Hatice Kobal, altı yıl önce eşini kanser hastalığı nedeniyle kaybettiğinde beş ve altı yaşlarındaki iki çocuğuyla yeni bir hayata başladı. Kobal, çocukları Darüşşafaka Eğitim Kurumları’na devam ederken, kendisi de Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Sosyal Hizmetler Bölümü’nü tamamladı. Acı ve hüzünlü bir süreç geçirdiğini ancak ayakta durması gerektiğine inandığını belirten Kobal, şunları söyledi:
‘ONLARDAN ÇOK ŞEY ÖĞRENİYORUM’
“Babaları vefat etti diye çocuklarımın ziyan olmamaları gerektiğini düşündüm. ‘Böyle bir hayatım var çünkü böyle bir sebebi var’ denilir ya hep. Benim için öyle değil. Cesaretle ayaklarını yere sağlam basarak, doğru düşünerek, doğru şeyler yapmaya çalışarak güzel şeyler de olabileceğini kanıtlamaya çalışmak benim hikayem. Oğlum Arda, ilkokul öğretmeninin yönlendirmesiyle girdiği Darüşşafaka sınavını 2018’de kazandı. O yaz üniversite sınavına girmiştim. Üç gün oryantasyon için okulda kaldık ve Arda’yı okula bıraktım. Otobüse bindim ağlayarak eve geri dönüyordum, sosyal hizmetler bölümünü kazandığımı öğrendim. Kızım Beste’nin hayali Darüşşafaka’ydı. O yıl ben birinci sınıfta okurken, Beste de Darüşşafaka sınavlarına hazırlanıyordu. Kızım da 2019’da Darüşşafaka’yı kazandı. Arda’yla başladığım üniversite serüvenimde Beste beşinci sınıftayken ben de ikinci sınıftaydım. Üçümüz beraber bir şey yapmış olduk. Çocuklarım bana bakarak yaşıyor, ben onlara bakarak yaşıyorum. Eğitim anlamında daha çok birbirimizi destekliyoruz. Ben onlardan çok şey öğreniyorum.
ÇALIŞMAK VE POZİTİF DÜŞÜNMEKTEN BAŞKA ŞANSIMIZ YOK
Çocuklara eğitimin önemini söylemenin yanı sıra ebeveyn olarak bunu göstermek de gerekiyor. Eğitim olmadan hiçbir şey olmayacağını düşünüyorum. 38 yaşında lise mezunuydum, şimdi önlisans mezunuyum, lisansı da tamamlamak hayalim. Anne olarak da rahatım çünkü çocuklarım güzel ellerde, güzel bir okulda eğitim alıyorlar, gözüm arkada değil. Belki de bu rahatlıkla üniversite hayatına geri döndüm. Geçen haziranda mezun oldum. Pandemi olmasaydı çocuklar eylülde okula başlayacaktı ben de iş hayatına başlayabilirim diye düşünüyordum. İş başvurularında da bulundum. Sosyal çalışmacı olarak çalışabiliyorum. Hem eğitimimi lisansa tamamlamak hem de iş hayatına atılmak istiyorum. Hayatımın hiçbir aşamasında bir başkasına güvenerek yaşamadım. Sağlığımız yerinde olduğu, ayaklarımız yere bastığı sürece insanoğlunun yapamayacağı hiçbir şey yok. Kadınlar hiçbir şeyden korkmasın çünkü sadece onların başına gelmiyor, hepimizin başına geliyor. Kadınların güçlü olması lazım. Çocuklarına bakarlarsa daha da güçleneceklerine inanıyorum. Çalışmak ve pozitif düşünmekten başka şansımız yok. 30 Mayıs’ta Darüşşafaka’nın sınavı olduğunu hatırlatmak istiyorum, annesini veya babasını kaybetmiş çocuklara sınava girmelerini tavsiye ediyorum.”
