Yazar: Geoffrey Smith
Investing.com – Sekiz yıl önce euroyu spekülatif saldırıdan kurtaran Mario Draghi, tartışmasız daha büyük bir meydan okumayı kabul etti: İtalya’yı kendinden kurtarmak.
Ulusal bir birlik hükümetinin başında Başbakan pozisyonu için Giuseppe Conte yerine en olası aday olarak onun ismi ilk telaffuz edildiğinden beri İtalya varlıkları başarılı bir seri yakaladı. FTSE MIB ay başından bu yana %9,5 ve Stoxx 600 %5,7 kazandı.
İtalyan banka hisseleri %10 ila 20 arasında artışlarla daha da iyi işler başardı. Başta İtalya’nın ülke riski konusunda temkinli olan yatırımcılar, Avrupa’da en yüksek verim getiren devlet tahvillerinin bir kısmını kucakladı.
10-yıllık İtalyan iç borç getirisi büyük düşüş yaşadı ve Euro bölgesindeki sistemik gerilimin kaba bir temsilcisi olan, Alman dengine karşı kötü şöhretli makas, hiç olmadığı kadar düşük seviyelere doğru çöküş yaşadı.
‘Süper Mario’ya olan inancın azalmadığı açık. Ama garantisi var mı?
Önümüzdeki zorluklar göz korkutuyor: AB’de en çok ölüme sebep olan (John Hopkins’e göre 94.000 kişi) ve ülkeyi neredeyse kesin olarak iki basamaklı bir resesyona sürükleyen pandemi var bir kere. Son çeyrekte GSYH %2 küçüldü ve cari çeyrekte de karantinalar, bunu negatif bölgede tutacak gibi görünüyor. Draghi kabinesini duyurduğunda açıkça görevini muhafaza eden birkaç bakandan biri Sağlık Bakanı Roberto Speranza’ydı.
Sonra Draghi’nin her ay Frankfurt’taki basın toplantılarında ısrar ettiği yapısal reform işleri var. Analistlere göre bunlar olmadan İtalya’nın kronik olarak zayıf büyümesi ile 2,5 trilyon Euro değerinde şaşırtıcı borç dağının, tek dövizin uygulanabilirliğini tekrar sorgulaması an meselesi. İtalya Euro bölgesinin en büyük üçüncü ekonomisi ve AB’nin kurucu üyelerinden. Euroyu bırakması, Yunanistan’ın kaybından çok daha büyük bir felaket olur.
Bruce Kasman öncülüğündeki JPMorgan analistleri, “Euro projesinin geçerliliğinin tartışıldığı sırada İtalya, her zaman odadaki fil olmuştur. Bu yüzden yönetiminin performansı, sınırlarının ötesinde yankılanacaktır” dedi.
Draghi’nin yapılacaklar listesi uzun: vergi ve yargı sistemlerinin, yerel planlama kuralları gibi basitleştirilmesinin zamanı geldi; finansal sistem bürokrasi yüzünden kötü varlıklarla tıkanmış durumda. Yetkililer, son birkaç yıldır banka bilançolarını temizlemek için olağanüstü bir ustalık gösteriyor ancak ortalama bir iflasın işlenmesi yedi yıl sürdüğü müddetçe problem kalacak.
Bu alanda Draghi’nin başarı ölçümü, Euro bölgesinin en kötü şöhrete sahip ‘zombi bankası’ ve hükümet haftalar içinde bir alıcı bulamadığı takdirde ECB tarafından tasfiye edilme tehdidi altında olan Banca Monte dei Paschi di Siena’nın (MI:BMPS) satışı olabilir.
Draghi’nin ve İtalya’yı yönetmeye çalışan herkesin bildiği gibi esas sorun, kısa vadede reformun kazanandan ziyade kaybeden yaratması ve olası kaybedenlerin, statükoyu değiştirme çabalarını engellemek için çoklu denge ve frenlerin olduğu bir sistemi kullanma konusunda mahir olmaları.
Draghi’nin başarılı olması için onları iktidara getiren bazı destek gruplarını kolektif olarak terk etmesine ihtiyacı var. Bu, muhtemelen hepsi için en büyük zorluk. En azından, hükümetini destekleyen tüm partilere kabine pozisyonu verme konusunda izlenmesi gereken şeylerin sorumluluğundan – ve halkın hoşnutsuzluğundan – kaçan partiler için işi zorlaştırdı. Esas ve şimdilik cevabı olmayan soru, reform gerçekleştirirken Draghi’nin disiplini ve birliği ne kadar süre koruyabileceği.
Piyasalar Draghi’nin ne kadar risk almak istediğini görmek için çok beklemeyecek: ülke, AB’nin Kurtarma Fonu’ndan 200 milyar Euro üzerinde fon sağlaması için Nisan ayına kadar Avrupa Komisyonu’na bir “Kurtarma ve Dayanıklılık” planı sunması gerekiyor. İtalya’nın nihayetinde mevcut sorunlarından kurtulacağını göstermesi gerekecek. Bunun için Draghi’nin sadece İtalya içinde değil ayrıca finans piyasalarında ve Avrupa başkentlerinde de sahip olduğu tüm itibarını harekete geçirmesi gerekecek. Sonuç garanti olmaktan epey uzak.
Diğer karikatürler için: https://tr.investing.com/analysis/comics
