Karar gazetesi yazarı İbrahim Kahveci, köşesinde konut ve kira fiyatlarına ait sıkıntıya değindi. Kahveci 2013-2020 yılları ortasında yapılan pek çok konutun “ihtiyaç sahibi” dışındaki şahısların aldığını hatta “ihtiyaç sahibi” şahısların elindeki konutları sattığını tabir ederek “TÜİK verisine nazaran 2013 yılında kiracılık oranı yüzde 21,3 düzeyinden 2020 yılında yüzde 26,2 düzeyine yükselmiştir. Talep tarafı şişerken arz ise aşikâr ellerde toplandığından, artık kaçınılmaz son aşikardı. Birden teğe kiralık konut bulunamaz olup fiyatlar artış gösterdi” dedi.
“Alt gelir kümelerinin dahi konutlarını sattığı yerde, hem bunları alan hem de gereksinimden fazla konut alanlar kimler?” diye soran Kahveci yazısında şöyle dedi:
“Türkiye’de konut birebir vakitte bir servet birikimi olarak görülüyor. Lakin burada bir ayrıntısı bilmek gerekiyor: Bir ailenin barınma gereksinimi bir sermayedarın servet aracı oluyor.
O vakit maliye vergisel önlemleri devreye alabilir. Nasıl ki gelir üzerinden gelire nazaran bir vergi alınıyorsa, konut sayısı ve konut kıymeti üzerinden de bir vergi çalışması yapılabilir.
Birinci konut ve/veya ikamet edilen konut elbette zorunludur. Muhtaçlık dışı üzerindeki konut sayısı ve kıymetleri muhakkak bir formda artan oranlı vergiye tabi olabilir.
Bugün bütün dünyada ‘Servet Vergisi’ tekrar tartışılmaktadır. 29 Buhranı sonrası da çıkış emsal vergilendirmeler ile aşılmıştır.
Konut üzere, bir diğerinin barınma hakkı eşit pazarda bedellendirilemez. Muhtaçlık sahibinin teşvikine ancak rant sahibinin de ek mali yüke tabi olmasında ne sakınca olabilir ki?”
