BAYBURT (AA) – Bayburt‘ta geçimini kalaycılıkla sağlayan Hanefi Sarıkaya, 54 yıldır emek ve sevgiyle mesleğini sürdürüyor.
Merkeze bağlı Veli Şaban Mahallesi’ndeki 20 metrekarelik iş yerinde kalaycılık yapan 65 yaşındaki Sarıkaya, mesleğe 11 yaşındayken çırak olarak başladı.
Bayburt’ta yetişen son kalaycılardan olan 4 çocuk babası Sarıkaya, işi öğrendikten sonra ustalaşıp kendi iş yerini açtı ve mesleğinden elde ettiği çıkarla ailesinin geçimini sağladı.
Kentte mesleğini yaşatma çabası veren son iki kalaycıdan biri olan Sarıkaya, bu yıl Bayburt’ta “yılın ahisi” seçilmenin de memnunluğunu yaşadı.
Mesleğini birinci günkü sevgiyle sürdüren Hanefi Sarıkaya, AA muhabirine, çırak olarak başladığı kalaycılıkta 54 yılı devirdiğini söyledi.
Kalaycılığa, bakırcılar çarşısında ayakkabı boyacılığı yaptığı sırada merakla başladığını anlatan Sarıkaya, “O vakit ki ustam bana ‘gel ayakkabılarımı boya’ dedi. Boyadıktan sonra baktım orada kazan dövüyorlar. Tokmağı aldım vurmaya başladım. Akşam usta geldi bizim konuta, babama dedi ‘bu çocuğu bana vereceksin.’ Babam da beni yanına verdi. Kimi çıraklar vardı 2-3 yıldır çalışan, 1 lira haftalık alıyorlardı. Ben bir haftalık çıraktım ben de 1 lira aldım. Böylelikle 5-6 yıl ustamla çalıştım.” diye konuştu.
Köylerde de bir müddet kalaycılık yaptığını belirten Sarıkaya, kazandığı para ve babasının da dayanağıyla kendi iş yerini açtığını tabir etti.
Sarıkaya, mesleğine olan sevgisini “para sevdası değil, sanat sevdası” kelamlarıyla lisana getirerek, şunları kaydetti:
“Bakırcılık dediğin vakit eskilerin şöyle bir lafı var, ‘altının gramı, bakırın kilosu’ bu çok değerli yani para sevdası değil, sanat sevdası. 6 yıl bu mesleğe gönül verdim, 1 lira haftalık alarak çıraklık yaptım. Akşama kadar ustamla çalışır hava kararınca da ustamla gidip nal yapardık. Panayırlara giderdik, nal döverdik ve 1 lira alırdık.”
Mesleğe ilginin azaldığına dikkati çeken Sarıkaya, “Önceden vatandaş getirip çocuğunu verip, ‘usta, bunun eti senin kemiği benim’ kaygısı. Artık çırak yok, iş yetiştiremiyoruz lakin kimse çocuğunu bu cins işleri yapması için vermiyor. Benim bir oğlum var onun elinden geliyor. İstese bu işi yapar ancak sevdalığı yok.” dedi.
“Eşyaları eski haline kavuşturunca memnun oluyorlar”
Teknolojik yenilikler nedeniyle bakır eserlere ve kalaycılığa ilginin azaldığına lakin son yıllarda bilhassa cet yadigarı eserleri kalaylatmak isteyenlerin ağırlaştığına işaret eden Sarıkaya, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Eskiden çok iş vardı. Hafta başı olduğunda 10-15 kazan kalaylardık. Uzun vakit duraksadı lakin son 3 yıldır bakır işi biraz arttı. Bunlar sevdalık, ana baba yadigarı. Artık getiriyor tenceresini, kazanını ‘annemden kaldı, babamdan kaldı, bunu eski haline getir.’ Ben diyorum ki artık bundan iş geçmiş lakin ‘ne yap et bunları eski haline getir’ diyorlar. Ben de elimden geldiğince yapıyorum. Tabi eşyaları eski haline kavuşturunca keyifli oluyorlar. Parasını verince, ‘helali beğenilen olsun’ diyorlar. Onlar memnun olunca ben de seviniyorum.”
Sarıkaya, bu yıl kentte “yılın ahisi” seçildiğini anımsatarak, mesleğin yaşatılmasına verilen dayanaktan ötürü Bayburt Esnaf ve Sanatkarlar Odası Birliği yetkililerine teşekkür etti.
