‘Et kalp hastalığı, diyabet ve kansere neden olur mu?’ Bu, sıhhat ve beslenme alanında bir müddettir tartışılan bir sorudur. Hepimizin merak ettiği bu mevzuyu içeriğimizde istikrarlı bir bakış açısıyla ele almaya çalışacağız. Haydi başlayalım…
Geçmiş çağlarda, bilhassa de çağdaş tarım uygulamalarının ortaya çıkmasından evvel, et lüks bir eserdi.
Genellikle yalnızca parası yetenler ya da kendi yiyeceklerini avlayanlar tarafından tüketilirdi. Et, yalnızca bitkisel kaynaklardan elde edilmesi sıkıntı olan yüksek kıymetli protein ve temel besin hususları sunan bir modüldü.
Tarımın ilerlemesi, endüstrileşme ve globalleşme ile birlikte et tüketimi, bilhassa de kırmızı ve işlenmiş et tüketimi kıymetli ölçüde artmıştır.
Fast food kültürü ve harcanabilir gelirdeki artış bu eğilimi daha da güçlendirerek eti birçok insanın günlük beslenmesinde temel bir öge haline getirdi. Buna paralel olarak, kalp hastalığı, diyabet ve kanser üzere ömür biçimiyle ilgili hastalıklarda kıymetli bir artış gördük. Araştırmacılar potansiyel temasları keşfetmeye başladı ve sonuçlar, belli et çeşitlerinin, bilhassa de işlenmiş etlerin çok tüketiminin bu sıhhat şartlarıyla temaslı olabileceğini göstermeye başladı.
Et, en geniş manasıyla protein, vitamin ve mineraller de dahil olmak üzere temel besin hususlarının kıymetli bir kaynağıdır.
Tüm temel amino asitleri içeren yüksek kaliteli protein sağlar, bu da onu bilhassa başka muteber protein kaynaklarının hudutlu yahut değerli olabileceği toplumlarda birçok insanın diyetinin hayati bir bileşeni haline getirir. Ayrıyeten et, güç üretiminden sağlıklı bir bağışıklık sisteminin korunmasına kadar bir dizi beden işlevi için hayati değer taşıyan demir, çinko ve B12 vitamini üzere temel besin unsurlarının de kaynağıdır.
Bununla birlikte, et kuşkusuz beslenmemize olumlu katkıda bulunabilirken, çok tüketildiğinde yahut genel beslenme istikrarı ihmal edildiğinde çeşitli sıhhat sıkıntılarıyla da ilişkilendirilmiştir.
Araştırmalar, yüksek ölçüde kırmızı et ve bilhassa işlenmiş et tüketiminin kalp hastalığı, diyabet ve makul kanser tipleri üzere kimi rahatsızlıkların gelişme riskini artırabileceğini göstermiştir. Kesin sistemler hala araştırılmaktadır, fakat potansiyel hatalılar ortasında yüksek düzeylerde doymuş yağ, hem demiri ve etlerin işlenmesi yahut yüksek sıcaklıkta pişirilmesi sırasında oluşabilecek kimi kimyasalların varlığı yer almaktadır.
Et tüketimi ile diyabet, bilhassa de bu hastalığın en yaygın formu olan tip 2 diyabet gelişme riski ortasındaki potansiyel ilişkiyi inceleyen araştırmalar giderek artmaktadır.
Çok sayıda çalışma, kırmızı et tüketimi ile tip 2 diyabet gelişme riskinin artması ortasında bir ilişki olduğunu öne sürmüştür. Bu temas için öne sürülen nedenlerden kimileri, diyabet için değerli bir risk faktörü olan kilo alımına ve obeziteye yol açabilen kırmızı etteki yüksek doymuş yağ düzeyleridir.
İşlenmiş etler kelam konusu olduğunda, diyabet riski ile irtibat daha da güçlü görünmektedir.
İşlenmiş etler ekseriyetle yüksek ölçüde sodyum ve nitrit içerir, bu da her ikisi de diyabet gelişimine katkıda bulunabilecek iltihaplanma ve bozulmuş insülin işlevi ile ilişkilendirilmiştir. Ayrıyeten, işlenmiş etler çoklukla sıhhatsiz yağ ve şeker oranı yüksek ve lif oranı düşük bir diyetin modülüdür ve bunların hepsi obeziteye ve diyabet riskine katkıda bulunabilir.
Kanıtlar kesin olmamakla birlikte, et tüketiminin, bilhassa de kırmızı ve işlenmiş etlerin kanser riskini artırabileceği çeşitli sistemler vardır.
Epidemiyolojik çalışmalar, yüksek kırmızı et tüketiminin, bilhassa kolorektal kanser olmak üzere muhakkak kanser tiplerinin artmış riskiyle kontaklı olabileceğini öne sürmüştür. Önerilen düzenekler ortasında, kırmızı ette bağırsakta ziyanlı bileşiklerin oluşumunu teşvik edebilen heme demirinin varlığı yer almaktadır. Ayrıyeten, kırmızı etin yüksek sıcaklıklarda pişirilmesi, heterosiklik aminler ve polisiklik aromatik hidrokarbonlar üzere kanserojen bileşiklerin oluşumuna yol açabilir.
İşlenmiş et ve kanser ortasındaki ilişki daha güçlü görünmektedir.
Dünya Sıhhat Örgütü, 2015 yılında işlenmiş etleri, bilhassa kolorektal kanser riskinin artmasıyla ilişkilendiren deliller nedeniyle ‘insanlar için kanserojen’ olarak sınıflandırmıştır. İşlenmiş etler çoklukla bedende bir çeşit kanserojen bileşik olan nitrozaminleri oluşturabilen nitratlar ve nitritler üzere katkı unsurları içerir. Ayrıyeten, işlenmiş etlerin üretiminde kullanılan yüksek sıcaklıkta pişirme ve tütsüleme süreçleri ek kanserojenler üretebilir.
Yüksek ölçüde kırmızı et ve bilhassa işlenmiş et tüketiminin bu hastalıkların riskini artırabileceğini gösteren kıymetli ölçüde ispat bulunmaktadır. Lakin bu münasebetler yalnızca etle ilgili değildir.
Bu nedenle, diyetlerimizde et hakkında düşünürken, büyük resmi göz önünde bulundurmak çok kıymetlidir. Ilımlılık, çeşitlilik ve istikrar çok kıymetlidir. Kümes hayvanları, balık ve bitki bazlı proteinler üzere çeşitli protein kaynaklarının dahil edilmesi, sıhhat risklerini potansiyel olarak azaltırken beslenme gereksinimlerinin karşılanmasına yardımcı olabilir.
Benzer biçimde, bütün besinlere odaklanmak ve işlenmiş besin alımını sınırlamak daha sağlıklı bir beslenme nizamına katkıda bulunabilir.
Düzenli fizikî aktivite, kâfi uyku ve gerilim idaresi ile birlikte bu stratejiler, sıhhatin korunması ve hastalıkların önlenmesine yönelik kapsamlı bir yaklaşımın kesimini oluşturabilir.
Sonuç olarak, et istikrarlı beslenmenin bir kesimi olsa da, bilhassa işlenmiş etler olmak üzere makul et tiplerinin çok tüketimi ve bunlara bağımlılık sıhhat açısından risk oluşturabilir.
Sadece ne kadar et yiyeceğimiz konusunda değil, birebir vakitte hangi cins etlerin ve nasıl hazırlandıkları konusunda da şuurlu seçimler yapmak, et-sağlık tartışmasında ferdî sıhhat gereksinimlerimizi ve amaçlarımızı destekleyecek halde yol almamıza yardımcı olabilir.
