Merhaba, büyük bir berbatlığa karşı hanımefendilerden dayanak alan alarak savaşmayı seven okuyucularımız. Bu haftaki oyun yazımız Othercide Gri, Beyaz ve Karanlık tam olarak da bu türlü bir oyun. Yani kendimizden fedakarlık etmeli, çok uygun hesaplama ve strateji yapmalıyız. Karşımızda ise…Geri kalanı yazıda. Âlâ okumalar.
En Sevdiğin Renk Nedir?
Birtakım oyunlar vardır, sessizdirler, sedasızdırlar. Ne çıkışları büyük bir olay yaratır, ne de vakit geçtikten sonra kıymetleri anlaşılır. Bu durumun birden fazla nedeni olabilir. Ancak (en azından ben) Otbercide’ın çıktığını duymadım. Büsbütün bahta gördüm ve…sanırım birbirimizi birinci görüşte sevdik. Pekala neden?
Lightbulb tarafından geliştirilmiş ve Focus Home Interactive yayımlanmış olan oyunumuzun kısaca konusu şu; The Mother dediğimiz varlık, uzun müddettir diğer bir karanlık varlığa karşı savaşmaktadır. Lakin her şeyini ortaya koymuş olmasına karşın yenilmenin eşiğine gelmiştir. O vakit geriye tek bir deva kalmıştır; Kalan son kesimlerini ve ruhunu kullanmak…
Böylelikle siyah beyaz olan öykümüze çokça kırmızı renk yani kan da eklenmiş olur…
Çeşit Tabanlı ve Estetik
Othercide, çeşit tabanlı ve her savaşımızda adamlarımızı pardon kızlarımızı seçerek, onlardan küme kurarak ilerlediğimiz bir oyun. Aslında kendisini (biraz ucundan da olsa) Darkest Dungeon’a benzetebiliriz, natürel o kadar ayrıntılı değil lakin kazandığı diğer noktalar var. Öncelikle su kızlara bir bakalım.
Uygun bir hesaplama ile rakibin gerisine geç ve onu yok et! Sana güveniyorum…kızım…
The Mother dediğimiz varlıktan gelen kızlarımızdan üç tanesi oyun başında bize veriliyorlar. Bildiğiniz “Farklı çeşitlerini dene de stratejilerini ona nazaran yapmayı öğren” formunda veriliyorlar.
Tıp tabanlı rpg sever arkadaşlarımızın çabucak alışacağı, vakitle da çok hoş stratejiler yapabileceklerini görecekleri kızlarımız birinci başta üç kümeye ayrılıyorlar;
Shieldbearer. Oyundan alıntı bir cümle ile sıkıntılarını anlatmak gerekirse “Kız kardeşlerinin hayatını kendi hayatının üstünde tut.” Kalkan kullanmasını sevdiğimiz bu sınıf kendisine gelen hasarı azaltması, kalkanıyla vurarak rakibin oynama suratını yavaşlatması üzere özelliklere sahip. Bir yeri tutmanız mı gerekiyor? Gönderin bir iki Shielbearer, sabaha kadar orayı tutsunlar.
Blademaster. Büyük kılıç kullanan, son derece süratli ve çevik kızlardan mı hoşlanıyorsunuz? O vakit Blademaster’a nikah kıyacaksınız. Grupta en uzaklara en kısa müddette gidebilmesi ve harikulade hasar verebilmesiyle, kendileri düşman saflarını yarmakta ve yok etmekte ihtisas sahibiler.
Soulslinger. Aslında kendileri oyuna en beklemediğim biçimde konulmuş olan bir sınıf. Sanırım üretimciler kızlarımıza ok vermek yerine iki tabanca vermenin daha “karizmatik” olduğuna karar vermişler ve Soulslinger sınıfı doğmuş. Menzili atakları ile rakibi gelmeden indirmeleri ya da yaralamaları muhakkak çok kullanışlı. Lakin bundan çok daha ötesine sahipler. Arkadaşlarına gelen saldırıyı ateş ederek kurtarabilir ya da müttefiklerine insiyatifte sürat verebilirler. Muhakkak oynaması çok zevkli sınıflardan.
Geri kalan sınıf ya da sınıflar hakkında bir bilgi vermiyorum zira spoiler bizim işimiz değil.
Hangi Kız ile Ne Yapılabilir?
Birbirinden farklı vazifeler sunan Othercide, aslında maalesef bu mevzuda çok yeterli değil. Oyunda birkaç çeşit vazife var, bunların hepsi birbirinden epey farklı olmasına karşın genel olarak pek yaratıcı bir şeyler yazamamışlar. Her bu tıp oyunda görebileceğimiz üzere müdafaa, alandan kaçma ve düşman kümesini yok etme üzere standart kısımlar var. Bu olay da oyunun bir yerden sonra biraz tekdüze gitmesine sebebiyet veriyor. Kelam konusu olan duruma karşı elimizde iki geçerli tahlil var; düşmanın değişmesi ve kızlarımızın düzey atlamaları.
