ÇAYCUMA, ZONGULDAK (İHA) – Annesinden öğrendiği terzilik mesleğini sevdiklerine yaktığı türkülerle sürdürüyor
Bir elinde bağlaması, öbür elindeki iğnesine ömrünü adadı
ZONGULDAK – Zonguldak’ın Çaycuma ilçesinde annesinden öğrendiği terzilik mesleğini birinci günkü heyecanla sürdüren 67 yaşındaki Mevlüt Toplu, bir taraftan da çocukluğunda merak sardığı bağlamasıyla ilçenin isminin geçtiği türküler yakıyor. Toplu, türkülerinin yöresinde ilgi gördüğünü aktararak “Belki vakitle halk benimsediği vakit halk türküsü olur” diye konuştu.
Annesinin terzilik yaparak geçimini sağladığı 67 yaşındaki Mevlüt Toplu, bir taraftan da annesinin söylediği türkülerle büyüdü. Annesinden öğrendiği terzilik mesleğiyle 1968 yılında çıraklığa başlayan Toplu; bu sırada yörenin tanınmış türkücülerinden Hüseyin Çakır‘ın söylediği türküleri dinlemeye başladı. Etrafından içinde Çaycuma isminin geçtiği türkülerin çok az olduğunu duyunca bağlamaya merak saran Mevlüt Toplu, kendi gayretiyle bağlama çalmayı da öğrendi. Bir taraftan terzilik mesleğini sürdüren Toplu; bir taraftan da Çaycuma ismine türküler yakmaya başladı.
“Çaycuma Güzelleri”, “Sen Güzelsin Çaycuma”, “Çaycuma’nın Güzeli” ismiyle içerisinde Çaycuma geçen üç türkü yakan Toplu, bir elinde bağlamasına öbür elindeki iğnesine adeta ömrünü adadı.
Dikiş makinesinin başında çalışırken aklına ezgi geldikçe bağlamasını eline alarak türkü söylemeye başlayan Toplu, şöyle konuştu:
“Annem radyo açardı. Çaycumalı Hüseyin Çakır‘dan alınan türküydü. Çocukken ablamla oynardık. Çaycuma Türküsü denilince Hüseyin Çakır kaynak gösterilince saza merak çocukluktan beri vardı. İlkokulu bitirdikten sonra terzi çıraklığına girdim. Ortadan bir sene geçtikten sonra bağlama aldım. Kendi kendime öğrendim. Çalan arkadaşlarımız vardı görüyorduk lakin metodlarını öğrenecek rastgele bir kurs yoktu. 1968’de terzi çıraklığına girdim. 1969’da bağlamayı öğrendim. Çaycuma ismine türkü olmadığı konuşuluyordu. Çaycuma ismine türküler yaktım. Çaycuma Hoşları, Sen Güzelsin Çaycuma, Çaycuma’nın Hoşu içinde üç adet Çaycuma geçen türküm var. Huriye diye bir türküm var. Çaycuma’nın hoşuna yaktığım türkü. Husus hayli türkü yakmaya devam ediyorum. 1968 yılından bu yana çıraklık, kalfalık yaptım. 1990 yılından bu yana da bayan terzisi olarak devam ediyoruz. Bağlamayı hiçbir vakit bırakmıyoruz. Nefesimiz yettiği sürece çalar söylerim. Hisleri lisana getiriyorsun. Sevinçli, hüzünlü hisleri aktarıyorsun. Yakın arkadaşımdan birisi bağlamam. Ayrıyeten mesleğimi de çok seviyorum. Makine çalışırken de söylüyoruz. Çalışırken ezgi aklıma geldiğinde çabucak bağlamamı elime alıyorum. Yada türkü yakacağım vakit o hislerin tepeye çıktığı vakit genelde o denli oluyor. Kelamı ezgiye döküyorsun. Vakit gelince ortaya çıkacak şeylerdir. Beste usulü değil de genelde türküyü sevdiğim şahsa, tabiata yakıyorum. Vakitle halk benimsediği vakit halk türküsü olur. Fakat Çaycuma Hoşları bizim yöremizde beğenilen bir türkü oldu. Geçenlerde Bakü’deki bir düğünde çalındı. Türk Halk Müziği korosuna gidiyorum. Belediyenin sanat müziği korosuna gidiyorum. Hem müzik bilgisini geliştirmek hem de toplumsal sorumluluk projesine katkıda bulunmak için bu çeşit ortamlara katılıyoruz.