Merhabalar. Hepimiz Amélie sinemasını izlemiş, izlemediysek bile bu günahsız ve sıra dışı karakteri yakından tanırız. Amélie şirin görünümü ve kendine has halleri ile Fransız sinemasında değerli bir yer meblağ. Bu içerikte sinemanın direktöründen 22 yıl sonra onun kim olduğu itirafının gelmesiyle birlikte karakter hakkında bütün kanılarımız değişti. Sizin de değişecek!
Detaylar içerikte!
Yaklaşık 22 yıl evvel büyüleyici ve sıra dışı Amélie Poulain romantik güldürü sinemasındaki günahsız karakteriyle hayatımıza girdi.
Jean-Pierre Jeunet’nin ünlü sineması “Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain” (Amélie) geniş çapta olumlu tenkitler aldı ve bir Fransız sineması için en büyük memleketler arası başarılardan biri oldu. Hatta sinema Türk seyirciler tarafından hayli çok beğenildi.
2001’de Fransa’daki en yüksek hasılat yapan sinema olma özelliğini taşıyan Amélie olay örgüsü alaycı ve fantezik kurgusuyla geniş hayran kitlesi olan bir sinema.
Ancak sinemanın direktörü Jean-Pierre Jeunet, Amélie’nin gerçek öyküsünü yayınladığı Amélie: The Real Story” isimli 6 dakikalık kısa sinemasında büyük bir bomba tesiri yaratarak ortaya çıkardı: Amélie bir vakitler tanıdığımızı sandığımız uygun kalpli garson değildi.
Kısa sinema, Jeunet’nin sırrı açığa çıkarma vaktinin geldiğini anlatan konuşmasıyla başlıyor. Kısa sinemada Fransız oyuncu Audrey Tautou tarafından canlandırılan Amélie’nin casusluk teknikleri ve siyanürlü krem brule hazırlamak üzere “sinsi” planları, sinemanın ikonik sahnelerinin yardımıyla deşifre ediliyor.
Jeunet, 2004’te başrolde tekrar Tautou’nun yer aldığı Kayıp Nişanlı’yı (Un long dimanche de fiançailles), 2009’daysa güldürü sineması Micmacs’i çekmişti. Her ikisi de ilgi görmüştü fakat hiçbiri Amélie’nin ulusal ve milletlerarası muvaffakiyetinin yanına bile yaklaşamamıştı.
Hatta direktörün 2013’te Amerikalı muharrir Reif Larsen’in “The Selected Works of T.S. Spivet” isimli yapıtından uyarladığı sineması beğenilse de izleyiciyi çok çekememiş ve direktör gelecek projeleri için yatırım bulmakta zorlanmıştı.
Yeni kısa sinema, Amélie Poulain’ın direktörü için de ne kadar özel bir karakter olduğunu gösteriyor. Bu da artık Amélie’nin büyük kahverengi gözlerine bir daha asla eskisi üzere bakamayacağımız manasına geliyor. Artık onun bir Sovyet casusu olduğuna alışmak zorundayız.
Siz genel olarak sinema hakkında ve karakterin casus olması hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı bekliyorum.