Oyunda istediğimiz misyona, istediğimiz kızla gidebiliyoruz. Yani süratli bir küme yapmak isterseniz kümesi Blademaster’lardan oluşturabilir, ya da her sınıftan koyarak daha istikrarlı ilerleyebilirsiniz. Vakitle hangi düşman ve misyona neyle gitmemiz gerektiğini daha uygun anlayabiliyoruz. Lakin aslında hiçbir şey göründüğü kadar hoş değil…
Seni Güzelleştirmenin Tek Yolu…
Misyon yaptıkça daha çok kızı gruba katabildiğimiz oyunda, hayatta kalan kızlarımız düzey atlıyor ve bize özellik seçenekleri sunuyor. Bir özelliği tercih etmek, başkasına elveda demek olan oyunda şayet savaşımız harika geçmediyse problemli bir ekran bizi bekliyor; Kurban verme ekranı.
Gördüğümde, anladığımda aşık olduğum o özellik burada devreye giriyor; diyelim ki rakiplerinizle çok çetin bir savaştan çıktınız, kızlarınız yaralı lakin en azından hayattalar. Kime ne oldu diye ekrana bakıyoruz, iyileşsinler diye “rest” alıyoruz lakin bir bakıyoruz ki herkes yaralı kalmaya devam etmiş?
Bir ebevy olarak bir kızınızı diğer bir kızınız için kurban eder miydiniz?
Othercide bizlere tek bir düzgünleştirme imkanı sunuyor: Öbür bir kızımızın kendini kurban etmesi. Öbür hiçbir düzgünleşme yolu yok! Bu nedenle savaşta alığınız en ufak çizik, en ufak yaralanma bile aslında bizden çok şey götürüyor. Bu da oyunu sıkıntı ve eğlenceli yapan tahminen de en kıymetli nokta. Bir kızımızı karanlık sulara atıp feda ederken ruhunun bir kesimi ise öteki kıza geçiyor. Böylelikle bir kızımız başka kızdan gelen sayısal kabiliyetlere ve tam cana sahip olmuş oluyor. Gotik ve buruk değil mi?
Bir Çeşit Sanat Yapıtı
Othercide, siyah beyaz yapılmış bir oyun. Bunu yalnızca grafikleri için değil öyküsü için de söylüyorum. The Suffering dediğimiz karanlık varlık, bir “çocuğu” kendine esir almıştır. Bir çok kişinin elinde, farklı acılar çekerek büyümüştür. Onu kurtarmak yalnızca bir çocuğu kurtarmak demek değil, The Suffering ile başa çıkmak demek. Lakin kolay olmayacağından emin olabilirsiniz. Umutsuz bir savaşın ortasında olduğumuzu unutmayın. Her adımda zafere yaklaşıyoruz, kızlarımızın cesetlerine basarak…
Tüm Acıların Kaynağı “The Suffering”
Kendileri hayli akıllı varlıklar. Daha doğrusu hepsinin savaş stratejisi başka. Rakiplerimizden kimileri müttefiklerinin güçlerini çılgınca arttırırlarken, kimileri ise ateş edecekleri en hoş noktayı seçmeye çalışıyorlar. Bu ortada her tıp düşmanın da aşikâr bir hareket izleme algısı, düşman algısı var. Mesela bir çeşit düşman Blademaster sınıfına kıl onu görünce direkt olarak onlara yöneliyorlar. Aslında bu formda hangi düşman ne yapacak onu kısa müddette öğrenebiliyoruz ve pek şaşırtmıyorlar. Fakat bu durum mutlaka kazara yapılmış bir şey değil. Düşman hareketlerini oyun içinde de okuyabileceğiniz yerler var.
Standart haraket eden düşmanlar ilerleyen düzeylerde çeşitleniyorlar bu durum da bizi yeni stratejiler yapmaya zorluyor. Bilhassa oyunun son kısmının çok sıkıntı olduğunu söyleyebilirim.
Dövüş Sanatı ve Dayak Yemek Üzerine
Othercide bize pek beğenilen, içinde (neredeyse) kendine has bir dövüş sistemi sunuyor. Öncelikle cins tabanlı olarak ilerliyoruz lakin her bir rakibimizin ve kızımızın kendi insiyatifleri var. Kabaca “sırası gelen vuruyor” formunda söz edebiliriz. Savaşırken sıranın kimde olacağını, ve adamımıza sıranın kimden sonra/önce geleceğini kestirmek mutlaka hayati. Özellik Boss savaşlarında (değineceğim).
Hal bu türlü olunca rakibi gerileten ya da adamlarımızın daha süratli oynamasını sağlayan hareketler yapılabiliyor. Bu nedenle de oyuncunun tüm dikkatini savaşa vermesi gerekiyor, zira yukarda da tabir ettiğim üzere bir kızımızın yaralanması çok şeye mal olabiliyor.
