Evet sevgili okur, önümüzde muhtemelen bu yılın GOTY adaylarından biri duruyor ve şimdi başka tüm rakiplerini kestiremesek de çok güçlü olduğu kesin. Capcom’un remake nasıl yapılmalıdır dersi verdiği Resident Evil 4 Remake incelememize dalıyoruz.
18 yıl sonra tekrar tıpkı uğursuz köy, tekrar birebir uğursuz düşmanlar… Fakat bu kere çok daha korkunçlar!
Resident Evil serisi 1996 yılındaki birinci oyunuyla hayatlarımıza girdi. Oyun dünyasının efsane direktörü Shinji Mikami tarafından yaratılan seri ortadan geçen yıllara karşın popülerliğinden bir şey kaybetmiş değil. Artık ise 18 yıl evvel çıkış yapmış olan Resident Evil 4’ün remake sürümü ile maceramız devam ediyor.
Gelin öncelikle kıssadan başlayalım.
Resident Evil 4 dünyanın en klişe öykülerinden birine sahip. Umbrella Corp.’un yarattığı felaketin üzerinden 6 yıl geçtikten sonraki olayları husus alan öykümüzde Amerikan Lideri’nin kızı kaçırılmıştır. Denetim ettiğimiz Leon S. Kennedy’nin emeli ise liderin kızı Ashley’nin yerini bulmak ve onu kurtarmak. Evet, kıssa klişeden yıkılıyor fakat bundan 18 yıl evvel yazıldığını ve bu oyunun bir remake olduğunu da göz önünde bulundurmak gerek. Yani ne diyelim, el mahkum bi’ noktada. Lakin Asley’nin kaçırılıp götürüldüğü yer o denli burnumuzun tabanında de değil. Ta İspanya’da, içinde devasa bir kalesi, tekinsiz bir gölü bulunan bir dağ köyünde biricik Baby Eagle’ımız. E hal bu türlü olunca Leon S. Kennedy olarak yıllar sonra tekrar moda olan, Zara kataloğunda dahi bulabileceğiniz ikonik montumuzu çekiyoruz üstümüze ve yollara düşüyoruz. Fakat kaygı bir değil ki bitsin. Köylüler kanlarındaki virüs sebebiyle Hasan Karacadağ sinemalarından fırlamışlar üzere, dilerseniz biz onlara zombileşmiş diyelim de biraz işimiz kolaylaşsın. Her yandan üstümüze saldıran, başlarında yoldan çıkmış, kanında virüsün tesirlerini taşıyan zebellah üzere bir papaz olan bu köylüleri çatır çatır öldürerek Baby Eagle’ımıza ulaşıyor ve onu da yanımıza alarak köyden kurtulmaya çalışıyoruz.
Gelelim oynanışa.
Resident Evil 4 Remake o denli ayakları yere basan, o denli oturaklı bir aksiyon sistemine sahip ki tadı damağımızda kaldı desek yeridir. Uzunca bir müddettir bir oyunda bu kadar gerildiğimiz hatırlamıyorum lakin bunun tek sebebi Siccin’in geçtiği köye benzeyen ortam değil başlı başına aksiyonun kendisi. Bir sefer Leon o denli son vakitlerde alıştığımız uçup kaçan, John Wick üzere kurşun kalemle adam öldüren karakterlerden değil. Haliyle düşmanlarımız da buna nazaran dizayn edilmiş durumdalar. Attığınız her atışın bir tartısı olduğunu şahsen görüyor, vuruldukları yerlere uygun biçimde yere düşen, topallayan yahut ellerindeki objeleri düşüren düşmanlar karşısında bunu büsbütün hissediyorsunuz. Düşmanlarımız ise baştan tek mermiyle ölen tipler değiller. Köyde süt sağarken virüsün tesirine giren teyzeler dahi en az 3 kurşunla fakat kendilerini yerde buluyorlar, o da şayet şanslıysak ve daha güçlü bir tipe dönüşmeye niyetleri yoksa! Bu noktada Leon’un mermilerinin hudutlu oluşu da insanı daima diken üstünde tutuyor. Kaynaklar kendilerini mumla aratacak kadar az değiller lakin bir mermi cennetinde yüzdüğümüz de söylenemez. Oyun boyunca bulduğumuz mermilere ek olarak Capcom bu remake ile birlikte etraftan bulduğumuz malzemelerle kendi cephanelerimizi üretme seçeneğini de oyuna eklemiş ki bu muhakkak hayli işe fayda bir dokunuş olmuş. Bulduğumuz gereçlerle kullandığımız silahın tipine nazaran uygun mermileri kendimiz craft edebiliyoruz.
