BODRUM, MUĞLA (DHA) – MUĞLA’nın Bodrum ilçesinde kendisi ile birebir ismi taşıyan Serebral Palsi hastası torununa bakan ve ‘süper babaanne’ olarak tanınan Gülsiye Duran (56), “Çok zorlandım ancak Gülsiye’nin (13) sevgisi, her şeye bedel. Gülsiye’de hissettiğim duyguyu, kendi evlatlarımda hissetmedim. Bir hayalim var; o da torunum Gülsiye’yi yürürken görmek. Gülsiye’yi elinden tutup, sokağa çıkarmak istiyorum. Bu bahiste yetkililerin bana yardımcı olmasını isterim” dedi.
Kızılağaç Mahallesi’nde Songül -Emin Duran çifti, 11 yıl evvel boşandı. Mahkeme, çiftin o periyotta 2 yaşında olan Serebral Palsi hastası kızları Gülsiye Duran’ın velayetini babasına verdi. Teze nazaran, annesi boşandıktan sonra kızı ile ilgilenmedi. Velayeti elinde bulunduran baba da çalışmak için kent dışına gitmek zorunda kaldı. Bu nedenle Gülsiye’nin bakımı, babaannesi Gülsiye Duran’a kaldı. Babaanne Duran, yatalak olan, haftada 2 defa fizik tedavi ve ruhsal dayanak görmesi gereken torununun tüm bakımını üstlendi.
‘YILIN ANNESİ’ MÜKAFATINA LAYIK GÖRÜLDÜ
Gülsiye Duran, velayetin anne ve baba dışında öteki birine verilememesi nedeniyle 28 Haziran 2017’de Bodrum 2. Sulh Hukuk Mahkemesi’nde dava açarak torununa vasi olarak tayin edilmeyi istedi. Bu dava 3 yıl sürdü, daha sonra Gülsiye Duran vasi tayin edildi. 11 yıldır torununa hem anne hem de babalık yapan Gülsiye Duran, 8 Mayıs’ta Bodrum Kaymakamlığı ve Bodrum Belediyesi’nin dayanaklarıyla düzenlenen 16’ncı Bodrum Uçurtma Şenliği’nde ‘Yılın Annesi’ mükafatına de layık görüldü.
‘BAYRAM GEÇTİ, OKUL TATİL OLDU, HİÇ ARAMADI’
Torunun her anında yanında olan ve etrafında ‘süper babaanne’ olarak tanınan Gülsiye Duran, “Torunum Gülsiye 2 yaşındayken annesi bırakıp gitti. O periyotlarda çok güç vakitler yaşadık. Gülsiye daima ağlardı. Rahatsızlığı sıklaştı, daima hastaneye gittik. O süreçte 5 sene boyunca annesi hiç aramadı. Babası o periyotlarda daha sık kent dışına gelip, gidiyordu. Gülsiye’nin nöbetleri çok sıktı ve diğerine emanet edemezdim. Torunum Gülsiye Yahşi Özel Eğitim Uygulama Okulu’na gidiyor. Ayrıyeten Turgutreis Engelliler ve Sıhhat Vakfı’nda fizik tedavileri de sürüyor. Maalesef olmadı, yürüyemedi. Doktora gittik ve Gülsiye’nin beyninin yürümesi için kumanda etmediğini söyledi. Yürümesi için ümidim kalmadı. Tekerlekli sandalyeye mahkum. Bayram geçti, okul tatil oldu, annesi hiç aramadı. Dava açıp, annesinin ve babasının da imzasıyla Gülsiye’nin vasiliğini aldım” dedi.
‘DOĞURMAKLA ANNELİK, BABALIK OLMUYOR’
Yetkililerden yardım isteyen Duran, “Çok zorlandım lakin Gülsiye’nin sevgisi, her şeye bedel. Gün içerisinde onun programına nazaran çalışıyorum. Gülsiye’de hissettiğim duyguyu, kendi evlatlarımda hissetmedim. Çocuğu doğurmakla, annelik, babalık olmuyor. Annelik, babalık geceleri uykusuz kalmak, günlerce hastanede kalmaktır. 6 ay tek başıma hastane odasında kaldım. Bir çocuk dünyaya geldiği vakit, nasıl olursa olsun kimse evladını terk etmesin. Gülsiye için her şeye katlanıyorum. Bir hayalim var; o da torunum Gülsiye’yi yürürken görmek. Gülsiye’yi elinden tutup, sokağa çıkarmak istiyorum. Bu bahiste yetkililerin bana yardımcı olmasını isterim” diye konuştu. (DHA)
