Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesinde eğitim gören genç sağlıkçılar, yaşlıların problemlerini anlayabilmeleri için hareketlerini ve duyularını kısıtlayan aparatlarla yaşlılık tecrübesi yaşıyor.
Geriatri Bilim Kolu ile Hemşirelik Fakültesi, son sınıf öğrencilerinin yaşlılarla empati bağı kurabilmesi için bir simülasyon programı başlattı.
Yaşlılık tesirini katarakt ve glokom tesiri veren gözlük, çınlama sesi verilen kulaklık, eklemleri güçsüzleştiren ve sırt ağrısı veren aparatlar takarak anlayan öğrenciler, titreyen eldivenlerle eşyaları tutmaya çalışıyor.
Geriatri Bilim Kolu Lideri Prof. Dr. Ahmet Turan Işık, AA muhabirine, sıhhat çalışanlarının yaşlıları anlamalarının çok kıymetli olduğunu söyledi.
Yaşlılığın ne demek olduğunun teorik olarak yeteri kadar anlaşılamadığını, bunu yaşamak gerektiğini aktaran Işık, simülasyon sayesinde tabip ve hemşire adaylarının yaşlılara bakış açılarının değiştiğini tabir etti.
“Daha sabırlı olayım”
Geleceğin sıhhat profesyonellerine, eğitimleri sırasında yaşlılığın nasıl bir algı ve his olduğunu empatiyle göstermek istediklerini belirten Işık, şöyle konuştu:
“Gönül isterdi ki bu eğitimi toplumda yaşlı ile muhatap olan herkese verebilsek. Belediye otobüs sürücüsüne, banka memuruna, gişedeki memura herkese bunu hissettirebilsek. Yaşlılar bizim üzere duymuyor, görmüyor, bizim üzere süratli hareket edemiyorlar. Gencecik arkadaşların kıyafetleri giydikten sonra hareketlerinin nasıl yavaşladığını, görmelerinin nasıl bozulduğunu, ellerindeki kavrama gücünün nasıl kaybolduğunu görmekteyiz.”
Simülasyon eğitimini koordine eden Doç. Dr. Burcu Akpınar Söylemez de Aile ve Toplumsal Hizmetler Vilayet Müdürlüğü’ne bağlı 8 huzurevinde çalışan hemşirelere bu eğitimi verdiklerini, çalışmanın tıp ve hemşirelik fakültesi son sınıf öğrencileriyle devam ettiğini lisana getirdi.
Öğrencilerin eğitimde büyük şaşkınlıklar yaşadığını lisana getiren Söylemez, şunları kaydetti:
“Yaşlılığı hiç bu türlü düşünmediklerini söylüyorlar. Evvel bir negatif görüş başlıyor, ‘böyle mi oluyor’ diye. Sonra farkındalıkları artıyor. Kendi yaşlılıklarına yönelik yatırım yapmaya başlıyorlar. Eklem sıhhatlerini korumak ismine spor yapıyorlar. Sonra, ‘hastama haydi hadi demekten vazgeçeyim, daha sabırlı olayım. Bağlantı kurarken ses tonuma ve duruşuma dikkat edeyim’ diyorlar. Bu uygulama sayesinde farkındalıkların arttığını görüyoruz. Kişi kendi üzerinde denediğinde kimi şeyleri daha yeterli fark ediyor. Bir sonraki yaşlıyla karşılaştığında daha fazla dikkat kesileceğini ve vakit tanıyacağını söylüyorlar. Çok olumlu bildirimler alıyoruz.”
“Bakış açım değişti”
DEÜ Geriatri Bilim Kolu’nda yan kısım uzmanlık eğitimi alan Dr. Açelya Gökdeniz Yıldırım simülasyon sayesinde yaşlılığın düşündüğünden daha güç bir süreç olduğunu anladığını söyledi.
Yıldırım, “Bir insanın bu biçimde günlük ömrünü idame ettirmesi, tuvalet, banyo üzere gereksinimlerini karşılaması, kendi yemeğini yiyebilmesi çok sıkıntı. Yaşlıların hakikaten bakıma muhtaç olduğunu daha güzel gözlemledim.” dedi.
Hemşirelik Fakültesi son sınıf öğrencisi İrem Çam da simülasyon kıyafetlerini giyince yürümekte zorluk çektiğini, çok garip bir his yaşadığını söyledi.
Eğitim sayesinde yaşlılara davranırken daha dikkatli olması gerektiğini bir sefer daha anladığını vurgulayan Çam, “Onları göz gerisi etmeyerek niyetlerimi daha içten lisana getireceğimi düşünüyorum. Hastalara karşı bakış açım artık değişti.” diye konuştu.
