BEYOĞLU, İSTANBUL (AA) – Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, İstanbul Beyoğlu’nda 2010’da bir apartman boşluğunda cansız vücudu bulunan Nazlı Sinem Erköseoğlu’nu öldürdükleri savıyla yargılanan lakin kanıt yetersizliğinden beraat eden Can ve Emre Paksoy kardeşlere verilen beraat kararının bozulmasını talep etti.
Başsavcılıkça hazırlanan tebliğnamede, İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesi’nde görülen ve sanıkların beraatine karar verilen davada, mahallî mahkeme kararının yasaya karşıt olduğu belirtilerek, sanıkların “kasten öldürme” hatasından cezalandırılması gerektiği söz edildi.
Tebliğnamede, 26 Eylül 2010’da sanık Can Paksoy ile Erköseoğlu’nun gece kulübünde alkol alıp eğlendikten sonra Paksoy’un ağabeyi Mahmut Paksoy’un meskenine gittikleri, bilinmeyen bir nedenle Can ile Erköseoğlu ortasında tartışma çıktığı anlatıldı. Erköseoğlu’nun, başının gerisine sert bir cisimle vurulduğu, akabinde da iç çamaşırı ve elbisesinin “aceleyle” giydirilerek meskenin bulunduğu 8’inci kattan aşağı atıldığı ve yüzüstü yere düştüğü aktarılan tebliğnamede, “İntihar ettiği intibaını uyandırmak hedefiyle apartman boşluğuna atıldığı” söz edildi.
Sanık Emre Paksoy’un olayı 14.17’de polise ihbar ettiğine işaret edilen tebliğnamede, Erköseoğlu’nun atıldığı pencere kenarında sanığın parmak izinin bulunduğu, fakat Erköseoğlu’nun parmak izinin bulunmadığı belirtildi.
Maktul Erköseoğlu’nun başının gerisindeki darp izinin düşme sonucu meydana geldiğine dair belgeye yansıyan bir tespitin yer almadığı anlatılan tebliğnamede, sanık Can Paksoy’un Adana’ya gitmek üzere 12.54’te konuttan ayrıldığı, bunun hayatın olağan akışına ters olduğu belirtildi.
Tebliğnamede, “Sanıkların üzerlerine atılı taammüden öldürme cürmünden mahkumiyetleri yerine, kendilerini cürümden kurtarmaya yönelik çelişkili savunmalarına prestij edilerek haklarında yazılı formda beraat kararı verilmesi, yasaya alışılmamış bulunduğundan kararın bozulması talep olunur.” sözü kullanıldı.
Davanın geçmişi
Sanıklar Can ve Emre Paksoy, Erköseoğlu’nu öldürdükleri teziyle İstanbul 19. Ağır Ceza Mahkemesi’nde yargılanmış, 4 Aralık 2014’te “şüpheden uzak kâfi kanıt elde edilemediği” gerekçesiyle beraatına karar verilmişti.
Kararın, Yargıtay tarafından bozulması üzerine yapılan tekrar yargılamada da mahkeme, 5 Şubat 2020’de sanıkların beraatına hükmetmişti. Müştekiler ise temyiz isteminde bulunmuştu.