YALOVA (AA) – Yalova‘da organ nakli sırasında bekleyen 3 çocuk babası Faruk Kolin ile ve annesinin verdiği böbrekle tekrar hayata bağlanan Seher Uygun (53), yaşadıklarını anlattı.
Yaklaşık 3 yıl evvel başlayan rahatsızlığı nedeniyle 2 yıldır haftada 3 gün diyalize giren 43 yaşındaki Kolin, AA muhabirine, bu sürecin kendisine çok ağır geldiğini söyledi.
Hastalık nedeniyle işinden olduğunu ve ömür kalitesinin çok düştüğünü, hudutlu yiyip içebildiğini, en zorunun ise susuzluk olduğunu aktaran Kolin, şöyle konuştu:
“Bu hastalıktan kurtulmak için organ nakli sırasına yazıldım fakat çok da umutlu değilim. Zira beşerler bu hususta çok da hassas değil. İnsanlardan isteğimiz, ricamız daha hassas olmaları. İnsanın başına geldiği vakit anlıyor ne kadar değerli olduğunu. Böbreklerim tekrar çalışmaya başlarsa yapacağım birinci iş organ bağışı yapmak olacak. Zira bunun zorluğunu yaşıyorum ve bir hasta için ne kadar kıymetli olduğunu öğrendim. Bu biçimde kimse bizi işe almaz. Bir gün nakil olursam birinci başta bir litre soğuk suyu içerim. Zira bizim su içmemiz kısıtlı. Beni en çok zorlayan su.”
Babasının hastalığını öğrendiğinde çok üzüldüğünü belirten 8. sınıf öğrencisi Rümeysa Kolin de babası kendini düzgün hissettiğinde keyifli olduğunu lisana getirdi.
En büyük isteğinin babasını sağlıklı görebilmek olduğunu tabir eden Kolin, “Babamla birkaç kez hastaneye gittim ve gördüm. Organ bağışı konusunda çok daha hassas olunması lazım. Nakiller çok az oluyor. Her gün dua eden beşerler görüyorum. İnşallah herkesin gönlünce olur nakiller. Daha hassas olunur bu bahiste diye ümit ediyorum.” sözünü kullandı.
Böbreğini veren annesi sayesinde sıhhatine kavuştu
Protez ameliyatı sırasında yaşanan olay nedeniyle 2014’te iki böbreğini birden kaybeden Seher Uygun da 75 yaşındaki annesi Nüşuriya Aktaş’ın bağışladığı böbreği sayesinde yaşama tekrar tutunduğunu lisana getirdi.
Uygun, kendisine ikinci kere hayat veren annesi ve süreçle ilgili şu sözleri kullandı:
“Allah annemden razı olsun. Annem bana böbrek vermeseydi nakil sırası ne vakit gelirdi bilmiyorum. Diyalize başladığımda bir yıl tuvalete gidemedim. Böbreği olmayan birinin tuvalete gitmediğini bilmiyordum. Yoğurt, su, çorba daima kısıtlı tüketebiliyordum. Fazla yediğim vakit diyalizde fazla sıvı çekiliyordu. Bu kez da halsiz, yorgun oluyordum. Nakil olduktan sonra hepsini yiyebiliyorum. Lütfen herkes bağış yapsın, hayat kurtarsınlar. Başına gelmeyen bilmiyor. Benim annem vardı, verdi. Diyalize giren o kadar çok hasta var ki onlara böbrek verecek biri çıkar. Bütün beşerler hassas olmalı, bağışçı olmalı. Herkes bağışçı olsun, onlar da kurtulsun benim üzere.”
