Temmuz 2019’daki o gece, Rusya ve Suriye hükümetleri İdlib’i zalimce bombalarken Zuhair el Karat’ın tek umudu bunun karanlık geçince sona ermesiydi.
“Akşamları ekseriyetle bombalama olmuyordu, o nedenle tüm bahtımızı kullanıyorduk” diye anlatıyor Suriyeli tabip El Karat BBC’ye.
Karısının oğulları Adem’i dünyaya getirmek için sezaryene muhtaçlığı vardı. Oğlu, Suriye savaşı sırasında doğan ikinci çocukları olacaktı.
Suriye: “Elektrik yok, su yok, yemek yok”
İnsan Hakları İzleme Örgütü (HRW) datalarına nazaran, Suriye İç Savaşı’nda son kale olarak görülen İblid’in denetimini ele geçirmek için 2019 ve 2020 yıllarında gerçekleştirilen çatışmalarda bin 600 sivil hayatını kaybetti.
Ayrıyeten 1,4 milyondan fazla insan bölgeyi terk etmek zorunda kaldı.
Rusya’nın Suriye hükümet güçlerine takviye olurken uyguladığı yayılma taktikleri bugün Ukrayna’nın işgalinde de görülüyor.
Harkov ve Mariupol üzere Moskova güçleri tarafından etrafı sarılan, ataklara amaç olan kentlerde sivillerle askerler mühimmat ve hizmetlerden yoksun bırakılıyor.
Dr. El Karat “Çok berbat bir savaştı” diye hatırlıyor o günleri. Karısının doğumu düzgün geçtiği ve İblid kuşatma altındayken iki çocuk sahibi olabildikleri için memnunlar fakat o günleri anlatmak kolay değil.
“Saldırı daima devam ediyordu. Elektrik yoktu, su yoktu, yemek yoktu” diyor Dr. El Karat:
“Şimdi Rusya tıpkı şeyi Ukrayna’da yapıyor.”
Ukrayna: “Bir sonraki bombanın üzerinize düşeceğinden korkuyorsunuz”
32 yaşındaki Roman, Rusya’nın Ukrayna’yı işgali sırasındaki temel maksatlardan biri olan Harkov’da danışmanlık yapıyordu.
Kiev ve Moskova’nın açıkladığı sayılar birbirinden farklı fakat 7 Mart’ta Birleşmiş Milletler (BM) 474 sivilin öldüğünü ve 801’inin yaralandığını kaydetti. Bu sayıların artacağı konusunda uyardı.
BBC’ye Whatsapp uygulaması üzerinden bildiri atan Roman, karısıyla birlikte yaşadıkları bina yakınlarındaki bir sığınakta kaldıklarını, iki günden fazla süreyi dışarı çıkıp bir şeyler almaya korkarak geçirdiklerini söyledi.
“İnsanların hâlâ yiyecek ve su alabilecekleri dükkanlar var, lakin sırada iki-dört saat beklemeniz gerekiyor” diyen Roman, “Etraftan patlama sesleri gelirken o kadar uzun mühlet beklemek çok korkutucu. Bir sonraki bombanın üzerinize düşeceğinden korkuyorsunuz” kelamlarını ekliyor.
Rusya’nın kuşattığı liman kenti Mariupol’de yaşayanlar elektriklerin ve yardımların kesildiğini belirtiyor.
Aile büyüklerinin konutunda saklanan kent sakini Maxim, 3 Mart’ta BBC’den Joel Gunter’le yaptığı konuşmada “İki tam gündür ışık, ısınma ve su yoktu. Çok az yiyeceğimiz kaldı” diyor:
“Mariupol’de şu anda besin ve ilaç dolanımı yok. Mahallî idare ekmek ve su dağıtmaya çalıştı lakin bu son buldu.
“Su durmadan evvel banyoyu doldurdum. Yaklaşık beş litremiz kaldı.”
Kuşatılan bölgelerdeki beşerler için temel besin unsurlarının bozulması da öteki bir tehdit.
Dr. El Karat, İblid’de tıbbi müdahalenin sırf savaş yaraları için gerekmediğini belirtiyor. Bayan ve çocuklarda düzgün beslenememekten ve zayıf altyapıdan ötürü sık sık leşmanya, hepatit ve malnütrüsyon üzere hastalıklar görüldüğünü ekliyor.
