Ukrayna‘nın Rivne kentinde ticaretle uğraşan Tamer Ünal, tüm yatırımını geride bırakıp ailesiyle savaştan kaçtı.
Rusya’nın savaş açmasının akabinde Ukrayna‘daki Türklerin yurda dönüşleri devam ediyor.
Ülkenin batısındaki Rivne kentindeki kereste fabrikasında 24 bireye istihdam sağlayan Tamer Ünal da eşi ve 2 çocuğuyla arabayla Hamzabeyli Hudut Kapısı’ndan yurda giriş yaptı.
Pasaport denetiminin akabinde Türk Kızılay’ın çorba ve yiyecek ikramlarıyla karşıladığı Ünal, his dolu anlar yaşadı.
Ünal, AA muhabirine, savaşın akabinde her şeyi geride bırakarak ailesiyle yola çıktığını söyledi.
Yalnızca çocuklarının gereksinim duyduğu materyalleri yanlarına alabildiklerini belirten Ünal, “Su ve yiyecek unsuruyla çıkıp geldik. Aslında besin sorunu var. Alamıyoruz. Marketlerde istediğimiz şeyi bulamıyoruz. Marketleri yağmaladılar esasen. Yok yani. Kasvet var. Onun için ben şunu söylüyorum buradan, bütün dünya devletleri, herkes oraya yardım etsin. O kadar insan orada perişan oldu.” dedi.
Ünal, hudut kapılarındaki yoğunluk nedeniyle binlerce kişinin ülkeden çıkış yapamadığına dikkati çekti.
-“Psikolojimiz bozuldu”
Özel aracıyla Türkiye’ye geldiğini söz eden Ünal, “Eğer kendi aracımız olmasaydı zati gelme bahtımız yoktu. Zira bizim kaldığımız bölge Kiev’e çok uzak. Türk arkadaşlarım var, nasıl yapacaklarını bilemiyorlar. Beşerler alternatif çıkış yolu arıyorlar orada kendi imkanlarıyla. Konsolosluğa isminizi yazdırıyorsunuz ancak adamlar o irtibat yerlerine gidemiyorlar. Zira uzak. Nakliye sorunu var. Beşerler kendilerini atamıyorlar otobüslere, trenlere. Gidemiyorlar. O denli bölgeler var.” diye konuştu.
Ünal, kereste fabrikasında çalışan çalışanların büyük kısmının savaş nedeniyle askere alınması üzerine iş yerinin kapısına kilit vurup kentten ayrıldığını aktararak, şunları kaydetti:
“Artık Ukrayna‘ya geri dönersek Ukrayna olarak mı gideceğiz, Rusya olarak mı gideceğiz? Onu da bilmiyoruz. Ne olacağını vakit gösterecek olağan ki. Olağan bu ortada hepimizin psikolojisi bozuldu çoluk çocuk. Kızım Safiye de siren seslerini duyduğu vakit hüngür hüngür ağlayan, kaçan bir çocuk oldu artık. Hepimiz rahatsızlandık. Allah bizim vatanımızı korusun. Bayrağımızı korusun, insanlarımızı korusun. Bakın burada Türk Kızılay ne hoş stant açmış karnımızı doyurduk. En azından bir sıcak çorba içtik. Allah vatanımıza zeval vermesin.”
