Görsel Kıssa Anlatımını Tekrar Tanımlayarak Nefes Kesen Sinemalar

Orson Welles tarafından yönetilen bu sinema en düzgün sinemalardan biri olarak isimlendirilir. 1941’de beyaz perdeye aktarılan bu sinema, derin odak kullanımı, açıların düşük yapıldığı çekimler ve yenilikçi ışıklandırma teknikleriyle sinematografide çığır açmıştır. Sinemada kullanılan görsel anlatım teknikleri ve anlatı yapısının karmaşıklığı, sinema kesimine yeni bir soluk getirmiştir. Kullanılan sinematografi teknikleri kendinden sonra yapılan sinemalara ilham olmuştur.

David Lean’in çığır açan başyapıtı, ‘Lawrence of Arabia’ sayesinde izleyiciler kendilerini Orta Doğu’nun çöllerinde buldular. Sinemada geniş açılı çekimler kullanılması ve görüntülerin çekimi, doğal dünyanın harikalığını göstermek için sinematografinin eşsiz tekniklerinden yararlanıldığının delilidir. Çekimi ile büyüleyen bu başyapıt görsel öykü anlatımının nefes kesen sinemalarından birisi oldu.

Ridley Scott tarafından yönetilen ‘Blade Runner’ sineması, atmosferik görselleriyle ve distopik ortamıyla tanınan neo-noir bilim kurgu sinemasıdır. Sinemada kullanılan karanlık, yağmurlu sokaklar ve neon aydınlatmalar, sürükleyici ve karamsar bir his yaratarak görsel öykü anlatımını çarpıcı hale getirmiştir.

Christopher Nolan imzalı ‘Inception’ sineması düş ve gerçeklik ortasında büyüleyici bir yola çıkarıyor. Yeni görsel efekt kullanılması, yerçekimine meydan okuyan aksiyon sahneleri ve kimi pratik efektler sinematografinin sonlarının nasıl zorlanabildiğini göstererek izleyicileri büyüledi.

Alejandro González İñárritu tarafından yönetilen ‘Birdman’ sineması, uzun çekimleri ile sürükleyici ve eşsiz tecrübe yaratarak izleyiciyi şaşırtmayı başardı. Sinematografinin kesintisiz sinema tekniğinden yararlanarak, eşsiz bir sinema yaratıp izleyicinin sinemadan bir saniye olsun kopmamasını sağladılar.

Michel Hazanavicius’un ‘The Artist’ sineması sessiz sinema sergileyerek görsel öykü anlatımı ile diyaloğa muhtaçlık olmadan şaheser sergiledi. Siyah beyaz görseli ve etkileyici performansları ile sessiz sinemaya vurgu yaparak izleyiciye görselin hislerinin ve anlatı yeteneğinin olabileceğini kanıtladı.

Terrence Malick imzalı ‘The Tree of Life’ sineması, hafıza, ömür ve kozmosa dair görsel anlatımlarıyla çarpıcı hale gelmiştir. Sinemada kozmosun uçsuz bucaksız anları ve samimi insanların birleştirilmesiyle ilgi çeken imgeleri ve klasik anlatı yapılarını aşan bir sinematografi vardır.

Damien Chazelle’in ‘La La Land’ sineması, canlı müziği ve büyüleyici dans sahneleriyle klasik Hollywood müziğinin yine doğmasını sağladı. Renkli sinematografi kullanımı ve yapım tasarımı izleyiciyi rüyadaymış üzere hissettirerek hisleri sinemanın ötesine taşıdı.

Stanley Kubrick imzalı ‘2001: A Space Odyssey’ sineması, klâsik öykü anlatıcılığı normlarına karşı çıkan, çığır açmış bilim kurgu sineması olmuştur. Soyut görseller ve farklı anlatımı ile sinematik öykü anlatımının sonlarını tabanına kadar zorlamış izleyicileri hayran bırakmıştır.

Francis Ford Coppola denildiğinde aklana gelen ‘Apocalypse Now’ mükemmel yapıt olan bu sinema, Vietnam savaşının büyüleyici taraflarını yakalayan, şaşırtan bir savaş sinemasıdır. Doğal görünüm ve savaş sırasında ki dehşetin yan yana gelmesi sinematografisinin unutulmaz ve çarpıcı olmasıyla irtibatlıdır.

Michel Gondry’nin ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ isimli bu yapıtı, hafıza ve sevgi ortasındaki karmaşık ilgiyi anlatıyor. Hayal görüntüleri ve gerçeküstü imgeleri ile hislerin ve gerçekliğin harika bir imgesini yansıttı.

George Miller imzalı ‘Mad Max: Fury Road’ distopik sineması, uzun çekimleri ve sürükleyici kamera çalışmalarıyla tanınmıştır. Sinemada ki hem gerçek hem bahadır görseller, düşündürücü yorumlar ile birleştiği vakit içgüdüsel olarak ağır bir sinema tecrübesi yaşatıyor.