Toplumsal güvenliğin değeri pandemi ile çok net biçimde ortaya çıkarken, Memleketler arası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 1 Eylül’de açıkladığı kapsamlı rapor, Türkiye’de güvenlik şemsiyesi altında olanların dahi “fakir” olduğunu ortaya koydu.
Dünyada 4.1 milyar kişinin büsbütün toplumsal garanti müdafaası dışında olduğunu ortaya koyan rapora nazaran, toplumsal teminat şemsiyesi altında olanların da önemli bir fakirlik tehlikesi içinde yer aldığı belirtiliyor ve “seçilmiş” ülkelerdeki ortalama emekli maaşının o ülkenin yoksulluk sonuna oranı karşılaştırılıyor.
Sözcü’den Hasret Ermiş Beyhan’ın haberine nazaran bilgiler Türkiye’nin ILO’nun emekliler için fakirlik göstergesi olarak belirlediği yüzde 50’lik hududun çok altında kaldığını gösteriyor.
Örneğin, Uganda’da emekli maaşı ülkenin yoksulluk sonunun yüzde 43.5’ine karşılık geliyor. Bu oran Mısır’da yüzde 91.2, Endonezya’da yüzde 56.1, Azerbaycan’da yüzde 46.6, Mozambik’te ise yüzde 32.7’yi buluyor. Türkiye’de ise bu oran yalnızca yüzde 21.7. Raporda, “Pratikte, birtakım ülkelerde toplumsal güvenlik takviyeleri asgarî standartlarının da altında kalıyor. Örneğin; birçok ülkede emekli aylıkları, ülkenin yoksulluk hududunun yüzde 50’sinin dahi altında. Bu ülkelerde emekli maaşı ile yaşayan yaşlı kesim, teminat altında olmasına karşın yoksul olarak tanımlanmalıdır” tabirlerine yer verildi.
Raporda, dünyada en azından bir toplumsal güvenlik müdafaası altında olanların oranı yüzde 46.9 olarak açıklandı. Araştırmaya nazaran Türkiye’de en az bir toplumsal güvenlik müdafaası altında olanların oranı yüzde 79.8 düzeyinde. Bu durum yüzde 21’lik kısmın hiçbir muhafaza altında olmadığını ortaya koyuyor. Lakin şemsiye altındakilerin de büyük kısmı, aldığı maaş prestijiyle “fakir” tanımlamasına giriyor.
İş güvenliği için yatırım yetersiz
ILO raporu pandemi ile toplumsal güvenlik müdafaasının ehemmiyetinin daha da ortaya çıktığını vurguluyor. Rapora nazaran küresel hasılanın yalnızca yüzde 3.6’sı çalışma çağındaki insanların gelir güvenliğini sağlamak için harcanıyor.
Araştırmada ülke kümeleri bazında toplumsal güvenlik için sıhhat dışı kamu harcamalarının ulusal gelire oranı da sıralanmış. Dünya ortalamasında bu oran yüzde 12.9. Yüksek gelirli ülkelerde oran yüzde 16.4’e çıkarken, orta gelirli ülkelerde yüzde 8’e kadar iniyor. Düşük gelirli ülkelerde ise bu oran yüzde 1.1 düzeyinde kalıyor.