En küçük bir kusur yaptığınızda etrafınızda buna içten içe sevinen bireyler varsa, bu sendromdan mustaripler demektir. Epey farklı bir rahatsızlık olan Schadenfreude sendromu hakkında bilmeniz gerekenleri anlatıyoruz… 👇
Kaynak: https://www.sciencefocus.com/the-huma…
Başkalarının yaşadığı talihsizlikten zevk alma durumu olan Schadenfreude, hayli yaygın bir his.
Schadenfreude, insanın evrimleşirken yıllar uzunluğu değişmemiş olan ilkel bir kesimi da denebilir.
İnsan ‘sosyal’ bir hayvandır. Hatta birtakım bilim insanları bizler için ‘aşırı sosyal’ diyor…
Sürekli olarak başka insanların farkındayız. Onlarla olan bağlarımızın farkındayız. Ve bu bahis için en kıymetlisi, toplumsal mevkiimizin farkındayız. Bu demek oluyor ki, biz beşerler var olan hiyerarşik bir nizamın farkındayız. Bilinçaltımızda beğenilmek, hürmet duyulmak ve imrenilmek istiyoruz. Bu sayede dünyadaki yerimizi anlıyor, davranış ve motivasyonlarımızı belirliyoruz.
Sosyal statümüzü yükseltmenin pek çok yolu var; başarılı bir atlet olmak, en son çıkan telefonu almak, en hoş meskene sahip olmak…
Ve yükselttiğimizde kendimizi âlâ hissederiz. Zira beynimizdeki keyif veren hudut yolları tetiklenir.
Bu durumun aksi halinde ise işler büsbütün zıdda dönüyor. Yani, düşük toplumsal statü sahibi olmak hayli gerilimli ve sıhhatiniz için makûs.
Bir bakıma, birinin toplumsal statüsünün düşmesi sizinkinin yükselmesi manasına gelir.
Bu demek oluyor ki, birinin bir kusur yaptığını ve toplumsal statüsünü zedelediğini gördüğümüzde, kendi statümüzün faydasına olacağı için memnuniyet duygusu hissedebiliriz. Yani, Schadenfreude sendromu…
Bu, her seferinde birine bir ziyan geldiğinde sevinmek manasına gelmiyor elbette.
Bu hazzı duymak için bir sebebiniz olmalı (Sizden daha başarılı bir öğrencinin dersten daha düşük not alması gibi) ve mağdur kişi bunu ‘hak etmeli’. Yani, sizinle bir alakası olmayan beğenilen, sevilen ve yüksek toplumsal statü sahibi beşerler bir yanılgı yaptıklarında bu ‘nadiren’ keyif verebilir.
Görünen köy kılavuz istemese de, beynimiz dünyanın adaletli bir yer olduğunu varsayıyor…
Ve tıpkı yüksek toplumsal statü sahibi insanların da acı çekebileceğini görmek, insanı tatmin edebiliyor. ‘Adalet’ kavramı beynimizce karşılığını bulmuş oluyor.
Birisi bizden daha yeterli olduğunda bunun haksızlık olduğunu düşünebiliyoruz ve o kişi kendince bir yanılgı yapıp, statüsüne ziyan verdiğinde biz hiçbir şey yapmamış oluyoruz: Böylelikle adalet yerini bulmuş oluyor.
Buradan bakınca, beynimiz Schadenfreude sendromunu yaşamaktan hoşnutluk duymasaydı ne yapardı, bilemiyoruz… 😅
Siz bu husus hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
