İş mahkemesine başvuran işçi, fazla çalışma ve hafta tatili ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etti. Davalı ise davanın reddini talep etti. Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Taraflar kararı istinafa götürünce devreye Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesi girdi. Daire, taraf avukatlarının itirazlarını reddetti. Bu kez davacı kararı temyiz etti.
Dava dosyasını yeniden değerlendiren Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, emsal nitelikte bir karara imza attı. Kararda; davalı iş yerinde haftanın 5 gününün iş günü olduğu ve cumartesi ile pazar günleri çalışıldığında bu çalışmanın hafta tatili çalışması olduğu kabul edilerek hesaplama yapıldığı vurgulandı. İş yerinde normalde cumartesi günleri çalışılması veya çalışılmaması işverenin yönetim hakkından kaynaklandığının altı çizildi.
Yargıtay kararında şöyle denildi:
“Eğer bireysel veya toplu iş sözleşmesinde cumartesi gününün açıkça hafta tatili (akdi tatil) olduğu düzenlenmemiş ise o gününün işgünü sayılması gerektiği, davalı işyerinde ise haftanın 6 gününün iş günü, 1 gününün hafta tatili olduğunun kabulü gerektiği sonucuna varılmıştır. Bu nedenle mahkemece cumartesi ve pazar gününün hafta tatili olarak kabul edilmesi hatalıdır. Yine bu hesaplama yöntemine göre; fazla çalışma ücretinin davacı yararına değişmesi halinde davacının fazla çalışmalarının hafta tatili olarak hesaplandığı dikkate alınarak bu yönden davalı yararına usuli kazanılmış hak oluşmayacağı kabul edilmeli. Temyiz olunan iş mahkemesi kararının ve bu karara karşı istinaf başvurusunu esastan reddeden bölge adliye mahkemesi kararının bozularak ortadan kaldırılmasına, dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine oy birliği ile karar verilmiştir.”