Kuşatma muharebesi nedir?
Kuşatma muharebesi en eski askeri taktiklerden biri.
İkinci Dünya Savaşı’nda Sovyetler Birliği devrinde ismi Leningrad olan bugünkü St. Petersburg, 1941 ve 1944 yıllarında neredeyse 900 gün Almanya ve Finlandiya kuvvetlerinin kuşatması altında kaldı. Yaklaşık 400 bin sivil hayatını kaybetti.
2004 yılında ABD birlikleri bu taktikleri Irak’taki Fallujah kuşatmasında, ülkedeki Amerikan varlığına karşı çıkan isyan sırasında kullanmıştı.
Lakin son devirlerin en bilindik kuşatmalarından biri yeniden Avrupa’da gerçekleşti. Saraybosna 1992 ve 1996 ortasında en uzun süren başşehir kuşatmalarından birine şahit oldu.
Yugoslavya Savaşları sırasında Bosna’nın başşehri Sırp güçleri tarafından kuşatıldı. Kentin doruklarından bombardıman ve keskin nişancı atışları yapıldı.
Kuşatma başladığı sırada 16 yaşında olan aktris Vedrana Seksan, o günlerde yaşadığı kaygıyı unutmuyor.
Seksan kuşatmanın 20. yılında, 2016’da BBC’ye “Bu bir vefat kalım savaşıydı. İnsani yardım, bilhassa makarna ve pirince bağımlıydık” demişti.
“Bazen ABD askerleri için hazırlanan öğlen yemeği kutularından alıyorduk. Bir kişi için olan yemeği annem bana, kendine, kardeşime ve büyükanneme paylaştırıyordu.”
Saraybosna: Isınmak için ayakkabıları yakmak
Saraybosna’daki hayat, atak altındaki bir kente nazaran olağan bir formda aksa da, bazen içinde bulunulan durum kendini hatırlatıyordu.
Örneğin kentteki Markale Pazarı’nda 1994 ve 1995’te iki kere gerçekleşen patlamalarda 100’den fazla kişi hayatını kaybetti, daha fazlası yaralandı.
Kentteki kuşatma boyunca 5 bin 400’den fazla sivil hayatını kaybetti. Havan topu ve kurşunların yanı sıra açlık ve soğuk da can kayıplarına yol açtı.
Kış aylarında kenttekiler ısınmak için ayakkabı, kıyafet, otomobil lastiği üzere buldukları her şeyi yakıyordu.
Seksan bir gün konuta taşıdığı ahşap anaokulu kapılarını, annesinin “O anaokullarının kurulması için para verirdim. Savaş bir gün sona erecek ve ben bu yıkımın bir kesimi olmak istemiyorum” demesi üzerine geri götürdüğünü anlatıyor.
Kuşatmanın öteki bir şahidi ise gazeteci Aida Cerkez, BBC’yle paylaştığı açık mektupta Ukraynalılara şunları söylüyor:
“Aç, susuz, soğukta ve kirli kalacaksınız. Konutlarınızı, arkadaşlarınızı, ailenizi kaybedeceksiniz. Bazen inancınızı kaybedecek ve bazen yorgunluktan tükeneceksiniz.
“Fakat tıpkı bizim üzere üstesinden geleceksiniz. Ölmem gerekirdi lakin hayatta kaldım ve soyumu devam ettirdim. Yarın torunumu yürüyüşe çıkaracağım.”
Çocuklara neden bu kadar çok insanın öldüğünü anlatmak…
Aida Cerkez kuşatma altında kalmanın ruhsal tesirlerine, bilhassa gençler üzerindeki baskılarına değiniyor.
İdlib’deki kuşatmada Dr. El Karat ve eşi, patlama seslerini bastırması için televizyonun sesini açıyor ya da çocukların dikkatini dağıtmak ve onların daha az korkmasını sağlamak için kıssalar anlatıyordu.
Lakin çocuklar büyükannelerini neden görmediklerini sordukları vakit pek fazla seçenekleri olmadığını belirtiyor.
“Annemi, kız kardeşimi ve erkek kardeşimi savaşta kaybettim. Lakin çocuklar için güçlü olmamız gerekiyordu.”