Cumhurbaşkanı Erdoğan, geçtiğimiz akşam Cumhurbaşkanlığı Külliyesi Stant Salonu’nda “Kuruluşundan Günümüze Milletvekilleri ve Vilayet Liderleri Toplantısı”nda eski yol arkadaşlarıyla bir ortaya geldi. 21 Mart’taki toplantıya ortalarında Bülent Arınç’ın da olduğu çok sayıda eski AK Parti yöneticisi, bakan ve milletvekili katıldı.
“MEKAN SEÇİMİ YANLIŞTI”
Geceye katılan Yeni Şafak müellifi Mehmet Metiner, yer seçiminden x-ray aramasına kadar o geceye ait tenkitlerini köşesinde yazdı. Metiner, “Evvela yer seçimi yanlıştı. Bir siyasi parti toplantısının CB Külliyesinde yapılması hakikat değil. Parti devleti algısı oluşturacak kelam ve davranışlardan kaçınmak, herkesten evvel bizim dikkat etmemiz gereken konuların başında gelmeli.” dedi.
Toplantı formatının yemek ve konuşma sonrası çabucak sona erecek halde düzenlenmesini de eleştiren Metiner, “Hiç kimse bir tek kelam edemeden ve Reis’in elini dahi sıkmadan geldiği yere geri dönüyor. Bu bu türlü mi olmalıydı?” diye sordu.
“CİHAZLARDAN GEÇMEK HİÇ DE GÜZEL OLMADI”
Güvenliğin fazla abartıldığını düşünen müellif, kelamlarına şunları da ekledi: “Külliye’ye çağrılan beşerler tanınan-bilinen beşerler. Şahsen CB çağırmış. O kadar çok x-ray aygıtlarından geçirilmeleri hakikat mu? Elbette yanlış. Devletin o bürokratik soğuk yüzünün en azından Cumhurbaşkanı’nın yakın dava arkadaşlarından uzak tutulması gerekmez miydi? Güvenilip çağrıldığınız bir yerde, üstelik Cumhurbaşkanı’nın “kendi eviniz” dediği bir yere girerken çok sayıda can sıkıcı aygıtlardan geçmek, hiç de güzel olmadı.”
İşte Metiner’in kaleme aldığı yazıdan bir kesit;
“AK Parti genel merkezimizden 21 Mart Pazartesi akşamı Cumhurbaşkanımızın yemekli toplantısına iştirak için arandığımda birinci aklıma gelen şey şu oldu: 2023 hazırlıkları için enikonu konuşacağız. Sıkıntılarımızı tartışacağız. Yeni periyoda dair yol haritamızın belirlenmesi için fikir teatisinde bulunacağız. Ankara’ya gittiğimde öğrendim ki eski milletvekillerinin, belediye liderlerinin ve vilayet liderlerinin tümü çağrılmış toplantıya. Anladım ki o birinci aklıma gelen şey mümkün olmayacak. Olsun. O ki Reis çağırmış, bize gitmek düşerdi. Benim için gerisinin bir ehemmiyeti yoktu. Benim için diyorum ancak partimiz ve davamız için elbette gerisinin kıymeti ziyadesiyle vardı. Esasen o yüzden işbu yazıyı kaleme alma gereksinimi hissettim. Lakin öncesinde bir iki yanlışa dikkat çekmem gerekiyor.
“KÜLLİYE YALNIZCA AK PARTİLİLERİN YERİ DEĞİLDİR”
Lafı dolandırmadan belirteyim. 1- Evvela yer seçimi yanlıştı. Bir siyasi parti toplantısının CB Külliyesinde yapılması hakikat değil. Parti devleti algısı oluşturacak kelam ve davranışlardan kaçınmak, herkesten evvel bizim dikkat etmemiz gereken konuların başında gelmeli. Biz devlet yöneten bir partiyiz lakin devletin partisi değiliz. Devlet yalnızca bizim devletimiz değildir; bu ülkede yaşayan herkesin devletidir. Bu devlet, bir parti devleti değildir. CHP’nin parti devleti zihniyetiyle ve uygulamalarıyla vuruşa vuruşa gelen bir zihniyetin mensuplarıyız. Varlık sebebimizi gözden kaçırırsak yazık ederiz. Külliye yalnızca AK Partililerin yeri değildir; bütün vatandaşların yeridir. Cumhurbaşkanı, partili aidiyetine karşın herkesin Cumhurbaşkanı’dır. Biz AK Parti olarak milletin her bölümünün partisiyiz. Herkesi kucaklamak ve her kesiti bütünleştirmek için yola çıkmış bir misyonun partisiyiz. “Biz birlikte Türkiye’yiz!” mottosu, vazgeçilemez prensiplerimizin başında geliyor. O yüzden bu devlete aidiyet bağını zayıflatacak “parti devleti” uygulamalarından vazgeçmek tıpkı vakitte kurucu anlayışımıza bağlılıkla da direkt alakalıdır. Oturduğum yerden bir an düşündüm. Birebir yerde CHP’nin toplantısı yapılıyor, ekranda izlerken ne hissederdim sanki? Doğrusunu söylemem gerekirse, bu manzara karşısında devlete aidiyet hissim örselenirdi. Teklifim o ki bundan sonra hiç değilse bu tıp uygulamalardan vazgeçilmesidir.
