Yeniçağ yazarı Murat Ağırel, AKP’li bir büyükşehir belediye liderinin, kendisini taciz ettiğini tez eden gazeteci bayan ile görüşmesini yazdı. Ağırel, “Olay 2005-2006 yıllarında yaşanıyor. Mağdur bayan neden bu vakte kadar sessiz kaldığına dair sorduğum soruya ise “AKP’ye bağlılığı ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan‘ın ziyan görmemesi için çaba ettiği” karşılığını veriyor” sözlerini kullandı.
Ağırel, yakın vakitte Cumhuriyet Savcısı ve psikolog eşliğinde mağdur bayanın tabiri alındı ve sürece konulduğunu ve bayanın iki ay evvel CİMER’e de başvurarak olayı anlattığını belirterek şunları yazdı:
“Olay genç bayanın, 2005-2006 yıllarında o periyot ilçe belediye lideri olan şimdiki AKP’li büyükşehir belediye lideri ile röportaja gitmesiyle başlıyor.
Röportajın ilgili gazetede yayınlanmaması üzerine belediye lideri, 3-4 gün ortayla birçok sefer mağdur bayanı arıyor. Daha sonra yayınlanmayınca “o vakit ben oraya geleyim“ diyerek belediye lideri, bayan gazeteciyi kendi kullandığı füme renkli araçla alıyor.
Devamını tabirinden aktarıyorum:
“Araçta yalnızca ikimiz vardık. Araç ile beni (…) hakikat götürdü. Yolda giderken bana ‘(…) hanım size yaklaşmak çok güç, sonlarınızı delmek çok zor’ dedi. Ben, ‘olur mu o denli şey sayın başkanım’ diyerek kendisine döndüğüm esnada beni dudağımdan öptü. O esnada araç hareket halindeydi. Ben hiç reaksiyon vermedim. Daha sonra benim (…) konutuma gittik. Sohbet ettik. Konutuna döndü. (…)’e döndükten sonra tekrar beni aradı ve tekrar konutuma geldi. Bana ‘Ben size aşık oldum’ dedi. Kendisi ile evlilik hayatı konusunda sohbet ettik. Bana ‘hemen olmaz lakin konutunu alayım, arabanı alayım, (…) geldiğimde görüşelim’ dedi. Ben kabul etmedim. Hatta bana yurt dışından aldığı takıyı vermek istedi. Ben kabul etmedim. Eşinden ayrılmak istediğini söyledi. Devam eden günlerde (…) ile sevgili olarak görüşmeye başladık lakin 3-3,5 ay sonra görüşmemizi sonlandırdık.
Bir ay sonra da birinin işi için ben (…) makam odasına gittim. (…) odanın dış kapsını içeriden kilitledi. Makam odasından geçilen öbür odaya girip beni ‘gel bir şey söyleyeceğim’ diyerek yanına çağırdı. Ben yanına gittiğimde o odanın kapısını da içeriden kilitledi. İstemediğimi söylediğim halde benimle zorla birlikte oldu. Bağıramazdım, onun makam odasıydı. Bu olaydan sonra üzüldüm, ‘böyle olmamalıydı’ diyerek odadan çıkıp binadan çıkarak ayrıldım. (Neden o tarihlerde şikayetçi olmadığı soruldu) O periyotta (…) bana özel hayatından bahsetmişti. Muhakkak bir şeye gelmiş erkek karşısında bir bayanın durması kolay olmuyor. O başına bu olayı koymuştu. Ben de fizikî olarak karşı koyamayacağımı biliyordum. Fizikî olarak da bu nedenle karşı koyamadım. (…) özel hayatında yaşadığı sorunları bana anlatmıştı. Ben de o tarihlerde merhamet edip şikayetçi olmamıştım. (…) kızı çok küçüktü. Onun hayatı da olumsuz etkilenir diye düşünmüştüm. Ayrıyeten (…) ağlamıştı. ‘(…) için meskenimi ipotek ettim, kredi almak için borcum var’ demişti. O artık borcunu ödedi, ben bu durumdayım. Yıllar geçtikçe olayların gerçekliğini gördükçe, otel odalarında birileri ile birlikte olduğunu bayanlarla görüştüğünü duydukça bugün şikayetçi olmaya karar verdim. Devletin makamını hareme çeviremez.”
Yazının tamamını okumak için .