Düşmanlardan ve oyunun aksiyonundan bahsetmeye biraz daha devam edelim. Karşımıza çıkan farklı düşman tipleri için farklı yollar deneyerek üstelerinden en kolay nasıl gelebileceğinizi bulmak size düşüyor. Oyundaki en büyük yardımcılarımızdan biri ise katiyetle bıçağımız lakin onun da sınırsız bir ömrü olmadığını belirtmekte yarar var. Bu bıçak kırılıyor, sonrasında ise tüccarla karşılaştığımızda yine tamir ettirmemiz gerekiyor. Tamir ettirene kadar ise sağdan soldan bulduğumuz yemek bıçakları ile yola devam ediyoruz. Bıçağımız sayesinde düşmanlara gizlice yaklaşıp tek atakta işlerini bitirmek mümkün olsa da oyunun saklılığı dayanaklar bir yapısı yok. Bunun yanında birkaç isabetli mermi ile yere düşmeye zorladığımız düşmanların yanına yaklaşıp öldürücü vuruşu bıçak ile yapmak hem yerden bir daha kalkmamalarını garanti ediyor, hem de mermiden tasarruf etmemizi sağlıyor.
Tüm bunların yanında farklı silah tipleri de oynanışa büyük katkı sağlıyor. Örneğin tüfeğinizi bir dürbün yardımıyla güçlendirdikten ve uygun mevziyi bulduktan sonra düşmanlarınızla yüzgöz olmadan onları uzaktan indirmeniz ve ok atan silahınızın cephanesinin ucuna ufak mayınlar tutturup onları düşmanlarınıza tuzaklar kurmak için kullanmanız mümkün. Tüm silahlarınızı tüccardan yükseltebileceğinizi de ekleyelim.
Hermione’nin tabansız çantası şu an ne de hoş işe faydaydı lakin…
Envanter sorununu başlı başına ele almak gerek, çünkü bu husus Resident Evil oyunlarının olmazsa olmaz sorunudur. Oyunda envanterimiz bu görmüş olduğunuz çantanın boyutlarıyla sonlu ve her bir gerecimiz çantada yer kaplıyor. Bize düşen ise Tetris’te uzun çubuk gelene kadar geçen mühlet içinde blokları sağa sola koyarak vakit kazanmaya çalıştığımız üzere bu alanda yer tasarrufu yapmaya uğraşmak. Craft malzemelerimizden cephanemize, hatta kullandığımız silahlara kadar her şey bu çantada. Çantanın boyutlarını daha sonra değineceğimiz tüccardan aldığımız yükseltmelerle geliştirmek mümkün. Fakat tekrar de çağdaş oyunların birçoklarında hiçliğe gönderdiğimiz sonsuz envanterimiz üzere geniş geniş yerimizin asla olmadığını da belirtmek gerek.
Bulmacalar da elbette serinin olmazsa olmazı.
