İçerik yazmanın birinci kuralı giriş kısmını yazmayı sona saklamaktır. İçerik yazmanın ikinci kuralı da giriş kısmında çok konuşmamaktır. Latife şaka. Bu içerikte Dövüş Kulübü sinemasının her yerinde beliren Starbucks fincanlarının kıssası var. Bakalım direktör David Fincher tüketim zıtlığı temalı sinemasında neden bu markanın kahvelerini kullanmış!?
Detaylar içerikte!
Tyler Durden’ın büyük sırrını sineması izleyen herkes biliyor fakat direktör David Fincher’ın Dövüş Kulübü’nün neredeyse her sahnesine Starbucks bardaklarını sakladığını biliyor muydunuz?
“Dövüş Kulübü’nün birinci kuralı, Dövüş Kulübü hakkında konuşmamaktır.” Dövüş Kulübü hakkında yazmanın birinci kuralı da her yazıya bu alıntıyla başlamaktır.
Şaka bir yana David Fincher’ın Dövüş Kulübü, tansiyon sinemaları kelam konusu olduğunda akıllara sakinlik veren bir başyapıt olarak sinema tarihinde yerini alıyor.
Bilmeyenler için yazalım; sinema, Ed Norton’un yani isimsiz bir anlatıcının ve onun çılgın yardımcısı Tyler Durden’ın (Brad Pitt) giderek denetimden çıkan bir yeraltı dövüş kulübü kurmasını ve Tyler’ın kapitalizmi devirmeye çalışmasının öyküsünü mevzu alıyor.
Buraya yazacaklarım ise biraz spoiler olabilir: Tyler gerçek değil, o anlatıcının hayal gücünün bir eseri ve işte bu noktadan sonra işler daha da garip bir hal alıyor.
Film boyunca seyirciyi aykırı köşe yapan sahneler ve sinemanın akışına dair ipuçları olsa da seyircinin gözden kaçırmış olabileceği bir şey var. O da Dövüş Kulübü’nün Starbucks bardaklarıyla dolu olması ve bunlar, çalışkan set çalışanlarından arta kalanlar değil. Latifesine Fincher tarafından kasıtlı olarak oraya yerleştirildiler.
Yönetmen Fincher, bu latifesini Empire Magazine’e şöyle açıklıyor. “1984’te Los Angeles’a birinci taşındığımda, Los Angeles’ta günlük hayatınızı keyiflendirecek yeterli bir fincan kahve bulamıyordunuz” dedi.
“Sonra Starbucks çıktı ve olağanüstü bir fikirdi bu: Sahiden âlâ kahve. Ve başarılı olduğunda, her blokta iki yahut üç tane vardı. Bu çok fazla güzel bir şey.” Starbucks, Fincher’ın sinemanın sahnelerine latifesine Starbucks bardağı yerleştirmek istemesini ve alay konusu olmayı çok umursamadı. Direktör de senaryoyu okumalarına bile müsaade verdi.
Fincher, “Starbucks senaryoyu okudu ne yaptığımızı biliyorlardı ve kendileriyle biraz dalga geçmeye hazırdılar” dedi. “Yani, trajik bir halde yakılıp yıkılan bir kafede kendi isimlerini kullanmamıza müsaade vermediler ancak kahvelerini bize vermeye razı oldular.”
Fincher, “Bunu kullanırken çok eğlendik; her yerde, her çekimde Starbucks bardakları var” dedi. “Starbucks’a karşı şahsî hiçbir şeyim yok. Bence uygun bir şey yapmaya çalışıyorlar. Fazla başarılılar.”
Fight Club, tüketiciliğe yönelik tenkitlerinden çekinmeyen bir sinema ve aslında Brad Pitt’in manik ve giderek daha fazla rahatsız olan karakteri Tyler Durden’ın temel prensiplerinden biri. Bununla birlikte Starbucks bardaklarının sinema boyunca bu kadar sık ve çok açık bir halde kullanılması sinemanın tüketici aykırısı anlatımıyla yakından temaslı.
Dövüş Kulübü, David Fincher ve Brad Pitt’in en düzgün sinemalarından biri. Starbucks detayı da Fincher’ın tüm sinemalarında olduğu üzere direktörün ayrıntılara gösterdiği ilginin ve sinemasının daha derin bir temaya sahip olduğunun ispatı.
Bonus: Bir Adatepe zeytinyağlı sabunu değil lakin tekrar de olsun, bu da liposakşınlı.
Siz Dövüş Kulübü hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarınızı bekliyorum.