Avustralya’da yapılan bir araştırmaya nazaran erkekler masküliniteleri ile bağdaştırdıkları için daha çok et tüketme eğiliminde. Pekala bunun asıl sebebi ne? Gelin ayrıntılara birlikte bakalım…👇
Kaynak: https://www.iflscience.com/men-may-re…
Dünya giderek daha çok vejetaryen ve vegan diyetlere yönelirken, bir küme bu geçişi yapmakta daha zorlanmaktadır: erkekler. Erkekler ekseriyetle bayanlardan daha fazla et tüketmektedir ve bunu değiştirmeye karşı daha dirençlilerdir.
Yakın tarihte yapılan bir araştırma, yanıtın eski moda ‘toksik maskülinite’ olabileceğini tez etmektedir. Avustralya Ulusal Üniversitesi’nden araştırmacılar, erkeklerin et tüketiminden vazgeçmeye direnç gösterebileceğini, et yemenin onlara daha ‘erkek gibi’ hissettirdiğini, bunu yapmamak ise erkekliklerini tehdit ettiğini öne sürmektedir.
Yapılan araştırma, 4 bin 897 Avustralyalı bireyden oluşan geniş bir kohortu inceledi ve çevrimiçi bir anket verdi. Anket, iştirakçilerin et tüketimine yönelik tavırlarını ve kendilerini ne ölçüde erkeksi ya da kadınsı hissettiklerini ölçtü. Akabinde, bu tavırlarının bir düzenleyici olup olmadığını belirlemek için bir tahlil gerçekleştirildi.
Araştırmacılar, kendilerini daha erkeksi hisseden erkeklerin et tüketimini azaltmayı düşünme mümkünlüğünün daha düşük olduğunu ve eti “gereklilik” olarak gördüklerini buldular.
Test edilen her iki cinsiyet için, cinsiyet-tipli öz kıymetlendirme sahip şahısların eti ‘hoş’ ve ‘doğal’ olarak daha yüksek puanladıkları ve bu hislerin veganlık yahut vejetaryenliği düşünmelerinde rol oynayabileceği görüldü.
Bu bulgular, yalnızca erkek olmanın et tüketimini azaltma konusunda daha az istekli olmanızı sağladığına dair evvelki araştırmaları desteklemektedir.
Aynı zamanda bu farkın klasik erkeklik ülkülerine bağlı olabileceğini göstermektedir. Lakin değişik bir formda, kendilerini daha feminen olarak tanımlayan bayanların et tüketme olasılıkları daha yüksek bulundu.
Araştırmacılar, Avustralya’da (ve birçok ülkede) şu anda epey düşük olan vejetaryenlik ve veganizm oranlarının, bu faktörlere bakılarak artırılması gerektiğini öne sürmektedir.
Ayrıca, cinsiyet algısından ötürü değişmek istemeyen insanlara hitap etmek için pazarlama kampanyalarında bu fikirleri kullanabilmeleri de mümkündür.
Ancak sonuçların öz-bildirim anketlerinden elde edilmiş olması nedeniyle yanılgıya açık olabileceği ve korelasyonların bilhassa güçlü olmadığı, fakat manalı olduğu da unutulmamalıdır.
Araştırmacılar, bunun neden olabileceği konusunda birkaç açıklama sunmaktadır.
İlk olarak, erkeklerin öz-bildirimleriyle belirledikleri cinsiyet tipikliğinin davranışları (örneğin et tüketimini hakikaten azaltmayı) öngördüğünü, lakin tavırlara gelindiğinde hem erkeklerin hem de bayanların cinsiyet normlarına yönelik bu fikirlere uyduğunu öne sürmektedirler.
İkinci olarak, vejetaryenlik ve veganizmin benimsenmesinin hem erkeklerin hem de bayanların normlarına muhalif olduğu düşünülüyor olabilir.
Bu nedenle tipik cinsiyet normlarına uymaya çalışan şahıslar kültürel et yeme normlarından sapmaktan daha az istekli olabilirler. Son olarak, tipik cinsiyet normlarına ahenk sağlayan şahısların daha muhafazakar olduğu ve bu nedenle et yeme konusunda daha ‘kesin’ görüşlere sahip oldukları olabilir.
Bu bahis elbette daha fazla araştırmayı gerektirmektedir. Lakin bu araştırmadaki bireyler üzere toplumsal normlara ve baskılara nazaran hayatınızı ve yediklerinizi kısıtlamayın deriz. 🙂