Resident Evil serisine hakim olanlar neden bahsettiğimizi anladılar lakin biraz daha açmak gerekirse oyunda farklı kısımlarda farklı çeşitlerde bulmacalar bulunuyor fakat bunları çözmek için birçok vakit 10 saniyeden fazla düşünmek gerekmiyor. Çoklukla bir objeyi bir yere gerçek biçimde yerleştirmek yahut etraftaki hallerden faydalanıp bunlara ilgili alanda gerçek formda basmaktan ibaret bulmacalardan bahsediyoruz. Bunun yanında bir başka olmazsa olmaz da tam amaca vardım derken bir gerecin eksikliğini fark etmek ve onu aramak için kendimizi istemeye istemeye tehlikenin göbeğine atmak. Bir kapıyı mı açacaksınız? Evvel gerekli anahtarı bulun. Bunlardan yana pek de şikayetimiz yok, fakat oyun içerisinde ziyadesiyle tekrarlandıklarını da belirtmek gerek.
“Buradayım! Nasıl tak diye buradayım? Saniyede!”
Ah tüccar ah… Orjinal oyundan aşina olduğumuz, replikleri ile insanı sondan güldüren tüccarımız elbette bu oyunda da yer alıyor. Kendisi özel eğitimli bir polis olan Leon’un dahi malum yerlerinden ter akıtarak geçtiği yerlerden nasıldır bilinmez geçerek genelde kısım sonlarında yahut kritik bir eşikten çabucak evvel tezgahını kurmuş biçimde karşılıyor bizleri. Vakit zaman kimi silah ve materyaller için özel teklifler yapan tüccardan alışveriş yapmanın tek yolu az evvel elinde sabanla size saldıran köylünün üzerinden çıkan paralar değil. verdiği kimi vazifeleri yaparak kazanılan ‘Spinel’ denen malzemeleri kullanarak da kendisiyle ticaret yapabilirsiniz. Bu spineller hayli değerli çünkü kimi vakit tonlarca para gömerek almak istemediğiniz şeyleri bunlarla alabilmenin yanında ayrıyeten yalnız spinel harcayarak alınabilen malzemeler de var. Tüccarı silahlarımızı geliştirmek, tamir ettirmek yahut elimizdeki fazlalıkları çıkartmak için de kullanabiliyoruz. Ayrıyeten bize bir de atış poligonu hazırlamış ki konutlara şenlik. Oyunun bir alanında erişebildiğimiz bu poligonda farklı silah cinslerinde âlâ skorlar elde edebilirseniz jetonlar kazanıyor, bu jetonları ise orada bulunan makinaya atarak ekstra güçlendirmeler veren anahtarlıklara ulaşabiliyorsunuz. Bu anahtarlıkları çantamıza taktığımızda ise tesirlerinden faydalanmaya başlayabiliyoruz.
Biraz da teknik problemlerden bahsedelim.
Resident Evil 4 Remake’i RTX 2060 ekran kartlı bir dizüstü bilgisayarda deneyimledim. Sistemimin müsaade verdiği ölçüde, her ayarı en üst düzeye çekerek oynamama rağmen en ufak bir FPS düşüşü yahut kasma üzere sorunlar yaşamadım. Bunun yanında daha güçlü ekran kartları karşısında güdük kalan RTX 2060’ım Resident Evil 4 Remake’te kusursuz bir görsellik sunmaya da yetti. Elhasıl oyunun PC optimizasyonuna edecek laf yok. Işıklandırmalar, gölgeler ve kaplamalar atmosferi dayanaklar biçimde oldukça başarılı kullanılmış.
Sonuç olarak…
Resident Evil 4 Remake özgün oyunun özüne sadık kalırken yeni trendi de kusursuz bir formda yakalamış. Uzun müddettir bu kadar oturaklı bir oyun deneyim ettiğimi hatırlamıyorum. Özgün yapıtta yapılan ufak tefek değişiklikler tat kaçırmak şöyle dursun, oyunu daha da keyifli bir hale getirmiş. Özcesi elimizdeki oyun öteki firmalara remake nasıl yapılmalıdır konusunda ders verecek nitelikte bir iş. Serinin hayranlarının oyunu çoktan kaptığını, hatta bir defa bitirip ikinci tipe döndüklerini düşünüyorum. Bunun yanında seriye aşina olmayanlar dahi kendilerini kolay kolay bu kozmosa ve aksiyona kaptırmakta zorlanmayacaktır.