Türk edebiyatında en çok baskısı yapılan ve bir kült halinde dizeleri dilden dile dolaşan Ahmed Arif’in Hasretinden Prangalar Eskittim kitabındaki şiirlerin önemli bir bölümünün ünlü yazar Leyla Erbil’e yazıldığı malumumuz.
Ahmed Arif Leyla Erbil için çok çabalamış ama istediği aşkı bir türlü bulamamış ve Leyla Erbil, Ahmed Arif’in duygularına hiçbir zaman karşılık vermez.
Bunun üzerine Ahmed Arif de sarılır kağıda kaleme…
Şu dizeler onun..
“Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır. Üşüyorum, kapama gözlerini…” diye yazmıştı Ahmed Arif tek kitabına da adını veren ünlü şiiri Hasretinden Prangalar Eskittim’in son dizelerinde.
60’TAN FAZLA MEKTUP YOLLAMIŞ
Yalnızca bu şiire değil kitapta yer alan pek çok dizeye ilham veren o gözlerin sahibi ise ünlü yazar Leyla Erbil’di.
Edebiyat tarihimizin bu büyük sırrı Ahmed Arif’in Erbil’e yazdığı mektuplarla ortaya çıktı. 1954-1957 ve en son 1977’de olmak üzere 60’ın üzerinde mektup göndermiş Ahmed Arif.
Ahmed Arif ve Leyla Erbil
KİTABINI GÖREMEDİ
Ahmed Arif’in Leylim diye hitap ettiği ve bir şiirine de adını verdiği Leyla Erbil son romanı Tuhaf Bir Erkek’i bitirdikten sonra mektupları yayımlamaya karar vermişti.
Ahmed Arif’in oğlu Filinta Önal’ın da onayı alındıktan sonra çalışmalara başlandı. Ancak ne yazık ki Erbil 2013’te hayatını kaybetti ve kitabını göremedi…
Sayfa: 184
MEKTUPTAN…
15 Mayıs 1954
Ankara
“Leylâ, Canım, Kayb, berbat ve sessizim…
Sessiz ve dolu:
Allahtan ki sen varsın. Yoksa halim korkunçtu. Burası bir köy! Yakınlarımın bütün ısrar ve gayretine rağmen, hemen anneme gideceğim. Pazartesiye trendeyim. Eve gidince senin mektubunu bulmalıyım. Anneme ilk sorum o olacak zaten. Sen nasılsın ömrüm? Son telefonda canını sıktım mı? Ben artık annenden korkmuyorum. Aksine onu, kendi annemmiş gibi seviyorum. Buna ne dersin? Hınca hınç mısra doluyum. Kara ve yeşil fon, hepsinde hâkim. Biraz kendime geleyim, mendillerine, bluzlarına, yastığına mısralar serpeyim. Ha? Fotoğrafındaki “halbuki…”yi hâlâ anlayabilmiş değilim. Anlatır mısın? Bütün bunlar, beyhude biliyorum. Şaheser olan, benim uçakla oraya gelebilmemdir. Allah kahretsin, bu hastalık, bu rezaletler ve bu aile mecburiyetleri… Ne yapsam? Gözlerinden öperim canım. En çok da burnundan. Gülme, ciddi söylüyorum. Yarı parçan”
Ergül Tosun
Kitap sayfası için iletişim:
