Medya Ombudsmanı Faruk Bildirici, şahsî Twitter hesabından siyasi taarruz niteliği taşıyan tweet atması Birleşik Arap Emirlikleri idaresi tarafından engellenen organize cürüm örgütü başkanı Sedat Peker’in tweetlerini gazeteci Erk Acarer’in kendi hesabından aktarmasını eleştirdi. Tweet transferini Peker’in basın danışmanın da yapabileceğini altını çizen Bildirici, “Erk Acarer’in de siyasi iktidarın bir kısmıyla hesaplaşma içerisinde olduğu anlaşılan Sedat Peker’in savlarını denetim etmesi, araştırması, editoryal süzgeçten geçirdikten sonra yayımlaması gerekirdi.” değerlendirmesini yaptı.
Bildirici, farukbildirici.com’da yayımladığı yazısında, “Bir gazetecinin, organize kabahat örgütü yöneticiliğinden hükümlü bir kişinin “Siyasiler ve bürokratların karıştığı uyuşturucu ve kabahat trafiği”ne ait paylaşımda bulunmasına yardımcı olması gazetecilik faaliyeti midir?” diye sordu.
Bildirici şu tabirleri kullandı:
“Kendisi Sedat Peker’in paylaşımlarını duyurmasını gazetecilik faaliyeti olarak görüyor.Elbette Erk Acarer bir gazeteci olarak bir uyuşturucu satıcısı ya da IŞİD’li ile görüşebilir. Lakin Sedat Peker ile görüşmeleri ve onun paylaşımlarını kendisinin duyurması gazetecilik sonları içinde kaldı mı?
Erk Acarer, Sedat Peker’in savlarını haber yapmamıştı; soru-yanıt söyleşi olarak da yayımlamamıştı. Yalnızca Sedat Peker’in paylaşımlarını aktarmakla yetinmiş, onun paylaşımlarını kamuoyuna
Bir içeriğin gazetecilik eseri haline gelebilmesi için üzerinde bir sürece faaliyeti yürütülmesi gerekir. Kamu faydası olup olmadığına da fakat araştırmayla doğrulandıktan ve editoryal denetimden geçirdikten sonra karar verilebilir. Her ne kadar bugüne kadar ortaya attığı tezlerin büyük kısmını doğrulayan ipuçları ortaya çıkmış olsa da bir gazeteci, Sedat Peker’in öne sürdüklerinin tamamının gerçek olduğunu varsayamaz. Tümüne gerçek muamelesi yapıp, onu olduğu üzere kamuoyuna duyurursa o tarafa “angaje olduğu” algısı yaratır. Çünkü gazetecilikte kuşku temeldir; doğruluğundan emin olunmadan hiçbir kelam, bilgi, sav diğerleriyle paylaşılmaz.
WikiLeaks ve Panama dokümanları örneği
WikiLeaks dokümanlarındaki gazetecilik tecrübesini hatırlayalım. WikiLeaks, onbinlerce “gizli devlet belgesi”nin üzerinde anlaşılır formda okurlara sunulması için New York Times, The Guardian ve Der Spiegel’e dokümanları evvelden vermişti.
The Guardian’da evrakları gazetenin en tecrübeli muhabir ve editörlerinden oluşan 15 kişilik bir takım inceledi. New York Times en güvendiği 10 kadar muhabirini evrakları denetim etmeleri için merkeze çağırdı. Der Spiegel de New York Times ve The Guardian ile bağı koparmadı; üç medya kuruluşu uyum halinde çalıştı. Bir ay sonunda da farklı editoryal süreçlerden geçirip farklı belgeler halinde yayımladılar.
Erk Acarer, Sedat Peker’e yardım etmekte fayda görmüş olabilir. Bu şahsî yaklaşımını anlarım, hürmet da duyarım lakin buna “gazetecilik faaliyeti” denemez. Bu bir aracılık…”