Bunlara ek olarak dövüş animasyonları ve sınıfların kabiliyleri sahiden de çok yeterli belirlenmiş. Süratle düşmana ulaşması gereken karakter kısa menzil ışınlanabiliyor, savunma yapması gereken kızımız ise savunmasını arttırabiliyor gibi…
Dövüşürken rakiplerimiz de yalnızca gelip vurmaktan çok daha fazlasını yapıyorlar. Her yaratığın kendi taktiği ve öncelikle belirlediği gayeleri var. Bunları savaşarak (ve bedelli kızlarımızı kaybederek) öğreniyoruz. Yani her bilgi için resmen savaşıyoruz.
Beyaz Renk Berbatları Temsil Ediyor
Boss Savaşları Çok Epik
Oyunda her gün, savaşlarımıza karar veriyor sonrasında da dinlenme kararı alıyoruz. Böylelikle günler geçiyor ve sonunda hangi kısımdaysanız oranın işvereni ile kapışıyoruz. Bu kapışmalar epik ve eksiksiz. Bir kez Boss atakları, konseptleri ve geri kalan her şeyleri kıssalarına çok uygun. Her bir Boss birbirinden çok farklı. (Hem dövüş hem de konsept olarak) ve savaşması inanılmaz bir heyecan. Zira olağandan çok daha dikkatli ve stratejik davranmamız gerekiyor zira asla Boss’ların affı yok. Giderek de zorlaşan oyunda, kızlarınızın bilhassa son kısımlara geldiğince çok yüksek düzey olmalarını tavsiye ediyorum.
Ses, Grafik ve Oynanabilirlik Denetimi
Bu bir öykü. ve her kıssanın olduğu üzere burada da bir anlatıcımız var. Onun büyüleyici sesi haricinde genel seslendirmeler biraz az olmakla birlikte başarılı. Gotik havamıza gotiklik katıyor. Boss savaşlarındaki müzikleri da ayrıyeten sevdiğimi belirteyim.
Animasyonlar, karakter dizaynları, gölgeler ve ışıklar…Hepsinin yerli yerinde olduğunu söyleyebilirim. Natürel kızlarımızın saç modelleri ve silahları dışında inanılmaz bir değişimleri yok, fakat rakiplerimizin çeşitliliği bence kâfi. Kızların birbirine benzemeleri de esasen hikayesel bir öge dolayısı ile buradan da bir eksi veremedim.
Kimin düzey atladığından öte, herkesin hayatta kalması önemli…
Oynanabilirlik de yeniden ortanın üstünde değerlendirdiğim noktalardan. Ki şayet zorlanmaktan hoşlanıyorsanız hiç sorun yok. Ortalama olmasının sebebi her savaşa girmeden evvel kadro kurarken baya vakit geçirme gerekliliği. Örneğin iki tane soulslinger kızımız olsun. Bu arkadaşların genelde düzeyleri ve can oranları birbirinden farklı oluyor. Buna ek olarak aldıkları eksi ve artılar tekrar değişkenlik gösteriyor. Bir de “Boss savaşına sanki hangi kızı soksam?” diye fikirler girdi mi karar vermek ziyadesiyle sıkıntı olabiliyor. Ancak yavaş ve sakin giderseniz (sabır meselesi) her şey yolunda gidecektir.
Bana Eksilerden Kelam Et
Oyunun tahminen de en büyük eksisi aslında daima birebir şeyi yapmamız; Küme hazırlıyoruz, misyon ne ise ona çıkıyoruz, az ya da çok dövüşüyoruz ve bitiyor. Bu döngüye çok da fazla dahil olan diğer bir etmen yok. Hani adamlarımıza ekstra silahlar, eğitimler vb. vermek. ya da özel bir yaralanamaları olup bunları iyileştiremek vb üzere. Nedense Darkest Dungeon’ı özledim güya. (Olmadı hazırlık yapabileceğiniz bir çeşit tabanlı oyun incelemesi olan Ash of Gods’a buradan bakabilirsiniz) Ancak benim üzere bunları çok başa takmıyorsanız sorun yok.
Tahminen bir kısım eksi olarak düşünebileceğim şey, oyunun sahiden güç olması. Yani şayet gereğince düzey atlamadan ileri düzeylere giderseniz oyunu bitirmek çok mümkün olmayacaktır. Bu nedenle de eski kısımlara dönüp düzey geliştirmek çok değerli. Bu türlü konseptlerden hoşlanmıyorsanız sıkıcı gelebilir.
Oyunun genel grafiklerinin yeterli olmasına karşın haritalar biraz az. Aslında haritalar birbirlerine çok benzememekle bir arada sayıları maalesef kâfi değil. Birkaç tane daha yapsanız ne olurdu?
Son Kızımızı da Kurban Verirken
Bir sonraki yazıda görüşünceye dek, az kız kaybetmeniz dileğiyle…
Şayet oyunu almak ya da bakmak isterseniz buradan ulaşabilirsiniz.
