Önce bir ihtarım olsun; bu çağda herkesin diyet konusunda sonsuz bilgisi var, lakin hâlâ kilolu yahut şişmanız. Hatta medyadaki pek çok “uzman görüş” bile birebir durumda; anlatıyor, lakin yapmıyor. Demek ki bir hususta bilmek yetmez, olmak için yapmak gerekir. Yani evvel bilmeliyiz, sonra diyeti yaparak zayıflayabiliriz. İnce olmanın yolu lakin bu türlü mümkün olur. Bilmeye kolay bir sorudan başlayalım:
Neden yemek yeriz diye soracak olursak, beklenen karşılıklar şunlar olur:
■ Haz verir.
■ Yemek yemek bağımlılık yaratır, sosyalleştirir, keyifli eder, uyuşturucu tesiri yaratır!
■ İçimizdeki boşluğu doldurur.
■ Süreksiz rahatlık ve itimat verir.
■ Yedikleriniz organik, taze, az pişmiş ise ve öğün saatinde yenildiyse, özcesi, gerçek saatte gerçek besin ise sorun yoktur.
■ Fazla yemek yiyerek aslında kendimize şiddet uygularız.
Obezitede, gereksiz ve çok yemek yemek aslında bir kendi kendine ziyan verme, yok etme davranışıdır.
Dünyada varoluş nedenimiz haz almaktır. Sıklıkla haz veren davranışlara yönleniriz:
Haz, güzele giden bir unsur yahut ruhsal durumun yarattığı, uyandırdığı histir. Acının karşısında yer alan ve ruhsal bir olgu olarak, güzelimize giden, bizi çeken bir şeye sahip olmaktan doğan tatlı ve keyif verici duyumdur. Bir dileğin, isteğin tatmin edilmesinin ya da muhtaçlığın karşılanmasının sonucu olan histir. İradeye dayalı bir tercihin hayata geçirilmesinden kaynaklanan hoşnutluk duygusudur.
Yemek yemek takıntı yapar, rahatlatır haz verir. Yemek yemesek de yemeği düşünmek bile bize tekrar haz verir. Tıpkı sevgilimiz yanımızda değilken, onu düşünmenin bizi rahatlatması üzere…
Hani hayatın içinde koştururken gerilim çok artar ve durup es vermek isteriz. Anda kalmak isteriz hiçbir şey düşünmeden, konuşmadan. İşte bu durup orta vermeyi, sakinleşmeyi aracısız, unsura ve şahsa bağımlı olmadan yalnızca kendi başımıza yapabiliyorsak ne âlâ; yok kesinlikle bir yiyecekle yani, “Bir çikolata yedim ve oh dedim!’ diyorsak, çok üzücü. O vakit kilo alıyoruz.
Yemek yemeği ve teselli için istiyoruz. Acıya orta verme boşlukta olma halidir. Çikolatayı ısırdık ve çiğnemeye başladık. Düşünemeyiz o anda hiçbir şeyi. Yani beyinde korteksimiz, şuurumuz devre dışıdır, hislerle hareket ederiz. Çikolata biter, haz masraf ve gerçekler yani şuur geri gelir. ‘Eyvah!’ Kilolarımla baş başayım!’ deriz.
İşte zati diyet=haz alamamak üzere algılandığı için yapması güç gelir bize.
Aristo Diyeti’nde kilo verirken, kısa müddet içinde hiç acıkmadan haftada 1 vücut, ayda 2 vücut küçülünce bu hazzın yerini hiçbir şey, hiçbir çikolata dolduramaz…
Haz demek endorfin ve dopamin demektir. Haz veren his ve davranışlar nelerdir?
■ Açsak yemek yemek
■ Sauna, hamam
■ Duş almak
■ Denize girmek
■ Çikolata
■ Masaj
■ Susamışken su içmek
■ Spor sonrası uzanıp dinlenmek
■ Cinsel ilişki
■ Alışveriş
■ Meditasyon
■ Zorda olan birine yardım etmek
■ Çikolata ve tatlı yemek
■ Çok hoş bir restoranda dostlarla yenilen mükellef bir yemek
Düşünün bakalım, sizi bu hayata bağlayan, haz veren illüzyon nesneniz ne?
YouTube
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio