Dünya gazetesi yazarı Alaattin Aktaş, eylül ayında başlayan faiz indirimleriyle iktisattaki makûs gidişatın derinleştiğini tabir ederek “Türkiye iktisadında taşları yerinden oynatan, görülmedik bir yoksulluğa yol açan faiz indirimlerine niçin gidildi? Sonucun bu türlü olacağı varsayım edilemedi mi? Yoksa ince ince işlenen bir siyaset mühendisliği mi kelam konusu?” diye sordu.
Aktaş, faiz kararlarıyla birlikte enflasyonun yüzde 60’a, doların 14,50’lere ve üretici fiyatlarında yüzde 115’lik enflasyon oranlarının yaşandığını hatırlatarak şöyle dedi:
“Milletlerarası alanda emtia fiyatlarının artmaya başladığı, bunun üretici fiyatlarını üst çektiği, sonuçta tüketici fiyatlarının da artacağı ortadayken, bu durumu daha da körükleyecek halde faiz indirimine gitmenin kendi ayağına kurşun sıkmak olduğu görülememiş olabilir mi?
Şayet öyleyse bu büyük bir zafiyettir. Lakin ya bu görülüyor, iddia ediliyorduysa! Ya bütün bunlar şuurlu olarak yapılmışsa! Bu türlü midir, bilemeyiz natürel ki. Fakat Türkiye Cumhuriyeti’ni yönetim eden takımların böylesine kolay bir iktisat teorisini bilmiyor olabileceklerine ihtimal vermek güç.
Bu duruma gelineceği görüldüğü halde faiz indiriminin tercih edilmesi ise bir siyaset mühendisliği ya da siyaset bilimi aracı olabilir.
İktisatta olumsuzluk bazını yükselt, güzelleşme olduğunda da bunun meyvesini topla!
Örnek mi… 16 Aralık’taki faiz indirimi, 19 Aralık’taki faizin daha da indirileceği yolundaki açıklamalar, 20 Aralık’ta vatandaşın elinde avucunda ne varsa dövize koşması, gün içinde doların 18 lirayı aşması, birebir günün akşamı kur muhafazalı mevduat uygulamasının açıklanması ve buna eşlik eden döviz satışlarıyla 21 Aralık sabah saatlerinde doların 11-12 liraya düşürülmesi ve bunun büyük bir muvaffakiyet olarak pazarlanması. Konuşulan doların eylüldeki 8.50’lerden 11-12’ye çıkması değil, 18’den 11-12’ye düşmesi! Bundan hoş siyaset mühendisliği mi olur!“
