Güven duygusu, insanın hayatının farklı devirlerinde oluşan ve gelişen bir histir. Bu hissin kökleri, kişinin ömründe erken periyotlarda başlayan ve sonraki hayat tecrübeleriyle de şekillenen çeşitli faktörlere dayanır.
Bebeklik periyodu, insan hayatının en kritik devirlerinden biridir ve inanç hissinin oluşumunda son derece değerlidir.
Bebekler, gereksinimlerine hassaslık gösteren ve onların duygusal gereksinimlerini karşılayan ebeveynler tarafından inançta hissettirildikleri vakit, inanç hisleri gelişir. Bu itimat duygusu, hayatın ilerleyen devirlerindeki bütün bağlantılarında değerli bir rol oynar. Lakin gereksinimlerine duyarsız yahut cevap veremeyen ebeveynlerin olduğu durumlarda, bebekler inançta hissetmezler ve güvensizlik hisleri gelişir ve bu da yetişkinlikte çeşitli sıkıntılara yol açabilir.
Örneğin, anne-baba tarafından gereğince sevilmeyen, ilgi gösterilmeyen yahut ihmal edilen bir bebek, dünyaya karşı inançsız bir tavır geliştirebilir. Bebeklik devrinde yaşanan olumsuz tecrübelerin yetişkinlikteki tesirleri, çeşitli ruhsal meseleler formunda ortaya çıkabilir. Güvensizlik sorunu olan bireyler, çoklukla kendilerini yetersiz hissederler ve diğerlerine güvenmekte zorlanırlar. Kendilerine inançları yoktur ve diğerlerinin da kendilerine güvenmeyeceklerine inanırlar. Bu nedenle, hayatları boyunca daima bir telaş içinde yaşarlar ve hayattan zevk almaları zorlaşır. Bu da bağlarında sorunlara yol açabilir ve kişinin yalnız hissetmesine sebep olabilir. Temel itimat duygusu oluşmadığı için dünyaya karamsar bir bakış açısıyla bakarlar. Burada inançlı bağlanma ve inançlı ayrışmanın sağlıklı bir formda gerçekleştirilmesi kıymetlidir.
Peki nedir bu inançlı bağlanma ve inançlı ayrışma?
Güvenli bağlanma, bebeklerin ebeveynleri ile kurdukları duygusal bağdır ve temel itimat hissinin oluşmasında büyük rol oynar. İnançlı bağlanma, bebeklerin gereksinimlerine hassaslık gösteren ve onların duygusal gereksinimlerini karşılayan ebeveynler tarafından sağlanır. Bu biçimde bebekler, kendilerini inançta hissederler ve dünyayı keşfetmeye cüret ederler.
Bebeklik periyodunda inançlı bağlanma ve inançlı ayrışmanın sağlanması, insanların ilerleyen periyotlarda sağlıklı ilgiler kurmalarına ve bağımsız bir hayat sürmelerine yardımcı olur. Bu nedenle, ebeveynlerin bebeklerine sevgi dolu bir ortam sağlamaları, onların gereksinimlerine hassaslık göstermeleri ve inançlı bağlanmayı ve inançlı ayrışmayı desteklemeleri son derece değerlidir.
Güvenli bağlanma, bebeklerin ilerleyen devirlerde sağlıklı alakalar kurmalarına yardımcı olur. İnançlı bağlanmaya sahip beşerler, münasebetlerinde daha empatik, anlayışlı ve saygılıdırlar. Ayrıyeten, inançlı bağlanmaya sahip beşerler, gerilimli durumlarla daha âlâ başa çıkabilirler.
Güvenli ayrışma ise, çocukların ebeveynlerinden bağımsızlık kazanmalarıdır. Bu süreç, çocukların kendi kararlarını almalarına, duygusal olarak bağımsız hale gelmelerine ve kendi kimliklerini keşfetmelerine yardımcı olur.
Güvenli ayrışma, çocukların hayatında da son derece kıymetlidir. Zira çocuklar, ilerleyen devirlerde bağımsız yaşamaları gerekecektir. İnançlı ayrışma, çocukların kendi kendilerine karar vermeyi öğrenmelerine ve kendi hayatlarını yönetmelerine yardımcı olur.
Çocukluk devri, kişinin özgüven ve inanç hissinin oluşmasında tesirli bir periyottur. Bu periyotta, çocuklar çeşitli tecrübeler yaşayarak kendilerini keşfederler ve kendi hünerlerini geliştirirler. Bu tecrübeler, çocukların kendine güvenmelerini sağlar ve itimat hislerini güçlendirir.
Ergenlik devri, kişinin özgüven ve inanç hissinin daha da geliştiği bir periyottur. Bu periyotta, ergenler kendi kimliklerini oluşturmaya başlarlar ve bağımsızlık arayışına girerler. Bu süreçte, ebeveynlerin sağladığı takviye ve onay, ergenlerin inanç hislerini güçlendirir.
Yetişkinlik periyodu, kişinin özgüven ve inanç hissinin en besbelli olduğu devirdir. Bu periyotta, kişi omurundaki tecrübelerden ve karşılaştığı zorluklardan öğrenerek inanç hissini geliştirir. Düzgün bir işe sahip olmak, sağlıklı bir münasebet yaşamak, kişinin inanç hissini olumlu tarafta tesirler.
Doğumdan mevte kadar olan sürecin tüm evrelerinde Maslow’un Muhtaçlıklar Hiyerarşisine nazaran ikinci basamakta yer alan ‘Güven’ duygusu aslında temel ihtiyacımızdır. İtimat hissinin kökleri kişinin omurundaki erken devirlerde başlayan ve sonraki hayat tecrübeleriyle şekillenen çeşitli faktörlere dayanır. Bebeklik devri, çocukluk periyodu, ergenlik devri ve yetişkinlik periyodu, inanç hissinin oluşumu ve gelişimi açısından son derece kıymetlidir.
Her daim itimat içinde hissedeceğiniz bir hayat yaşamanız dileğimle.
Sevgilerimle…
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
