Çin’de ortaya çıkmasının akabinde tüm dünyaya yayılan korona virüs salgınına karşı sıhhat çalışanları en önde yer alan meslek kümelerinden oldu. Hemşireler de bu devirde gece gündüz misyon yaparken kimi vakit ailelerinden de uzak kaldı. Türkiye’de tespit edilen birinci korona virüs olayının üzerinden 2 yılı aşkın vakit geçerken hemşireler de bu süreçte yaşadıklarını 12 Mayıs Hemşireler Günü’nde anlattı. Eyüpsultan Devlet Hastanesi’nde vazife yapan hemşireler korona virüsle uğraşlarını ve pandeminin kendilerine ve ailelerine yansımalarını üzerine konuştu. Kiminin kızından uzun mühlet başka kaldığını anlatırken sesi titrerken, kimi de daima alışveriş yaptığı mahalle bakkalının bu süreçte korona bulaştıracağı kuşkusuyla kendisini içeriye almadığını anlattı.
“ÇOCUĞUNU DOYA DOYA ÖPEMEYENLERDEN BİRİSİYİM”
Uzun yıllar ağır bakım hemşiresi olarak misyon yapan ve vazifesine salgın sürecinde de büyük bir özveriyle devam ettiğini anlatan 45 yaşındaki hemşire Hümeyra Seferi, “22 yıllık hemşirelik tecrübem var ve bunun 21 yılı ağır bakım hemşireliği. Bir anda hiç bilmediğimiz bir virüse karşı savaşa başladık. Ağır bakım bir gönül, vicdan işidir. Oradaki gelen her hasta bize emanettir. Kesinlikle hastaların yanlarına giriyorum, 2 yıl boyunca bulaşmadı. 22 Mart’ta benim pozitifliğim meydana geldi. Genelde bir öksürük, hafif bir kırgınlık halinde 7 gün boyunca izole ettik. Ben 8. günü işe başladım onuncu günde maalesef bedenimde alerjik tepki gelişti. Bir virüsün nerelere kadar gidebileceğini görmüş oldum. Sonuçta toplumsal hayatınızı etkiliyor, korkuyorsunuz bulaşıcılığı var mı, 5 yaşında bir oğlum var. İşimi tekrar de seviyorum, ben severek çalıştım. Biz 140 yataklı bir hastaneyiz 140 yatağımız da Covid oldu. Bir hastayı kurtarabilir miyiz diye uğraştık. Çocuğunu doya doya öpemeyenlerden birisiyim. 2 yıl boyunca daha dikkatli, en azından saçını okşayarak vereceğimiz sevgiyi, vermeye çalıştık. Makûs bir süreç geçirdik en azından 2 yıl sonrasında şu an için daha yeterliyiz. Tüm hemşire arkadaşlarıma özverili çalışmalarından ötürü teşekkür ediyorum. 12 Mayıslarını daha düzgün kaidelerde kutlamalarını diliyorum” formunda konuştu.
“DEDEMİN SON ANLARINA KÜÇÜCÜK BİR EKRANINDAN ŞAHİT OLABİLDİM”
Vazifeleri hasebiyle sevdiklerinden uzak kalmak mecburiyetinde kaldıklarını anlatan 41 yaşındaki 19 yıllık hemşire Handan Çetiner, “Açıkçası pandemi kavramı bizim kitaplarda gördüğümüz bir şeydi, benim için çok kuvvetli geçti, bu süreçte iki kere Covid’e yakalandım. Birincisi hayli zordu, ekranlarda gördüğümüz insanların vefat haberleri bir yanda ne yapacağımızı bilmemezlik beni çok korkuttu. Panik atak yaşadım, bu süreçte dedemi kaybettim ve ondan uzaktaydım. Dedemin son anlarına yalnızca küçücük bir telefon ekranından şahit olabildim. Yanında olup elinden tutamadım, burada öteki hiç tanımadığımız insanların ellerinden tutmak durumundaydık. Zira mesleğimiz bunu gerektiriyordu, bugüne kadar nasıl özveriyle, fedakarlıkla bu işi yaptıysak birebir formda de işimize devam ettik. Diğerleri evlatlarına, annelerine, babalarına sarılabilsin diye biz kendi evlatlarımıza, annelerimize, babalarımıza sarılamadık. Onurlu ve gururluyum, memnunuz, artık dünya olarak sonuca yaklaşıyoruz.
“HEPSİNİN RUHU ŞAAD OLSUN”
Çok güçlü bir sıhhat sisteminin içinde yer aldığımızı gördük. Bizler hemşireler olarak çabanın daima en ön saflarında yer aldık. Tüm meslektaşlarımız gözlerinden, kalplerinden öpüyorum. Saatler evvel hayatta olduğunu gördüğünüz insanı saatler sonra tüm mücadelelerinize karşın kurtaramadığını görüyorsunuz. Bir yanda da kendi anne babanız var, onlara bir şey olsa koşamayacağınızı biliyorsunuz. Dehşetten bir şey olur fikriyle. Birinci Covid çok güç geçti fakat ikincisinde aşılanmıştık artık daha bilinçliydik. Maalesef aileme de bulaştı, çocuğum ve eşim çok hafif atlattı. Çok önemli dertler yaşadık. Çok fazla sıhhat çalışanını maalesef bu uğurda kaybettik, hepsinin ruhu şaad olsun. Tüm hemşire arkadaşlarımın Hemşireler Günü’nü kutluyorum” tabirlerine yer verdi.
