İZMİR (AA) – İzmir‘deki sarsıntıda 3 çocuğuyla enkazdan çıkan fakat oğlunu yitiren anne Seher Perinçek, oğlunun ismiyle çeşitli okullara kurdukları “Umut Perinçek” sınıflarında çocukların gülen yüzüyle keyifli oluyor.
Geçen yıl 30 Ekim’de yaşanan sarsıntıda enkaz altından 65 saat sonra bir itfaiyecinin parmağına tutunarak kurtuluş umutlarını artıran 4 yaşındaki Elif bebek, sarsıntıdan kurtulan annesi Seher ve ikiz kardeşleri Ezel ve Elzem ile makus günleri unutmaya çalışıyor.
Sarsıntıdan sonra yaralı yüzü, endişeli bakışları ve hayata tutunan minik eliyle milyonlarca insanın yüreğine dokunan Elif, faciadan 1 yıl sonra güler yüzü, sarı uzun saçları, yeşil gözleri ve temizliğiyle görenlere yaşama sevinci veriyor.
Büyük gayretinin minik bir izini alnında taşıyan Elif, çok sevdiği ve sarsıntının kendisinden kopardığı ağabeyi Umut’un ismini taşıyan sınıfta oyun oynuyor, çocukluğunu yaşıyor.
Perinçek Ailesinin yakınları ve gönüllülerin takviyesiyle kurulan Yüreklere Umut Vakfı’nın (YUVA) Ulusal Eğitim Bakanlığı müsaadesiyle Bayraklı’daki Azerbaycan Halk Cumhuriyeti 100. Yıl İlkokulunda oluşturduğu “Umut Perinçek” sınıfını, Elif ve öğrencilerin sevinçli sesleri dolduruyor.
“Bir annenin en sıkıntı tercihi”
Sarsıntının sarsıntısını unutmaya çabalayan anne Seher ve baba Oğuz Perinçek, kızları Elif ile birlikte oğulları ismine kurulan Umut Perinçek sınıfında AA muhabirine felaket gününü ve sonrasını anlattı.
Ege Üniversitesi Emel Akın Meslek Yüksekokulu Öğretim Üyesi olan Seher Perinçek, 30 Ekim 2020’nin sıradan başladığını fakat saatler 14.51’i gösterdiğinde yüreklerine karanlığın çöktüğünü söyledi.
O sırada ikiz kızları Ezel ve Elzem’in çevrim içi ders aldığını, Umut’un en sevdiği yiyecek olan makarna ve yoğurt yediğini, Elif’in ise odasında uyduğunu aktaran Perinçek, “Sarsıntılar olduğunda 3 çocuğumla salonda bir ortaya gelebildik. Umut, Ezel ve Elzem. Konsol ve çekyatın ortasındaki bir alanda çömeldik. O anda yüreklere karanlık çöktü. Bina yıkıldı ve hayat çabamız de o an başladı.” dedi.
Zelzele sırasında aklına birinci olarak yatakta uyuyan Elif’in geldiğini söyleyen Perinçek, o anları şöyle anlattı:
“Elif’i alıp yanımıza getirmek istedim. Lakin oraya gidersem 3 yavrum da benimle gelecekti. Büsbütün dağılacaktık. Bunu öngörerek Elif’i orada bırakmak gereğini duydum. Bir annenin en acı tercihlerinden biri. Birinci onu merak ettim. ‘Onun sesini duyabilecek miyim’ dedim. Bir ağlama, bir ‘Anne’ seslenişi. Lakin duyamadım. O kadar sıkıntı bir an ki. Çocuklarımın da birinci sorduğu Elif oldu. ‘Anne Elif yaşıyor mu’ diye sordular. ‘Evet anneciğim yaşıyordur ve kesinlikle bizi bekliyordur.’ demek zorundaydım.”
“Oğuz’un sesini duydum”
Yıkıntıların altında 23 saatin çok sıkıntı geçtiğini söyleyen Seher Perinçek, “O ortamda delirmemek elde değildi. Bizim en çok umudumuzu yeşerten eşim Oğuz’un dışarıdan gelen bağrışını duymak oldu. Onu duyduğum an çocuklara dedim ki ‘Evet anneciğim, babanız burada. Bütün grubu toplayacak ve bizi kurtaracak. Sabrettik ve gruplar de süratli bir müdahaleyle bizi oradan çıkardılar.” dedi.
Anne Perinçek, kurtarıldıktan 3-4 gün sonra Elif’i görebildiğini, fakat bu mühletin kendisine 3-4 asır üzere geldiğini anlattı.
“Umut’un yokluğu çok yorucu”
Zelzelede kaybettiği 7 yaşındaki oğlu Umut’un acısının da tanım edilemez olduğunu belirten anne Perinçek, “Umut o kadar beyefendiydi ki. Doğayı, hayvanları, insanları, böcekleri çok severdi. Bu dünyaya umut olmak için gelmişti. Umut’u kaybetmek tüm ailede güç bir süreçti ve bizim bu acının üstesinden gelmemiz kolay olmadı. Onun yokluğu çok ağır, çok yorucu geldi.” diye konuştu.
Perinçek, Türkiye’nin her yerinden dayanak önerisi aldıklarını tabir ederek, şöyle devam etti:
“Tüm ülkeme teşekkürler. Herkes dayanak olmak istedi. Biz muhtaçlığımız olmadığını, kaynakların kamusal projelere yönlendirilmesini istedik. O vakit sınıflar, dershaneler, laboratuvarlar yapıldı. Biz de Umut’un yüreklere umut olduğunu düşündük ve bir vakıf kuruldu. Artık o sınıflarda eğitim alan çocukların her birinde Umut’u görüyorum. Hiçbir şeyi unutmadık. Biz artık öteki çocukları memnun ederek memnun olacağız, umutlu olacağız.”
Baba Oğuz Perinçek: “Yaralarımız süratle iyileşecek”
Ege Üniversitesi Güneş Gücü Enstitüsü Öğretim Üyesi olan baba Oğuz Perinçek de Umut’un ismini taşıyan sınıfa sarsıntı sonrası enkaz başında beklerken üzerinden 3 gün çıkarmadığı kıyafetleriyle geldiğini, sarsıntı konusunda farkındalık yaratmayı istediğini belirtti.
Perinçek, tedavi sürecinin akabinde sıhhatine kavuşan çocuklarının birer mucize olarak hayata tutunduğunu, Umut’un anısını unutmanın mümkün olmadığını lakin yaşadığı üzüntüyü kızlarına yansıtmamaya çalıştığını söyledi.
Zelzele sonrası taşındıkları yeni konutlarında koridorda ağlayıp gözyaşını sildiğini ve hayatta kalan kızlarının odasına güler yüzle girerek moral verdiğini anlatan Perinçek, Umut’un acısını ise dar gelirli ailelerin çocuklarına eğitim alanında takviye olarak hafifletme kararı aldıklarını lisana getirdi.
Perinçek, “Yardım işleri bizi az da olsa düzgünleştirdi. Bundan sonra ne kadar çok çocukta memnunluk görürsek yaramız o kadar süratli güzelleşmiş olacak. Lakin hiçbir vakit tam olarak güzelleşmeyecek.” dedi.