“O KADAR X-RAY AYGITLARINDAN GEÇİRİLMEK YANLIŞSIZ MU?”
2- Külliye’ye çağrılan beşerler tanınan-bilinen beşerler. Şahsen CB çağırmış. O kadar çok x-ray aygıtlarından geçirilmeleri gerçek mu? Elbette yanlış. Devletin o bürokratik soğuk yüzünün en azından Cumhurbaşkanı’nın yakın dava arkadaşlarından uzak tutulması gerekmez miydi? Güvenilip çağrıldığınız bir yerde, üstelik Cumhurbaşkanı’nın “kendi eviniz” dediği bir yere girerken çok sayıda can sıkıcı aygıtlardan geçmek, hiç de beğenilen olmadı.
“REİS’İMİZ VEFALIDIR”
Biliyorum Reis’imiz vefalıdır. Arkadaşlarına çokça bedel verir. Onların aklına da yüreğine de pek bir güvenir. Onların aklından yararlanmayı olmazsa olmaz kıymette görür. Çok ağır işleri münasebetiyle bu sıralar pek vakit bulamazsa da vakit bulduğu her an arkadaşlarıyla hemhal olmayı önemser. Telefonla bile olsa onların hatırını sormayı, aklına başvurmayı gerekli görür. Arkadaşlarına karşı bürokratik refleksleri yoktur. Onların acılarını kendi acısı, sevinçlerini kendi sevinci olarak görür. Onları ortaya hiç kimseyi koymadan direkt kendi cep telefonundan arar. Umarım dostlarını sekreterleri yahut özel kalemleri aracılığıyla aramayı beceri bilen o zevat da bundan gerekli dersi çıkartır.
“DOSTLARI REİS’E ULAŞAMAMAKTAN ŞİKAYETÇİ”
“BU BU TÜRLÜ Mİ OLMALIYDI?”
Bini aşan insan bir yemekte bir ortaya geliyor lakin kalabalıktan birçok birbirini göremeden birbiriyle konuşmaya dahi vakit bulamadan ayrılıyor. Yemek öncesi Reis çıkıp bir konuşma yapıyor, sonra yemek yeniyor ve yemek biter bitmez herkes dağılıyor. Hiç kimse bir tek kelam edemeden ve Reis’in elini dahi sıkmadan geldiği yere geri dönüyor. Bu bu türlü mi olmalıydı? Kuşkusuz bu cins toplantılar da gerekli ve kıymetli. Eyvallah. Ancak yalnızca bununla sonlu kalırsa bu önemli gönül kırıklıkları siyasi yıkıma dönüşebilir. O yüzden diyorum ki asıl diğer yol ve yollarla Cumhurbaşkanımız kesinlikle ve vakit geçirmeden dava arkadaşlarının yeni devir siyasetimize dair tenkitlerini ve tekliflerini almalı.
Bunun için tekliflerim şunlar:
Bir: Dar kümelerle uzun vakitli formel olmayan toplantılar düzenlemek. Onlara içlerindeki her şeyi tabir edebilecekleri bir vakit ve yer imkânı sağlamak.
İki: Aşikâr vakitlerde Reis’in telefonla arkadaşlarını ve dostlarını araması, varsa onların şikâyetlerini ve taleplerini dinlemesi.
Argümanım o ki gönüllerini kırdığımız yahut hak ettikleri pahası vermediğimiz insanlarımızı derleyip toparlayabilirsek birinci günkü aşkla muvaffakiyete ulaşmamızın önünde hiç pürüz kalmaz.”
