Strasburg masallarda görülen tarihi dokuya sahip güzellikte. Şehir Ren Nehri’nin çevrelediği antika bir dantel görünümde. Yıllara meydan okuyan yıllanmış binalar, küçük evler, dar sokaklar ve romantik kafe ve restoranlarıyla zaten keyifli bir eğlence parkı gibi. Bir de buna ışıklarla parıldayan süsler dizayn edildiğinde baktıkça büyüleyen görüntüler ortaya çıkıyor.
Şehrin ortasındaki dev katedral ziyaretçilere tüm haşmetiyle her köşeden “Hoş geldin” diyor. Her turist kafasını kaldırdığında mutlaka katedralin yüksek kulelerinden bir parça görebilir. Böylece yolunu kaybetme ihtimali yoktur, döner dolaşır ama sonunda bir de bakar ki tanıdık sokaklar ve minik dükkânlar görünmüştür. Öncelikle Ren Nehri boyunca yaklaşık bir saat süren tekne turuyla şehri ön tanıma yapılabilir. Fiyat kişi başı 13 Euro civarında. Değer mi, değer. Bu süreye nehir suyundaki kod farkından ötürü yapılan su dengeleme zamanı da dâhil. Bir süre beklenilerek su aynı hizaya geliyor sonra tura devam ediliyor. Her turda olduğu gibi birkaç yabancı dilde izahat veren kulaklık kullanabilirsiniz.
Strasburg eski şehir içinde dolaşmaya devam ediyoruz. Her bina, binalar arası, bahçeler, parklar ve köprüler adeta önceden tasarlanmış görkemli ve özgün bir lunapark tadında. Ağızdan çıkan nefesin buharını takip ederek yer yer kurulmuş şirin Noel tezgâhlarına uğramayı ihmal etmeyiniz. Öncelikle sıcak kırmızı şarap bu soğuk ve dondurucu havada iyi bir seçenek olabilir. Zaten birçok turist şarap yudumlarken bu tezgâhların ürünlerini inceliyor. Öyle bir ışıklandırma var ki nereye hangi ürüne bakacağınızı şaşırıyorsunuz. Işıl ışıl ortam baştan çıkarıcı ama bu çekici görünen dar sokaklarda sıkışma ihtimaliniz de yüksek. Hele hafta sonları daha da hareketli oluyor. Şehir bu dönemde çok uzaklardan parlayan bir kuyumcu gibi. Kuyumcunun tam önünde de metrelerce süslenmiş büyük bir Noel ağacı duruyor. Yani şehrin merkezinde kocaman parlak bir ağaç ziyaretçilerini bekliyor. Öyle parıldıyor ki ağacın yakınında o buz gibi hava bile işlemiyor.
Eski ve klasik kafelerde biraz dinlenmek ve bir şeyler içmek isterseniz çok da kolay değil. Sıra beklemeniz gerekebilir. Sıra gelip yer bulduğunuzda sıcak çikolata siparişi iyi bir tercih olabilir. Sıcak bir şey içtikten sonra tekrar soğuğa çıkıldığında yine şehrin her köşesinde bu dönem için hazırlanmış ışıltılı yılbaşı süsleri sizleri karşılar. Mağazaların aylar öncesinden hazırladığı anlaşılan bu süslemeler yerli ve yabancı turistlerin beğenisine sunulmuştur artık. Hakikaten bu şehrin dar sokaklarında gezmek demek bir şey kaçırmamak için kafayı hep yukarıda tutmak anlamına geliyor. Belki de en özelleri bir kat yukarıda olabiliyor hatta aşağıya doğru sarkan yılbaşı dekorları daha da haşmetli duruyor.
Yılın bu döneminde ada daha da güvenlikli hale gelmiş. Giriş ve çıkışlar kontrol altında ve şehirde gezerken güvenlik personeli çok yakınlarda kendini gösteriyor. Kaldığımız otel şehrin biraz dışında gibi görünse de şehirde trafik olayı hiç sıkıntı değil. Taksi minimum seviyede kullanılmakta, onun yerine özel araçlar veya kiralık araçlar olabilir ama bunun yanında tramvay sistemi çok yaygın. Merkez ile otel arası sadece üç durak ve 10 dakika idi, bundan dolayı rahat bir ulaşım olmuştu. Öte yandan kredi kartı ile makineden bilet alma işlemi ise kaldığımız otelin yakınındaki bilet makinasından başarılamadı. Neden olduğunu anlayamadık ve bilen birinden biletleme konusunda yardım istedik.
Strasburg’a bir saat uzaklıkta
Colmar ise Strasburg’a sadece arabayla bir saat mesafede bir başka masal ve Noel şehri. Görmeden ölünmemesi gerekenlerden bir şirinlikte ve güzellikte. Şehre üzüm bağlarının çevrelediği yoldan geçerek varıyorsunuz. Ve yolda birbirinden güzel köyler var. Mesela Ribeauville köyü pazar günkü ziyaretimizde terk edilmiş hissi uyandıran, sesiz sokaklar ve içine kapanmış enteresan evleriyle ilginçti. Eguisheim köyü de yol üzerinde görülmesi gereken köylerden ama hele bir adres var ki adı Kaysersberg iyi ki uğramışız dedirtecek ve kaçırılmaması gereken bir tasarım. Orijinallik mi desem bir tasarım inşası mı desem ne desem bilmiyorum ama kısaca kendine has dekorda tasarlanmış bir oyun bahçesine giriyormuş gibiydi.
Evleri çikolatadan yapılmış gibi ısırmak geliyor, kapı ve çerçeveler ise peynirden mi yapıldı acaba koparasınız geliyor. Bu arada organik peynirler enfesti. Tatmak lazım. Yolun sonunda Colmar’a varmak altyapısı aynı ama yaşamda başka bir perdeye geçiş gibi. Dekorlar daha mı büyük burada, biraz daha mı büyüleyici yoksa bana mı öyle geliyor. Sokaklar da Strasburg’a göre daha geniş. Nihayet çarpışmadan yolda yürüme keyfi ama kafa burada da hep yukarıda. Bir şey kaçırmamak lazım. Ya çıplak gözle ya da kamerayla zaman dondurulmalı. İşte burada bakıp geçmek acı veriyor. Halbuki bu görüntülere karşı uzun uzun bakmak istiyor insan. Bazen de bir kurgunun içindeymişsiniz gibi çekiliyorsunuz bir manzaraya. Tanımlanmayan bir güç kontrolsüzce sizi bir yere götürüyor ki buna bazen “Kalabalığa karışmak” deniyor. Çünkü kalabalık işini biliyor. Mutlaka görülmesi gereken bir şey var ki toplanılmıştır ve genelde doğru çıkar.
Biz çok eğlendik. Strasburg ve Colmar’da birkaç kısa gün dahi olsa bulunmak çok iyi geldi. Kalabalığa karışmak, burnun ucu donarak ve mantoya salınarak ışıklar arasında yürümek ayrıca müzik ve ses ile olan görsel şölenleri izlemek motive ediciydi. Damakta hoş bir tat bıraktı.
