DİYARBAKIR (AA) – Muş‘un Şenyayla bölgesinde yaz boyunca hayvanlarını otlatan göçerlerden kimileri, hava sıcaklığının mevsim normallerinin üzerinde seyretmesi üzerine şimdi dönüş yoluna geçmedi.
İlkbaharda Diyarbakır‘dan gelerek yaylaya çıkan göçerler, toplumsal hayattan ve teknolojiden uzak, tabiatla iç içe hayat sürüyor. Birtakım göçerlerin dönüş yoluna geçtiği bugünlerde, bölgedeki hoş havayı fırsat bilen aileler bir müddet daha yaylada konaklamayı tercih etti.
Erkeklerin, hayvanların beslenme ve bakımını yaptığı Şenyayla’da, bayanlar ise günlük ekmek ve yemek pişirme işiyle ilgileniyor.
Göçerlerden 103 yaşındaki Halime Koçağa, gazetecilere, atalarından devraldıkları kıl çadır geleneğini yüzyıllardır sürdürdüklerini söyledi.
Ömrünün büyük kısmının hayvancılıkla geçtiğini tabir eden Koçağa, şöyle konuştu:
“Yaylaya çıktığımızda hayvanları sağardık, yayık ayranı yapardık. Çobanlara, konuklara yemek yapardık ve kurduğumuz tandırda ekmek pişirirdik. Kalan boş vaktimizde ise kıl çadırı yapardık. Keçi kılından, 4-5 bayanla fakat 20 günde bir kıl çadırı hazır hale getirirdik. Yazın yaylada, kışın köyde ömrümüzü büyük ölçüde çadırda geçirdik. Hayvancılık yaptığımız için kıl çadır bizim için çok değerlidir.”
Hamit Koçağa, 20 bin küçükbaş ve 7 bin civarında büyükbaş hayvanlarının bulunduğunu belirterek, “İlkbahar mevsimiyle yaylaya çıkmaya başlıyoruz. Sonbahara kadar kıl çadırlarda kalıyoruz. Güçlü bir iş ancak çadırlar su geçirmez, içinde rahatlıkla barınabileceğimiz hayat alanıdır. Ben 58 yıl evvel çadırda doğmuşum. Hayatımızın büyük kısmı kıl çadırda geçti.” diye konuştu.
Bayan göçerlerden Muhbet Gölbaşı da yayla hayatını sevdiğini anlatarak, “Ekmeğimizi kendimiz pişiriyoruz. Köyde ot olmadığı için yaylaları tercih ediyoruz. Peynir ve sütlerimizi sattık. Kışlık gereksinimimiz peynir, tereyağı, yoğurt üzere eserlerimizi hazırladık. Birkaç gün sonra da konutumuza döneceğiz.” sözlerini kullandı.
