“Öyle gerek yok çok kişiye, beni anlayan, benim gibi olan insanlarla dost olayım yeter.” diyenlerdenseniz, buyurun içeriğe.
1. Başkaları tarafından hep yalnız olarak görülürler. Arkadaş canlısı olmadıkları sanılır.
2. Ama sahip oldukları birkaç arkadaş onlar için her şeyden önemlidir. Aile gibidirler.
Farklı ailelerde doğan kardeşler gibi…
3. Hayattaki bütün zorlukların üstesinden onlar sayesinde gelirler. Güçlü olmalarını sağlayan şey o arkadaşlarıdır.
4. Onun mutluluğuyla mutlu olabilecek kişilerle arkadaşlık kurarlar. Arkasından kuyu kazacak kimseleri yoktur.
5. Yanlış şeyler yaptıklarında da ona doğru yolu gösterecek olanlar yine arkadaşlarıdır.
6. Tek başlarına ne kadar güçlü dursalar da arkadaşlarıyla bir araya geldiklerinde önlerinde kimse duramaz.
Hepsi bir bütünün parçalarıdır.
7. Birlikte saçmalayabilirler.
Tekrar çocuk olabilirler mesela onlarla, ne kadar büyüseler de.
8. Her hareketini sorgulayan, onu küçük gören insanları yanlarında bulundurmazlar.
9. Aksine onun en küçük sıkıntısını bile kendi sorunuymuş gibi benimseyen insanlarla arkadaşlık kurarlar.
10. Paylaşımcıdırlar. Senin benim ayrımı yapmazlar.
11. Bazen anlatmadan bile dertlerini anlayabilir, o bir elin parmağını geçmeyecek sayıdaki arkadaşları. Konuşmadan anlaşabilirler.
12. Aynı şehirde olmasalar bile sürekli iletişim halindedirler. Kopmazlar birbirlerinden.
13. İçlerinden birinin sevgilisi olsa bile bağlarını koparmazlar, onlar için kimse arkadaşlarından değerli değildir.
14. Hiçbir zaman birbirlerini yarı yolda bırakmazlar. Bir yükün altına birlikte girdilerse, o yükün altından da birlikte kalkacaklardır.
15. Ve yıllar geçse de yaşlar kemale erse de dostlukları hiç eskimez. Aynı o, bir elin parmakları gibi sıkıca bağlı kalırlar birbirlerine…
