Sabah gazetesi müellifi Hıncal Uluç, “Gazetecilik, bir yanda televizyon, öte yanda toplumsal medya rekabeti varken ayakta kalmak için mükemmeller yaratması gereken gazetecilik ölüyor, ben de oturmuş neler saçmalıyorum!” görüşünü savundu.
Uluç yazısında, “Valla bana bi Haller oldu dostlar.. Resmen bi Haller!. O gece Ajax’ın iki golünü de oyuna sonradan giren Haller atınca, “Yarın çabucak bütün medyamızın atacağı başlık belirli oldu” dedim..
Türkçe’de sık kullanılan “Bi haller oldu” deyimi vardır ya.. Her spor müdürünün ya da nöbetçi müdürünün aklına birinci bu laf gelecek ve “Ben bir deha olmadığıma nazaran herkesin de aklına bu gelecektir. Ben fark yaratmak için bir başka başlık bulayım” deme zahmetine de girmeyip sallayacaktır, diye düşünmüştüm..
Sabah o denli oldu.. Açıyorum bir bir.. Hepsinde Haller’li bir yığın manşet… “Haller”i farklı renk yazıp, geri zekâlı okurun başlığını anlamasını(!) sağlayan ileri zekâlılar(!) da var içlerinde Allah’tan.. Hani fıkrasını açıklayanlar vardır ya onlar üzere.. Çarpıcı, vurucu başlıkla kim uğraşacak o saatte. Yap bir söz oyunu bitsin gitsin.. Daima yazıp duruyorum.. Başlık atmak bir sanattır. Tek sütununda bile fark yaratmayı arayacaksın. Mesleğimde muvaffakiyet “fark yaratmak”tır zira.. Pekala hani düşünen şef, toplanıp arayan servis.. Birinin tırnağı dönüyor. Kıymetli de değil ha.. Bu dönem daha 45 dakika müddet almamış.. Sallıyor başlığı editör. Gıkı çıkmıyor şefin” tabirini kullandı.
Uluç şunları kaydetti:
“Çatladıkapı Spor’da şok!.”Bu dönem en az kırk “şok” başlığı gördüm.. Ya bir gün gerçek şok yaşasa o kulüp ne başlık atacaksın be adam? Gazete en kolayı ile değil, en hoşu, en farklısı ile okunur. O vakit da satar. Herkese tıpkı Haller oluyorsa, kim niçin perşembe sabahını bekler, pekala?. Mesela Sabah Gazetesi’ni okumak için?. (Bizde Haller’li başlık yok, onun için örneği rahat verdim..)
Her mevsim bir yenilik ister, spor sayfaları.. Zira bizim üzere en yaşlılardan tut, Z nesline dek herkes ilgilidir spor sayfalarıyla.. Sorun bakalım bir maçın akabinde sabırsızlıkla bekledikleri bir, tek bir gazete var mı?. Fark yaratma bir grup çalışmasıdır. Her baştan bir ses çıkmalı ki, en uygun başlık bulunsun, en düzgün maç haberi çıkarılsın, büyütülsün, en düzgün fotoğraf seçilsin..
Bu türlü ikili Avrupa maçının olduğu gün bile stada gitmeden herkes konutunda tek başına spor sayfası yapmaya kalkarsan, işte o Galatasaray- Marsilya ve Fener-Olimpiyakos maçından geriye, okulda, işte, kahvede, meyhanede, insanların bir ortada olduğu tek yerde, “Yahu falan gazetedeki başlığı gördünüz mü?” ya da “Filan gazetedeki fotoğraf ne muhteşemdi” yahut “Filanca gazetedeki maç yazısını ve falancanın yorumunu okudun mu?” soruları sorulmaz.. Sorulacak şey olsa, efsane olur, konuşulur, duyulur. Bugün bayiye gitme gereği de yok. Cep telefonundan bulunup okunur, orada çabucak..
Böylesine tıpkısının ayni, böylesine kimliksiz, böylesine ruhsuz sayfalar çıkarmak için, tüm spor yazanlar, kelam ve işbirliği yapmışlar güya.. Bana bir “HALLER” (Editörüm bu sözcüğü mümkünse kırmızı bastırt) oldu dostlar.. Kesin bir “HALLER” (Bu da mavi lütfen) oldu. Gazetecilik, bir yanda televizyon, öte yanda toplumsal medya rekabeti varken ayakta kalmak için mükemmeller yaratması gereken gazetecilik ölüyor, ben de oturmuş neler saçmalıyorum!.”
