Ne yaparsan yap, pişman öleceksin. Tahminen yaptıklarından, tahminen de yapmadıklarından…
– Dostoyevski
Suçluluk duygusu, ismiyle çelişen bir histir, zira çoğunlukla bu duyguyu “suç”un karşılığı olan “ceza”yı gerektirecek bir durumda hissetmez insan, yani ortada bir kabahat yoktur. Suçluluk duygusu yanlış bir şeyler yaptığını düşünen kişinin kendini affedememesinden kaynaklanır. Gerçek bir kabahatin karşılığında hissedilen duygu “pişmanlık”tır.
Örneğin, biri hakkında makus düşündüğünüz ya da berbat şeyler söylediğiniz ve onun hayatında olumsuz bir duruma yol açtığınızda suçluluk hissedersiniz fakat ortada bir kabahat yoktur; yapılan bir yanılgı yahut yanlış vardır. Fakat birinin makûs bir duruma düşmesi için ona kasıtlı olarak ziyan vermek kabahattir ve bunun sonucunda da hissedilebilecek duygu pişmanlık olur.
Suçluluk, çocuksu bir his olduğu kadar da yıkıcıdır; sizi hasta eder, kefaret ödeme dileğiyle travmanızı tekrar etmenize yol açar, yaptığınız yanlışın telafisini önleyecek formda sizi duygusal felce sokar, kaçma ve kaçınma davranışlarıyla sonuçlanır.
Pişmanlık, yapan bir yetişkin duygusudur, sizi olgunlaştırır, travmanızı fark ettirecek içgörüyü kazandırır ve tekrar etmesini önleyecek enerjiyi sağlar, yanlışınızı telafi etmeye motive eder, kaçmak yerine kabullenmeyle sonuçlanır.
Suçluluk hissini, aşılamaz bir pürüz, yıkılamaz bir duvar olarak düşündüğünüzde depresyona yanlışsız giden dikenli bir yola girebilirsiniz. Halbuki suçluluktan kurtulmak sizin elinizdedir ve yapmanız gereken birinci şey, geçmişi geçmişte bırakmak, kabullenmek, şu an ve şimdiyi yaşamaktır.
Geçmişte yaşananlar orada kalmıştır, geri alınamaz ya da değiştirilemez lakin tecrübeler hanenize eklenerek ferdî gelişim ve olgunlaşma sürecinize katkı sağlar.
Her yanlış, bir doğruyu öğretir ve kusurlarınızdan ders çıkarma fırsatı verir. Yanılgının bedeli ağır olabilir fakat öğrettiği gerçek da bir o kadar kıymetli olur. Suçluluk duygusu, onu yaratan tecrübenin yalnızca sonucunu düşündüğünüzde ortaya çıkar. Halbuki bu tecrübe, öbür olaylar, bireyler ve durumların da işin içinde olduğu bir sürecin sonucudur, hiçbir şey ansızın ve nedensiz olarak ortaya çıkmaz.
Hayat, biri oburunun nedeni ya da sonucu olarak iç içe geçmiş bir biçimde yaşanan tecrübelerden oluşur. Geçmişteki kusurlarınızı “Bugünkü aklım olsaydı, yapmazdım,” diye düşündüğünüzde, bugünkü aklınızı geçmişte yaptıklarınızla kazandığınızın farkında olursanız, kapıları sonuna kadar açarak, içinize hapsettiğiniz suçluluk hissinin bir daha gelmemek üzere çıkıp gitmesini sağlarsınız. Ayrıyeten zihninizde bir mahkeme kurup, kendinizi savcı üzere suçlayıp, hâkim üzere “Suçlusun ve şu cezayı hak ediyorsun,” diye karar verdiğinizde insan olmaktan çıkar ve kendinizi ilahlaştırmış olursunuz. Allaha atfedilen bir aksiyonu istemsizce yapmanız da suçluluğun kefaretle sonuçlanmasına yol açar. Sizi üzen, acı veren, meşakkate sokan ve hasta eden her şey bir kefaret olabilir.
Kendinizi affedin
Her insanın hayatta bir gayesi ve bu hedefe ulaştığında da bunun kendisine getireceği mutluluğun beklentisi vardır. Lakin bazen her şey beklediğiniz üzere gitmez ve bir yerlerde bir yanılgı yaptığınızı düşünürsünüz. Suçluluk duygusu, bilinçdışının derinliklerinden çıkıp sizi içten içe kemiren bir kurt üzeredir; özgüveninizi yerle bir eder, öz sevginizi ve özsaygınızı eritip bitirir, kendinizi kıymetsiz ve yetersiz hissettirir. Sizi bir girdabın içine sokar ve bu girdap dönüp dururken “kefaret ödeme arzusu” bir suçluluk hissine bir oburu daha eklenerek büyür. Bu girdapta hislerinizin esiri olur, onları denetim edemez duruma gelirsiniz. Girdaptan çıkabilmeniz fakat kendinizi affetmemizle mümkün olabilir zira affetmek; geçmişten gelen olumsuz kanıları yok ederek hislerinizi ve ruhunuzu özgürleştirir, hislerinizin denetimini tekrar elinize almanıza yardımcı olur.
Kendinizi affederek geçmişteki siz olarak yaptıklarınızı bugünkü siz ile kıymetlendirmekten vazgeçer ve ruhunuza şifa verirsiniz. Affetme, affetmeye bahis olan davranışlarınız için kendinize yönelik olumsuz niyet, his ve tavırlardan istekli olarak vazgeçmenizdir. Affetme, size acı, öfke, ıstırap yaşatan davranışlarınızı, hislerinizi ve fikirlerinizi anlayış ve müsamaha ile karşılamak tarafında verdiğiniz karardır.
Web
YouTube
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar külliyen müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