“EVİMİZİN YANINDAKİ BAKKAL BİR ŞEY SATMAK İSTEMEDİ, ZORUMA GİTTİ”
Pandemi sürecinde kendileriyle temas halinde olan insanların kimi davranışlarının kendilerini çok üzdüğünü lisana getiren hemşire Çetiner, “Evimizin yanındaki bakkal bir şey satmak istemedi, içeriye almak istemedi, neden dedim ‘Bize siz bulaştırıyorsunuz’ dedi. Halbuki biz en âlâ korunanlardık, Yaşadığım en içime dokunan beni rahatsız eden öykü buydu, sonra özrünü de dilemişti. Hastanede de yattı, ona da bir hemşire dokundu. Değerimizi anladılar diye düşünüyorum, bir daha bu türlü cümleler kuracaklarını düşünmüyorum. Bu türlü olaylarla eminim birçok meslektaşım, arkadaşım karşılaşmıştır. Güç geldi, zoruma gitti, her vakit alışveriş yaptığım şahıslardı. O kapının dışında kalmak tuhaf hissettirdi açıkçası, biraz ayrıştırıldık o dönemde” diye konuştu.
“KIZIMLA 3 AY GÖRÜŞEMEDİK, HER GECE AĞLIYORDUM”
Pandemi sürecinde kızından farklı kalmak zorunda kaldığını ve bu süreçte daima ağladığını anlatan 13 yıllık hemşire olan Hilmiye Öncü, kelamlarını şöyle sürdürdü: “Pandemi sürecinde çok etkin olarak alanda misyon yaptık. Biz daha çok ailemize, sevdiklerimize bulaştırır mıyız tarafından duygusal olarak ıstıraplar yaşadık. Bu süreçte kreş bulmak zorlanan, çocuklarına baktırmakta zorlanan arkadaşlarımız bunlardan birisi de benim. O vakit kızım 3 yaşındaydı, kent dışına göndermek zorunda kaldık. Yaklaşık 3 ay görüşemedik. Birçok arkadaşım da var tabi ki ailelerinden, anne, babasından ayrılıp eşinden, çocuğundan ayrılıp konuttan diğer bir yerde konaklamak zorunda kaldılar, çocuklarını öteki yere göndermek zorunda kaldılar. İşin bir de duygusal boyutu var, o açıdan çok zorlandık. Ben her gece ağlıyordum aslında işten konuta gittikten sonra zordu o devri yaşamak.
“BU RUHU BİLİYORUZ”
Biz her şeyimizi bırakıp burada canla başla çalıştık. Kimseden de yoruldum, pes ettim, ben ailemi, çok özledim üzere cümleler duymadım. Ben de bu süreçte 2 kere Covid atlattım, çok şükür öteki meslektaşlarıma nazaran daha hafif atlattım. Güç geçiren, hayatını kaybeden meslektaşlarım ismine da çok üzgünüm. Kızımı Bursa’ya ailemin yanına göndermek zorunda kaldım. Genç, yaşlı olsun her hastayı kaybettiğimizde kendi yakınımızı kaybetmiş üzere üzülüyoruz. Hepimiz bir takımız, bu ruhu biliyoruz, bunu sürdürüyoruz. Tüm hemşire arkadaşlarımın gününü kutluyorum”
“HEMŞİRELERİMİZİN DE GÜNLERİNİ KUTLUYORUM”
Tüm sıhhat çalışanlarına verdikleri emekler için teşekkür eden ve hemşirelerin 12 Mayıs Hemşireler Günü’nü kutlayan Eyüpsultan Devlet Hastanesi Başhekimi Op. Dr. Hasan Karaman, “İlk vakitlerin yoğunluğu, korkusu, tedirginliği bizde de hissedilmişti. Ama vakitle bu endişeyi ve tedirginliği atlattık. Ağır bir tempoyla hem doktorlarımızın hem hemşirelerimizin ve öteki sıhhat çalışanlarımızın katkılarıyla bu süreci yönettik. Sıkıntı vakitler geçirdik birçok çalışanımız hasta oldu. Şu anda Covid’den yatan hastamız yok, İnşallah da olmaz. 12 Mayıs Hemşireler Günü’nde de bu mevzuda çabayla çalışan hemşirelerimizin de günlerini kutluyorum. Sağ olsunlar, var olsunlar. Meskenlerine gidemediler, yakınlarıyla tahminen uzaktan telefonla görüştüler, bu günleri artık tekrar hatırlamak istemiyoruz” dedi.