu olarak görülmesi gerekir. Müstemlekecilik ise emperyalist Avrupa devletlerinin öteki milletler üzerindeki hâkimiyeti ile şekillenen istisnaî bir süreçtir. Muhafazakâr muhalefetin yayın organlarında emperyalizm aksiliğini bedelden düşürmek için çok büyük efor sarf edilmesi de bu sürecin bir kesimidir. Bu da bir devamlılık göstergesidir.
Türkiye çok gerçek bir gayretin içindedir ve bu uğraşa nazaran bir niyet kavram zenginliğine ulaşmak gerekir.”
“İhtilal yaparak mevcudu devirmek istedikleri çok açık”
Türkyılmaz daha sonra hususla ilgili toplumsal medya hesabından da açıklama yaptı. Türkyılmaz şunları yazdı:
“Hayrettin Hoca’nın Taşgetiren’e yanıt verdiği yazısını kendi yazımı gazeteye gönderdikten sonra okudum. Hayrettin Hoca, mevzuyu fıkhî bir sorun olarak görüyor ve açıklamalarını da buna nazaran yapıyor. Bugünkü hukukçular da siyasal olan bir durumu muamelat seviyesinde ele alıyor.
Akyol ve Taşgetiren de siyasal olanı hukuka indirgiyor. İhtilal yaparak mevcudu devirmek istedikleri çok açık fakat karşıdakini ahlakî açıdan yargılıyorlar. Yani devrimci fikirleri yok. Sonra da İslam ve çağdaş hukuka nazaran tasnif yapıyorlar. Nereye varacakları meçhul.”
Taha Akyol: Ak Parti iktidarının destekçisi olduktan sonra diğer bir Hayrettin Karaman oluştu
Karar gazetesi muharriri Taha Akyol, Karaman’ın kelamlarının akabinde köşesinde şöyle yazmıştı: “Hayrettin Karaman’ın en kıymetli yenilikçi tespitlerinden biri, ‘fıkıhta müstebit hükümdarlar yüzünden kamu hukukunun gelişmediği’dir. (Anahatlarıyla İslam Hukuku, I, s. 165)
Bu yüzden de iktidarların denetlenmesi ve hukukla sınırlanması fikri gelişmemiş, menkıbeler seviyesinde kalmıştı.
Karaman o vakit siyasete, Ulusal Görüş’e mesafeliydi. Ancak Ak Parti iktidarının destekçisi olduktan sonra adeta diğer bir Hayrettin Karaman oluştu: Kamu hukukunu savunmayı aklına getirmeyen, hatta iktidarın tenkitlerle denetlenmesini bile yanlışsız bulmayan, ‘politik fayda’ odaklı bir Karaman…”
Taşgetiren: Savunma pozisyonu, dini iktidarın yedeğine koyuyormuş algısına yol açıyor
Karar gazetesi muharriri Ahmet Taşgetiren, ise “Problem şurada ki, açıkladığı fikirler ‘Dinin görüşü’ olarak algılanıyor, iktidarı savunma pozisyonu da, dini iktidarın yedeğine koyuyormuş algısına yol açıyor. Bu da, iktidarla bir arada dinin yıpranmasına yol açıyor. ‘Dinin izzeti’ konusunda son derece hassas olduğunu bildiğim Hocanın bunu isteyeceğini sanmam. Siyasi iktidarın açık yanlışlarına da meşruiyet kılıfı giydiren bir din algısının genç beyinlerde nasıl bir tahribata yol açacağını Hayreddin Hocanın görmeyeceğini düşünemiyorum. Neden bunun farkında değilmiş göründüğünü de anlayabiliyor değilim” demişti.
